Głos - Tygodnik Nowohucki

08/05/2025

Nawigacja

· Strona główna
· Nowohuckie Linki
· Fotohistorie
· Szukaj
· Dzielnice
· NH - Miejsce dobre do życia

W Głosie

Felietony
Miss Nowej Huty -
XXI edycja
Nowohucianie
Humor
Prawnik radzi

Ostatnie artykuły

· [2025.05.02] W maju ...
· [2025.05.02] Witaj T...
· [2025.05.02] Trzasko...
· [2025.04.25] Na ryby...
· [2025.04.25] Zachowa...

Ostatnio na forum

Najnowsze tematy

· Na sprzedaż działka ...
· Akcja poboru krwi
· Krótkie włosy - piel...
· Sekcja rekreacyjna G...
· TBS w nowej hucie?

Najciekawsze tematy

Brak tematów na forum

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

50. koncert z cyklu: Nowa Huta. Dlaczego Nie?! – Złota Nowa Huta. Tak dla Pól Nadziei!

Cykl Nowa Huta. Dlaczego Nie?! to 12 lat popularyzowania polskiej kultury poprzez organizację bezpłatnych wydarzeń kulturalnych dla mieszkańców Nowej Huty jak i całego Krakowa. Każdego roku organizatorzy cyklu, którymi niezmiennie od początku istnienia są: Porozumienie Dzielnic Nowohuckich i Ośrodek Kultury Kraków-Nowa Huta a od roku 2011 Stowarzyszenie Przyjaciół Nowej Huty, realizują koncerty, na które zapraszają wybitnych polskich artystów, promują wschodzące gwiazdy polskiej sceny muzycznej. Nie zapominają także o potrzebujących, ponieważ w czasie każdego koncertu odbywa się zbiórka na rzecz podopiecznych Hospicjum św. Łazarza. Dyrektorem artystycznym a jednocześnie autorką tytułu cyklu jest Lidia Jazgar.
Dziś cykl to już 47 koncertów i dwa pokazy specjalne filmów „Świadectwo” oraz „Popiełuszko. Wolność jest w nas”, to blisko 90 artystów – solistów, zespołów, orkiestr i chórów, a wśród nich takie nazwiska jak Edyta Geppert, Krzysztof Krawczyk, Zbigniew Wodecki, Magda Steczkowska, Jacek Wójcicki, Maciej Maleńczuk, Janusz Radek, Grzegorz Turnau czy zespoły Skaldowie, Elektryczne Gitary, Brathanki, Raz Dwa Trzy. To także 200 tys. złotych zebranych na potrzeby Hospicjum, 85,5 tys. uczestników oraz ponad 20 nowohuckich plenerów, kościołów I instytucji, w których zagościł cykl, a które organizatorzy cyklu również chcą promować.
W sobotę 22 kwietnia br. o godz. 20.00 organizatorzy cyklu zapraszają na jubileuszowy 50. Koncert Nowa Huta. Dlaczego Nie?!, który odbędzie się w Międzynarodowym Centrum Targowo-Kongresowym EXPO Kraków (ul. Galicyjska 9). Wydarzenie będzie realizowane w ramach corocznej akcji Pola Nadziei, stąd jego tytuł Złota Nowa Huta. Tak dla Pól Nadziei!. Koncert wyjątkowy, więc i gość niezwykły. Ikona polskiej muzyki, artystka uwielbiana przez młodszych i starszych, wulkan scenicznej energii – MARYLA RODOWICZ. Wraz z zespołem, artystka zaprezentuje swoje największe przeboje z imponującego dorobku muzycznego. Zanim jednak wystąpi Maryla Rodowicz, na scenie pojawi się gość specjalny - Marcin Daniec - uznany satyryk i artysta kabaretowy. Improwizowany program poświęcony historii cyklu i nie tylko, będzie niespodzianką dla widzów, a być może i dla samych organizatorów.
Wstęp na koncert odbywać się będzie za bezpłatnymi zaproszeniami, które będzie można odbierać od 10 kwietnia w: Ośrodku Kultury Kraków-Nowa Huta (os. Zgody 1), Biurze Poselskim Posła Ireneusza Rasia (os. Złotej Jesieni 6/34) oraz Punkcie Informacji Miejskiej (ul. św. Jana 2). Ilość zaproszeń jest ograniczona!
Organizatorzy koncertu: Porozumienie Dzielnic Nowohuckich (Dzielnice: XIV Czyżyny, XV Mistrzejowice, XVII Wzgórza Krzesławickie, XVIII Nowa Huta), Ośrodek Kultury Kraków-Nowa Huta, Stowarzyszenie Przyjaciół Nowej Huty, Hospicjum św. Łazarza. Patronat honorowy: Jacek Krupa – marszałek województwa małopolskiego. Koncert odbywa się przy wsparciu Gminy Miejskiej Kraków oraz Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego. Sponsorzy cyklu: EDF Polska, Małopolskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Odpadami Sp. z o.o. Partnerzy cyklu: Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji S.A. w Krakowie, Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej S.A. w Krakowie, Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne S.A w Krakowie, PPU "Fares" Sp. z o.o., ArcelorMittal Poland S.A., Hilton Garden Inn Hotel Kraków, Agencja Art. Blue, Szkoła Aspirantów PSP w Krakowie, Concept Music Art. Partner Koncertu: Międzynarodowe Centrum Targowo-Kongresowe EXPO Kraków. Patronat medialny: TVP Kraków, Radio Plus, Dziennik Polski, Głos. Tygodnik Nowohucki. Partnerzy Pól Nadziei: BP, Leyko.
(f)

11. Nowohucka Droga Krzyżowa

9 kwietnia 2017 r. (w Niedzielę Palmową) zapraszamy na kolejną, 11. Nowohucką Drogę Krzyżową.
Droga Krzyżowa w Nowej Hucie to wydarzenie, które łączy wszystkie nowohuckie pokolenia. Przychodzą zarówno najstarsi - ci, którzy pamiętają walki o krzyż w latach 60., jak i najmłodsi - chcą poczuć się częścią tej wielkiej religijnej wspólnoty, która kilkadziesiąt lat temu broniła wiary w najmłodszej dzielnicy Krakowa.
W tym roku również o zmroku wyruszymy piękną świetlną kolumną spod kościoła xx. pallotynów na ul. Bulwarowej 15a prostą drogą do opactwa oo. cystersów w Mogile. Naszemu spotkaniu przy krzyżu będzie przewodniczył i rozważania wygłosi metropolita krakowski - abp Marek Jędraszewski. Serdecznie zapraszamy!

NOWE CHODNIKI PRZY KOCMYRZOWSKIEJ

Planowana jest kompleksowa przebudowa ul. Kocmyrzowskiej, ale już obecnie prowadzone są prace w rejonie pl. Bieńczyckiego. Na zlecenie Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Drogowej. Powstaje nowy chodnik i ścieżka rowerowa. Korzystając z remontu torowiska przy Rondzie Kocmyrzowskim prowadzone są prace remontowe chodnika przy skrzyżowaniu ulic Kocmyrzowskiej i Obrońców Krzyża. Poprawi to na pewno komfort poruszania się pieszych.
(mp)

Fot. autor

NOWY METROPOLITA KRAKOWSKI SPOTKAŁ SIĘ Z MIESZKAŃCAMI NOWEJ HUTY

W piątek 17 marca, dokładnie w 60 rocznicę postawienia i poświęcenia krzyża na os. Teatralnym, do obrony którego stanęli później mieszkańcy Nowej Huty, Arkę Pana nawiedził abp Marek Jędraszewski. Sanktuarium w Bieńczycach było kolejnym przystankiem metropolity krakowskiego na drodze pielgrzymowania po kościołach stacyjnych archidiecezji krakowskiej. W wypełnionej po brzegi Arce dostojnego gościa powitał ks. proboszcz Edward Baniak, wyrażając radość, że w murach tej świątyni, która ma tak sławną historię w Polsce, w Europie i na świecie, może gościć nowego metropolitę. Wspomniał też o kard. Karolu Wojtyle, który zostawił tutaj dużo swojej troski, który razem z ludem Nowej Huty modlił się tu, cierpiał i pracował.
Abp Marek Jędraszewski w piątkowy wieczór przewodniczył Eucharystii odprawionej w Arce Pana w asyście kilkudziesięciu księży. W wygłoszonej homilii metropolita krakowski podkreślił, iż w treść każdego piątku, a zwłaszcza tych w okresie Wielkiego Postu, wpisane jest cierpienie i krzyż. Nawiązując do 60 rocznicy poświęcenia Krzyża Nowohuckiego, metropolita powiedział: „Postanowiono wznieść Nową Hutę jako miasto bez Boga, ogromne skupisko ludności bez kościoła. Ludzie czuli się wobec siebie obcy, niekiedy wrodzy, brakowało poczucia jedności, nic ich nie scalało, tym bardziej, że głoszono w tych czasach walkę klas, sądząc że właśnie ta walka da upragnione szczęście i postęp ludzkości. Jednak ludzie, którzy tutaj przyszli – wasi ojcowie i krewni – wiedzieli, że potrzebny jest krzyż i potrzebny jest kościół, i konieczne jest głoszenie Ewangelii, czyli radosnej nowiny o zbawieniu wysłużonym nam przez Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Dlatego dokładnie 60 lat temu, 17 marca 1957 roku wzniesiono tutaj krzyż jako zapowiedź wzniesienia kościoła. Dokonało się to w czasach szczególnych w ramach tzw. odwilży październikowej 1956 roku. Ale zanim był październik 1956 roku, to był czerwiec 1956 roku w Poznaniu. Ja to pamiętam jako małe dziecko. Te czołgi na ulicach miasta, około 100 ludzi zamordowanych, upominających się o prawo, wolność chleb i o Boga. Bo takie pieśni śpiewano wtedy na placu zwanym wówczas Placem Stalina. Dziś jest to Plac Mickiewicza. I domagano się wypuszczenia z więzienia kard. Wyszyńskiego oraz innych biskupów. To na skutek tych wydarzeń doszło do zmiany ekipy rządzącej i pewnej nadziei, która zaistniała, a której symbolem był powrót kard. Wyszyńskiego z wygnania w Komańczy do Warszawy. Ale szybko się okazało, że to otwarcie na Kościół i na chrześcijaństwo było czysto taktyczne, bo już w 1958 roku zaczęły się pierwsze trudności. A potem to, co miało miejsce tutaj w roku 1960 – walka z krzyżem 27 kwietnia i te ofiary, o których nie możemy zapomnieć, a które sprowadzają się do suchych liczb mówiących o tym, że aresztowano 493 osoby, w tym 25 kobiet, 50 osób nieletnich, że 87 osób skazano na kary więzienia od 6 miesięcy do 5 lat, że przeciwko 119 osobom wytoczono sprawy w kolegium ds. wykroczeń, ukarano wysokimi grzywnami, że kilkadziesiąt osób pozbawiono pracy, bo się upomnieli o krzyż, bo nie wyobrażali sobie życia prawdziwie człowieczego, bez krzyża, bez Chrystusa, którego krzyż jest najgłębszym symbolem. Potem te lata zmagań po to, by powstał ten kościół, a potem inne, aby Nowa Huta była miastem człowieczym, tzn. miastem, gdzie są ludzie wierzący w Boga i na fundamencie Boga budujący swoją codzienność i swoją nadzieję na przyszłość.
Bo raz jeszcze tutaj, w tym miejscu spełniły się czytane dziś słowa Ewangelii, że kamień węgielny, którym On jest i którego odrzucili Żydzi, jest prawdziwie kamieniem, na którym buduje się Kościół i buduje się każde życie człowieka i każde społeczeństwo, które chce być prawdziwie człowiecze. Z jak wielkim bólem patrzymy na to, co się dzieje w świecie, który do niedawna był chrześcijański, a tradycjami chrześcijańskimi sięga wieków i tysiącleci. Jak pojawiają się ludzie, którzy uważają, że w przestrzeni publicznej nie powinno już być krzyża, bo to może kogoś ranić, denerwować, a my mamy być tolerancyjni. I tak z przestrzeni publicznej naszego życia chce się usunąć krzyż i w jakiejś mierze zabić to, co jest znakiem naszej nadziei, wykraczającej poza cierpienie i poza śmierć, bo przecież krzyż to brama do niebios. Jeszcze kilka lat temu stworzono przecież program, który został opracowany przez MSZ, promujący Polskę, gdzie Giewont był pozbawiony krzyża, gdzie krajobraz był wyprany z tych krzyży, które stanowią tak wielkie bogactwo naszego polskiego krajobrazu, tak wiele mówią o polskiej duszy i tożsamości. Jakby chciano zapomnieć o tym, co 20 lat temu w Zakopanem pod Krokwią Jan Paweł II mówił o krzyżu na Giewoncie, który ma być głęboko wpisany w krajobraz Polski aż po Bałtyk i który przede wszystkim ma być chroniony w naszych sercach.
Zanim przybyłem tutaj do was, byłem w hospicjum. Odwiedzałem chorych, którzy tam są. Zbliżając się do jednego pokoju usłyszałem, że ta osoba po lewej to jest ateistka. Zapytałem, czy mam nie wchodzić. Odpowiedzieli, żebym wszedł, ale uważał i właściwie się wobec niej zachował. Podszedłem do jednej, drugiej osoby, błogosławiłem, na czołach kreśliłem krzyż. Wychodząc, jestem obok tamtej pani, a ona mówi – proszę księdza, ja też proszę o krzyż, a potem mi bardzo dziękowała. Chwila łaski – dotknięcie zwycięskiego krzyża. Przyjęcie pełne pokory wobec tego, co się dokonuje i nadzieja, że Chrystus przygarnie także i ją. 60 lat dokładnie w tym miejscu, gdzie stanął krzyż i gdzie ludzie tego krzyża bronili, jakże ważną rzeczą jest, by zawsze przed każdym krzyżem z wielką czcią przechodzić, by oddawać mu cześć, ale jeszcze ważniejszą, by go mieć we własnym sercu, bo wtedy jest w nas nadzieja, że Ten, który za nas umarł i zmartwychwstał, weźmie nas do siebie, bo przecież mówił, że ci którzy są Jego uczniami i idą za Nim dźwigając własne krzyże, są prawdziwie jego uczniami. I o tę łaskę bycia uczniem do końca dźwigając własny krzyż prośmy Pana podczas tej świętej Eucharystii”- zakończył arcybiskup Marek Jędraszewski.
Małgorzata Modzelewska

Fot. Tadeusz Pałka

Nowy most prawie gotowy

Najdłuższy most w Małopolsce na S7 połączył brzegi Wisły w Mogile. Jak czytamy w serwisie GDDKiA (Głównej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad) budowa mostu jest zaawansowana już w 83 proc. Przeprawa mostowa w ciągu drogi ekspresowej S-7 od węzła Rybitwy do węzła Igołomska będzie mieć długość około 700 metrów.
Estakady prowadzące na obiekty były betonowane na rusztowaniach stacjonarnych, natomiast konstrukcje stalowe przęseł nurtowych o długości 200 m zostały zmontowane na estakadach i nasunięte podłużnie oraz opuszczone do odpowiednich wysokości. Z daleka w oczy rzucają się wysokie pylony, w kształcie litery A., o wysokości 66 metrów. Jak widać zamontowano już wanty (liny), łącznie 64 sztuki. Pod nowym mostem w Mogile mostem przepływać mogą jednostki pływające nie wyższe niż 12,8 m.
Jak podaje GDDK i A wszystkie roboty ziemne, włącznie z nasypem drogi ekspresowej S7, nazywanej także Trasą Nowohucką, wykonano w 95 proc. Na 74 proc. trasy położona jest warstwa wiążąca nawierzchni, na 13 proc. warstwa ścieralna nawierzchni. Skończona jest przebudowa torów tramwajowych na ul. Igołomskiej. Wiadukt w ciągu ul. Nad Drwinią jest już ukończony. Pozostałe 11 obiektów (mosty i wiadukty są w trakcie realizacji, a wykonane prace są na poziomie od 50 do 95 proc. Ukończenie budowy przewidywane jest pod koniec lipca 2017 r.
(l)

Zwyczajna, czy niezwykła? Dziewczyna, która po prostu pomaga!

Są wśród nas ludzie niezwykli, cisi bohaterowie dnia codziennego. Niosący pomoc bez szukania poklasku czy oczekiwania nagród. Szczególnie cieszy, kiedy są to ludzie młodzi. Jedną z takich osób jest 18-letnia Sylwia Walor, która – jak sama mówi – ma szczególny dar dostrzegania osób potrzebujących pomocy.
Choć kształci się w zawodzie fryzjerki marzy o tym, by w przyszłości otworzyć ośrodek pomocy dla bezdomnych. Na co dzień włącza się w wiele działań o charakterze wolontaryjnym. Nie czeka jednak na to aż ktoś wskaże jej sposób – często sama podejmuje różne inicjatywy. Otwarcie jednak mówi, że „w pomaganiu pomogły jej panie z OHP”. Od trzech lat jest bowiem pod opieką wychowawczą 6-5 Hufca Pracy OHP na os. Szkolnym. – Nasz nowohucki Hufiec można powiedzieć specjalizuje się w wolontariacie.- mówi Agnieszka Jędrzejek komendant hufca - może wynika to z otoczenia w jakim pracujemy, naszymi lokalnymi partnerami są akurat osoby starsze i niepełnosprawne. Jednak trzeba też powiedzieć, że wolontariat jest obecnie wśród młodzieży modny. Nasi podopieczni naprawdę chętnie pomagają, nie trzeba ich do tego specjalnie namawiać – a pamiętajmy, że nie są to grzeczne poukładane dzieci z czerwonym paskiem na świadectwie. Musze powiedzieć, że kiedy prawie 20 lat temu zaczynałam pracę z młodzieżą nie było tylu akcji.
Można zaryzykować stwierdzenie, że okazja czyni wolontariusza. Wychowawcy stwarzając młodzieży okazję do czynienia dobra niejako ich do tego „popychają”. W Hufcu jest ponad 200 osób niemal ¼ z nich aktywnie angażuje się w wolontariat. Wśród nich jest „nasza Sylwia”. – Dostałam w życiu naprawdę dużo pomocy od innych, więc wiem jakie to ważne żeby ktoś wyciągnął do nas rękę. Staram się pomagać przy każdej okazji. Wiem, jestem pewna, ze dobro do nas powraca – mówi Sylwia. Podkreśla również, że otrzymała od Boga dar, dzięki któremu dostrzega wokół siebie osoby potrzebujące. Wspomina sytuację, kiedy w swojej rodzinnej miejscowości zauważyła w busie rodzinę, która nie miała za co zapłacić za bilet. Kiedy wysiedli a autobusu podeszła do nich i zaproponowała, że kupi im coś do jedzenia. – Nie chcieli się na początku zgodzić, wie pani ludzie którzy naprawdę potrzebują pomocy często wstydzą się o nią poprosić – mówi. Udało się jednak wtedy pomóc, udało się i innym razem kiedy pomogła leżącemu na chodniku mężczyźnie. – Koleżanka mówiła chodź! Zostaw, ale ja jej wytłumaczyłam, że my też możemy znaleźć się w podobnej sytuacji. Nawet jeśli jest pijany – to też człowiek - podkreśla Sylwia i widać, że pomaganie jest dla niej czymś zupełnie naturalnym. Mówi, że Bóg często tak kieruje jej życiem by mogła pomóc. – Kiedyś pomyliła kierunek tramwaju, pojechałam zupełnie nie tam gdzie planowałam. Kiedy wracałam już do domu spotkałam na przystanku niepełnosprawnego mężczyznę, który bezskutecznie prosił, aby ktoś pomógł mu wsiąść do tramwaju. Pomyślałam tylu ludzi i nikt nic nie robi! Wzięłam złapałam ten wózek i pomogłam mu wsiąść. Dziś wiem, że Pan Bóg pokierował mnie w tamtą stronę. – opowiada. Dobry przykład wyniosła z domu. Wspomina, że tato, który już niestety nie żyje, zawsze dzielił się z potrzebującymi. To on swoim postępowaniem nauczył ją, że najpierw trzeba myśleć o innych. Tak właśnie robi angażując się w różne akcje: wspólnie z koleżankami ze szkoły chodzą do przedszkola bawić się z dziećmi, razem z Hufcem przygotowuje paczki świąteczne dla potrzebujących, jest kelnerką podczas spotkań okolicznościowych dla seniorów i niepełnosprawnych – podopiecznych Krakowskiej Rady Niepełnosprawnych, w ramach praktyk fryzjerskich chodzi do domu seniora w Centrum Kultury i Rekreacji Seniorów gdzie bezpłatnie świadczy usługi fryzjerskie dla podopiecznych domu, uczestniczy w zbiórkach Banku Żywności, podkreśla, że jest chętna wziąć udział w każdej wolonataryjnej akcji. Sylwia ofiarowuje jednak ludziom nie tylko swój czas, ale również, choć nie jest osobą zamożną dzieli się tym co posiada. – Wie pani z moich obserwacji wynika, ze ten co ma mało prędzej zauważy potrzebującego. – podkreśla. Ona sama kiedy ma okazję kupuje głodnym coś do zjedzenia, kiedy jechała na spotkanie z dzieciakami z rodzin biednych, które odbywało się z okazji Roku Świętego Brata Alberta, sama z własnych środków przygotowała około 40 prezencików dla tych dzieci. – Pamiętam jak będąc dzieckiem dostałam coś od kogoś, bardzo się wtedy cieszyłam. Chciałam żeby te dzieci też mogły tego doświadczyć. Moja siostra na początku mówiła do mnie że zwariowałam, wydając tyle pieniędzy, ale ja jej powiedziałam, że to tylko pieniądze! Później cała rodzina była ze mnie dumna – wspomina. Oczywiście nie zawsze wszystko jest takie kolorowe. Sylwia wspomina jak przeczytała na stronie jakiegoś Domu Dziecka, że potrzebuje on żywności. Próbowała zorganizować akcję w szkole, jednak nie było to możliwe. Odpuściła, podkreśla jednak, że chciałaby do tematu wrócić. – Założę sobie kiedyś konto, na które będę wpłacać środki – które będę przeznaczać na różne akcje. Bardzo chciałabym swoją przyszłą pracę połączyć z pomaganiem. Wiem, że muszę się dokształcić, żeby wiedzieć jak pomagać, jak rozmawiać z potrzebującymi żeby ich nie urazić bo to są bardzo wrażliwi ludzie. Cieszę się, że trafiłam do OHP bo dzięki licznym akcjom jakie są tu organizowane mogę uczyć się jak być wolontariuszem – mówi.
Widać jednak, że ta dziewczyna ma coś czego nie da się nauczyć – serce. Taka sobie zwyczajna, niezwyczajna 18-latka, która nie przejdzie obojętnie obok ludzkiej biedy, często zawstydzi dorosłych gotowością do pomagania i wie i czuje, że wyrządzone dobro powraca do nas zwielokrotnione. Aż chce się powiedzieć, powodzenia dziewczyno! Co jednak, kiedy zapyta nas: a pomożecie?
(ał)

Film zaczęty przez ojca, skończony przez syna… Nowa Huta Karola Wojtyły

Pomysł na ten film Jerzy Ridan nosił w sercu od dawna, niestety kiedy wreszcie postanowił go zrealizować zmarł w trakcie pracy nad nim. Po śmierci ojca dokument dokończył jego syn Krzysztof Ridan, który od samego początku towarzyszył przy pracach nad filmem. Na nowohucką premierę filmu „Nowa Huta Karola Wojtyły” zapraszamy 13 marca o godz. 18.00 do kina studyjnego Sfinks. O niedokończonym przez ojca filmie rozmawiam w Krzyśkiem Ridanem – montażystą filmowym.
+ Mówi się o nim film Jerzego Ridana, jednak to ty go montowałeś, nagrywałeś ostatnie wywiady i podjąłeś decyzję o ostatecznym kształcie. Czy czujesz się twórcą tego dokumentu?
- Krzysztof Ridan: To film, który miał być i jest filmem mojego taty. Ja miałem go tylko montować, nagrywać dźwięk, to on miał film reżyserować . Niestety stało się inaczej nie zdążył dokończyć filmu. Kiedy zmarł zastanawiałem się co teraz? Zostawić czy dokończyć? Zdecydowałem się skończyć zwłaszcza, że cały film mieliśmy mocno przegadany. W trakcie prac nad filmem tata już zaczynał się gorzej czuć, przygotowywał się do operacji po której miał się długo rehabilitować więc w zamyśle i tak to ja miałem film kończyć – oczywiście w konsultacji z nim. Musiałem go skończyć sam, mam jednak nadzieję, że zgodnie z jego zamysłem. Kiedy skończyłem pracę czekałem z niepokojem na jakiś znak z góry. Bałem się, że „dostanę od taty po głowie”, bo coś zrobiłem nie tak. Nic się jednak nie wydarzyło.
+ O Papieżu Polaku powstała cała masa filmów, w wielu dokumentach pojawia się również motyw Nowej Huty. Temat wydaje się oklepany, dlaczego chcieliście go zrealizować?
- Krzysztof Ridan: Po pierwsze jak sam tytuł wskazuje to film nie tylko… o papieżu, ale przede wszystkim o Karolu Wojtyle czyli o jego życiu zanim został papieżem i jego związku z Nową Hutą. Filmowe materiały archiwalne, które się w nim znalazły są w większości autorstwa mojego taty, który na przełomie lat 60 i 70 tych towarzyszył Karolowi Wojtyle w jego podróżach po Nowej Hucie. Film jest ściśle związany z wczesnymi działaniami mojego taty w Nowej Hucie, który był nie tylko kronikarzem Nowej Huty, ale również trochę kronikarzem Kurii Krakowskiej na zlecenie której pracował. To był burzliwy czas w Nowej Hucie. Ludzie, którzy zamieszkali w mieście, które władza określiła jako „ bez Boga” zaczęli się o tego Boga dopominać! Karol Wojtyła, który w tym czasie został wybrany na biskupa pomocniczego, od samego początku był wybrany po to aby działać w Nowej Hucie, żeby pomagać ludziom w budowaniu kościołów. Myślę, że o tym, że „nasz Papież” był od samego początku tak silnie wpisany w Nową Hutę nie wszyscy wiedzą. Ja sam dopiero pracując nad tym filmem zdałem sobie sprawę z tego. Dowiedziałem się chociażby o tym, że od samego początku jako biskup potem arcybiskup, prawie wszystkie pasterki za czasów jego pracy odprawiał właśnie w Nowej Hucie. To jest film o tej silnej więzi, Karola Wojtyły później Papieża z Nową Hutą i Nowej Huty z Papieżem, a takiego filmu do tej pory nie było. Warto wspomnieć, że część wykorzystanych w filmie materiałów po raz pierwszy ujrzy światło dzienne.
+ Czy wybór materiałów do filmu był trudny?
- Krzysztof Ridan: Żeby odpowiedzieć na to pytanie muszę opowiedzieć historię tych nagrań. W tamtych czasach Nowa Huta była miejscem rozgrywki między władzami a kościołem. Ludzie chcieli budowy świątyń, Kościół ich w tym wspierał . Dochodziło do zamieszek. Karol Wojtyła uczestniczy w rozmowach i staraniach o budowę kościoła w Nowej Hucie. Kiedy jeździ po Nowej Hucie towarzyszy mu mój tato z kamerą. Kręci również materiały związane z działaniami wokół tzw. Zielonej Budki. Aby zrozumieć tą historię trzeba poznać kontekst tego miejsca. Zielona Budka to miejsce, które powstało na terenie dzisiejszego osiedla Oświecenia, a wówczas parafii Raciborowice, w której wikarym był ksiądz Kurzeja. Za zgodą wtedy księdza kardynała Karola Wojtyły postanowił on wybudować w tym miejscu kościół. Rzecz jasna nie spotkało się to z akceptacją władz komunistycznych. Jednak z pomocą ludzi postawił prowizoryczny barak, przy którym odprawiane były nabożeństwa. To była właśnie owa Zielona Budka. Ksiądz Kurzeja szykanowany był przez władze, po każdym nabożeństwie wzywany był „na kolegia”. Zielona Budka była podpalana przez służby, to jednak nie zniechęcało ludzi do przychodzenia w to miejsce. Tata rejestrował te wydarzenia. Niejednokrotnie musiał chować sprzęt i taśmy właśnie w Zielonej Budce a sam wymykał się chyłkiem unikając służb specjalnych. Kiedy w naszym mieszkaniu na os. Tysiąclecie doszło do rewizji – szczęśliwie sprzęt i taśmy były wtedy poza domem - tata postanowił, dla bezpieczeństwa zanieść wszystkie te materiały, w tym również dotyczące Karola Wojtyły, do Kurii. Kiedy Karol Wojtyła został wybrany na papieża tata zdał sobie sprawę jaką wartość informacyjną mogą mieć te materiały, postanowił sprawdzić co się z nimi stało. Niestety okazało się że przepadły bez wieści. Nie udało się ich odnaleźć pomimo starań, nie wypłynęły również przez wszystkie te lata w żadnym miejscu co znaczyłoby, że ktoś je sobie przywłaszczył. Podejrzewamy, że zostały nieumyślnie zniszczone. Ogromna szkoda bo były to bardzo osobiste nagrania, dokumentujące nie tylko ważne wydarzenia, ale również np. żarty sytuacyjne. Na szczęście część taśm tata schował w innym miejscu. Była to jednak tylko niewielka część nagrań, może około 30%. Z nich, między innymi, powstał film „Nowa Huta Karola Wojtyły”. Nie weszły one w całości do dokumentu, wiadomo, że to tylko fragmenty jednak większość wydarzeń zarejestrowanych na ocalałych taśmach znalazła się w filmie.
+ Co twoim zdanie jest w tym filmie najważniejsze? Najbardziej godne uwagi?
- Krzysztof Ridan: Jakby cały czas montując film pamiętałem aby nie był przegadany. Myślałem co z tego że będzie pełen treści. Szukając informacji zawsze można wziąć do ręki jakąś książkę czy publikację. W filmie najważniejsze są emocje. Zacząłem szukać ludzi, którzy powiedzieliby coś osobistego o relacji Ojca Świętego z Nową Hutą. W filmie mamy dwóch głównych narratorów są to: Marek Lassota, który wypowiada się jako znawca tematu od strony historycznej, oraz kardynał Dziwisz, który pokazuje bardziej stronę duchową. Kardynał, wieloletni przyjaciel Jana Pawła II, mówi o sprawach osobistych. Na tym mi głownie zależało, na pokazaniu relacji. Moim zdaniem najważniejsze w tym filmie są emocje oraz stosunek nowohucian do Ojca Świętego i odwrotnie Papieża do Nowej Huty. Mamy tam wypowiedź kardynała Dziwisza, który opowiada jak w okresie bożonarodzeniowym Jan Paweł II w Rzymie wspominał Nową Hutę i pasterki, które tu odprawiał. Jest też archiwalna wypowiedź księdza Gorzelanego z filmu na temat Arki Pana, przy którym pomagał tata. W filmie pojawiają się również współczesne wypowiedzi osób związanych z papieżem, które miały z nim kontakt m.in. księdza Łuszczka z Mistrzejowic, księdza Gila proboszcza ze Wzgórz, księdza Puzyniaka proboszcza z kościoła „pod krzyżem”, Rafała Marchewczyka - dyrygenta chóru Krakowskiej Młodej Filharmonii i oczywiście wypowiedzi ojców z klasztoru w Mogile – gdzie Karol Wojtyła często nocował. To są osobiste wypowiedzi. Oczywiście, że w filmie zwłaszcza w dokumencie bardzo ważna jest treść, ale ważne jest również to z czym zostajemy kiedy ekran gaśnie. Można różnie pokazać Karola Wojtyłę, my staraliśmy się pokazać, że był wielkim człowiekiem, który na zawsze został w sercach nowohucian. To jest moim zdaniem najważniejsze w tym filmie i jeszcze przesłanie, które zostawia nam Papież na koniec… ono również kończy film, ale nie będę go zdradzał.
+ Skoro pomysł był od dawna – czemu dopiero teraz powstał ten film?
- Krzysztof Ridan: Pierwszy powód bardzo przyziemny, finansowy. W 2016 roku Filmoteka Małopolska ogłosiła program w ramach, którego pojawiła się możliwość dofinansowania produkcji filmowej dotyczącej wydarzenia, miejsca lub osoby ważnej dla Krakowa. W tym samym roku do Krakowa, w związku ze Światowymi Dniami Młodzieży, przyjechał papież Franciszek, co niejako „przypomniało” tacie o noszonym od dawna w głowie pomyśle na film.
* * *
Okazało się, że był to niestety, ostatni moment na stworzenie scenariusza i nakręcenie tego niezwykłego filmu, którego twórcami są nieżyjący już Jerzy Ridan i jego syn Krzysztof. Na nowohucką premierę dokumentu zapraszamy 13 marca 2017 o godz. 18.00 do Kina Studyjnego Sfinks Ośrodka Kultury im. C. K. Norwida na os. Górali.
Rozmawiała Agnieszka Łoś

Na progu Wielkiego Postu

W tym roku Środa Popielcowa wypadła 1 marca – to dzień, który w Kościele katolickim rozpoczął okres Wielkiego Postu czyli czterdziestodniowej pokuty.

Środa Popielcowa, zwana również Popielcem, to pierwszy dzień Wielkiego Postu. W Środę Popielcową katolików obowiązuje ograniczenie się do spożycia trzech posiłków – jednego do syta, i dwóch skromnych. Niedozwolone jest również spożywanie potraw mięsnych. Choć w czasie uroczystości w świątyni w większości kościołów na świecie kapłan czyni popiołem znak krzyża na czole wiernych, w Polsce przyjął się zwyczaj posypywania głów popiołem. Obrzęd ten, zapoczątkowany już we wczesnym średniowieczu, symbolizuje skruchę oraz gotowość do pokuty, a jednocześnie przypomina o przemijaniu życia doczesnego. Nie wszyscy wiedzą, że popiół pochodzi ze spalonych palm, poświęconych rok wcześniej w Niedzielę Palmową. Co ciekawe, Środa Popielcowa – choć jest świętem ruchomym – jeszcze nigdy nie przypadała w rok przestępny 29 lutego. Pierwszy Popielec tego dnia w historii będzie miał miejsce dopiero w 2096 roku.
* * *
Niektórzy zastanawiają się dlaczego Wielki Post trwa czterdzieści dni? Warto wiedzieć, że liczba czterdzieści w Piśmie Świętym oznaczą pewną dłuższą całość, czas przeznaczony na jakieś konkretne zadanie człowieka lub zbawcze działanie Boga. W Wielkim Poście Kościół odczytuje i przeżywa nie tylko czterdzieści dni spędzonych przez Jezusa na pustyni na modlitwie i poście przed rozpoczęciem Jego publicznej misji, ale i inne wielkie wydarzenia biblijne: czterdzieści dni powszechnego potopu, po których Bóg zawarł przymierze z Noem; czterdzieści lat pielgrzymowania Izraela po pustyni ku ziemi obiecanej; czterdzieści dni przebywania Mojżesza na Górze Synaj, gdzie otrzymał on od Jahwe Tablice Prawa czy wreszcie post Eliasza, który, jak czytamy w Pierwszej Księdze Królewskiej, pościł „czterdzieści dni i czterdzieści nocy [u stóp] Bożej góry Horeb”, gdzie usłyszał „szmer łagodnego powiewu” przechodzącego Pana.
* * *
W swojej znakomitej książce „Rzymskie pielgrzymowanie. Kościoły stacyjne Rzymu” George Weigel napisał: „We wszystkich przypadkach opisanych w Biblii owe czterdzieści dni to wyjście poza zwykły rytm życia, by otworzyć się bardziej na podniety Ducha Bożego i nawrócić się głębiej oraz podążać drogą Boga przez historię. To „wyjście poza” stanowi zasadniczą cechę charakterystyczną Wielkiego Postu i zgodnie z pradawną tradycją Kościoła wyraża się przez jałmużnę, poświęcenie większej ilości czasu na modlitwę i właśnie post. Te trzy praktyki współwystępują ze sobą. Wyrzeczenie się jakichś potraw ze względu na Wielki Post nie różniłoby się niczym szczególnym od zwykłego reżimu odchudzania, gdyby nie towarzyszyło temu głębsze spotkanie z Ojcem, Synem i Duchem Świętym przez modlitwę, lekturę duchową oraz refleksję, a także nowa troska o tych, którzy są w potrzebie. A zatem szczególne praktyki towarzyszące tym Czterdziestu Dniom, podobnie jak liturgia na każdy dzień Wielkiego Postu, bezustannie przyciągają chrześcijan ku pierwotnemu wołaniu Chrystusa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (...)”.
Z liturgii znika radosne "Alleluja" i "Chwała na wysokości Bogu", a kolorem szat liturgicznych staje się fiolet. Czas Wielkiego Postu, to czas przygotowanie wspólnoty wiernych do największego święta chrześcijan, jakim jest Wielkanoc.
(f)

Fot. Andrzej Kalinowski

Autobusem przez tunel Ruszczy

Interweniowali mieszkańcy, walczyli radni dzielnic XVII i XVIII, prosili pracownicy Programu Aktywności Lokalnej okazało się, że kropla drąży kamień! Dzięki determinacji tych osób na tunelu w Ruszczy pojawiła się sygnalizacja świetlna co było warunkiem koniecznym aby mógł nim przejechać autobus.
Ten problem, dotyczący mieszkańców osiedli peryferyjnych, poruszaliśmy w Głosie kilkakrotnie. Dotyczył m.in. mieszkańców osiedli Ruszcza, Kościelniki, Wadów Wyciąże oraz okolic ul. Igołomskiej i pobliskich. Można o nim pisać w czasie przeszłym bo właśnie został rozwiązany! Od soboty (25 lutego) tunel w Ruszczy został otwarty dla autobusów komunikacji miejskiej. To z pewnością zwiększy komfort i skróci czas podróży pasażerów, którzy aby przedostać się na drugą stronę terenów kolejowych, musieli nadkładać drogi. Po zmianie, do dyspozycji mieszkańców będzie nowa linia autobusowa 160. Natomiast autobus 110 będzie jeździł na dotychczasowej trasie do Węgrzynowic.
Tunel w Ruszczy jest drogą przejazdową, która łączy ul. Za Górą i ul. Organki, a w szerszej perspektywie – Wadów z Ruszczą. Jest wąski, a w dodatku bardzo długi – wraz z dzielącą go drogą technologiczną, mierzy ok. 370 m. Wcześniej przejazd autobusu był niemożliwy ze względu na bezpieczeństwo ruchu. Aby przepuścić autobus przez tunel, konieczny był montaż sygnalizacji świetlnej, która została uruchomiona w styczniu.
Zmiany w Ruszczy przyniosły nowe możliwości dla komunikacji miejskiej. Od 25 lutego pojawiła się nowa linia 160, która jeździ na trasie: Aleja Przyjaźni – al. Róż – Żeromskiego – Obrońców Krzyża – Kocmyrzowska – Darwina – Lubocka – Łuczanowicka – Godebskiego – Wittiga – Godebskiego – Bystronia – Glinik – Organki – Tunel w Ruszczy – Za Górą – Jeziorko – Ruszcza. Autobus 160 będzie kursował co 40 minut w dni powszednie w godzinach około 6-17, co 80 minut w pozostałych godzinach oraz w dni wolne (godz. 7-18).
Zmieniła się również częstotliwość kursowania linii 110, która w godzinach szczytu kursuje co 40 minut, a w pozostałych godzinach i w dni wolne co 80 minut. Linie zostały ze sobą skoordynowane, dzięki czemu mieszkańcy Wadowa i Luboczy mają do dyspozycji autobus co 20 minut w godzinach szczytu.
W związku z dostosowaniem tunelu do potrzeb komunikacji miejskiej wzrosła liczba kursów również w innych częściach osiedli peryferyjnych: z Węgrzynowic w dni powszednie z 18 do 21, a w dni wolne z 8 do 15; z Os. Kolejowego (łącznie dla linii 110 i 160) w dni powszednie z 35 do 44, a w dni wolne z 14 do 24; a z Łuczanowic (łącznie dla linii 117, 160 i 242) w dni powszednie wzrośnie z 28 do 51, a w dni wolne z 18 do 27.
Pasażerowie korzystają także na zwiększonej liczbie kursów z Luboczy (dla linii 110, 117, 160 i 242) w dni powszednie z 53 do 72, a w dni wolne z 26 do 42. Spada natomiast liczba kursów z przystanków Wadów, Wadowska, Lubocza Trafo (dla linii 110, 117 i 242) w dni powszednie z 63 do 49, ale za to wzrośnie w dni wolne z 32 do 33.
(ał)

Fot. ZIKiT

Kpt. Franciszek Baryła Nowohucianinem Roku 2016, a Miss Nowej Huty 2017 wybrano Malwinę Król – Gala Nowohucka

Od mocnego patriotycznego akcentu zaczęła się Nowohucka Gala w Hotelu i Restauracji „Santorini”. Wprowadzeniem do tej pierwszej jej części było odtworzenie piosenki o rotmistrzu Witoldzie Pileckim w wykonaniu Lecha Makowieckiego. Chwila refleksji i głos zabrali redaktor naczelny „Głosu – Tygodnika Nowohuckiego” Jan L. Franczyk oraz red. Sławomir Pietrzyk prezes Stowarzyszenia Moja Nowa Huta – organizatorzy Gali Nowohuckiej . Odczytali werdykt kapituły plebiscytu na Nowohucianina Roku 2016. Ten prestiżowy tytuł uzyskał kpt. Franciszek Baryła prezes Nowohuckiego Koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Gratulacje Nowohucianinowi Roku 2016 składali płk. Tadeusz Bieńkowicz Kawaler Orderu Virtuti Militari prezes Małopolskiej Rady Kombatantów Województwa Małopolskiego, Alicja Poda reprezentująca Związek Kombatantów i b. Więźniów Politycznych Koło HTS oraz Barbara Mularczyk prezes Stowarzyszenia Dzieci Wojny. Jerzy Kujawski ps. „Szpinak”. Kawaler Orderu Uśmiechu, laureat drugiego Tytułu Nowohucianina Roku w 1999 roku razem z organizatorami przypomnieli sylwetki wcześniejszych 23 laureatów tego Tytułu.

***

Wybierali swoją Miss zarówno internauci, jak Czytelnicy „Głosu Tygodnika Nowohuckiego”, publiczność i internauci portalu Kraków Nasze Miasto. I tak przydzielono następujące tytuły: Miss Nowej Huty 2017 została Malwina Król, ten tytuł potwierdziła publiczność przyznając jej tytuł Miss Publiczności. Wicemiss Nowej Huty została Justyna Howorska, Miss Gracji - Patrycja Walisch, Miss Foto - Kateryna Kozlova, Miss Eko - Stefania Staszel, Miss Czytelników „Głosu Tygodnika Nowohuckiego” - Julianna Siwek, Miss Salonu SPA „Klub Kasi” – Magdalena Wicher, Miss Portalu Kraków Nasze Miasto - Patrycja Walisch (ponad 1000 głosów) i Miss „Marimexu” - Julia Pańko.
(mp)

fot. autor
Więcej do przeczytania w "Głosie".

PRZECIWPYŁOWI

Smog to najczęściej dziś powtarzane słowo każdego poranka ubiegłego tygodnia. Wystarczy tez w wyszukiwarkę internetową wpisać „smog” a otworzą się dziesiątki informacji. Smogowej ekscytacji już rok temu uległa pani Zofia. Poprosiła syna o ściągnięcie odpowiedniej aplikacji i teraz codziennie, albo w dni szczególnie zachmurzone sprawdza zanieczyszczenie powietrza nad miastem.
Z myślą o swoich wnukach – gdy smog zalega nad Krakowem zaraz dzwoni do córki by przypadkiem nie wychodzili tego dnia na spacer. Niestety w roku 2017 na 46 dni nowego roku aż w 35 musiała dawać im „czerwone światło ” na wyjście.
Nie lepiej było tez w ubiegłym tygodniu. 16 lutego Wojewódzki Zespół Zarządzania Kryzysowego wprowadził II stopień zagrożenia zanieczyszczeniem powietrza i ostrzegł o ryzyku przekroczenia poziomu dla stężenia 24-godzinnego pyłu PM10 oraz związanego z nim wysokiego stężenia pyłu PM2,5 oraz benzo(a)pirenu w powietrzu. Potem przez kilka dni, ze względu na stwierdzone przekroczenie średniego poziomu stężenia pyłu PM10 powyżej 150 µg/m3 na stacjach pomiarowych na terenie Krakowa, wprowadzono darmowe przejazdy środkami komunikacji miejskiej, na podstawie ważnego dowodu rejestracyjnego samochodu osobowego.
Co to ten pył zawieszony? Wyjaśnia to m.in. informacja na stronie Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej: Pył zawieszony jest mieszaniną cząstek stałych i kropelek cieczy utrzymujących się w powietrzu. Cząsteczki te zawierają różne składniki jak np.: siarkę, związki organiczne (np. wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne), metale ciężkie, dioksyny oraz alergeny (takie jak pyłki roślin i zarodniki grzybów). Pył PM10 zawiera cząstki o średnicy mniejszej niż 10 mikrometrów,( ok. jednej piątej grubości ludzkiego włosa),natomiast pył drobny PM2,5 cząstki o średnicy mniejszej niż 2,5 µm2-5.
Potem przeczytamy ostrzeżenie, że szkodliwość pyłu dla zdrowia osób, które go wdychają, związana jest ściśle z wielkością i składem chemicznym ziaren. Bardziej niebezpieczny jest pył drobny o średnicy poniżej 2.5 mikrometra. Dociera on do pęcherzyków płucnych a nawet penetruje do naczyń krwionośnych, a stamtąd do krwiobiegu, stąd jest równo szkodliwy dla układu oddechowego jak i układu krążenia. Natomiast większe ziarna pyłu mogą powodować stany zapalne spojówek oraz błony śluzowej nosa i gardła.
- To histeria – tłumaczy pan Kazimierz. Ma 70 lat i na smogowe podniecenie patrzy ze spokojem. Gdy huta produkowała 6 mln ton stali i odpowiednio – koksu - to dopiero powietrze nad zakładem i Nową Hutą było zadymione – mówi. - I nikt wtedy tego nie nagłaśniał choć, co prawda wiatry wiejące, najczęściej zachodnie, przenosiły zanieczyszczenia dalej na wschód i my tego tak nie odczuwaliśmy. Nikt zresztą się nad tym nie zastanawiał, ale z drugiej strony - zakład łożył wielkie pieniądze na miasto i dawał pracę. O ekologii to zaczęto chyba w latach siedemdziesiątych mówić. Potem w latach 90-tych chciano koksownię zamykać, ale skończyło się na karach za zanieczyszczanie powietrza. Dziś, w porównaniu do tego co było przed laty, powietrze nad hutą jest, rzec można, krystaliczne… - podsumowuje starszy pan.
Nie zgadza się z nim pani Anna mieszkanka osiedla Stalowego, która na parapecie okiennym ściera grubą warstwę pyłu. Ale w smogu - to raczej chodzi o pył którego gołym okiem nie widać. Takiego tez boi się pan Leszek, jeden z nielicznych w Nowej Hucie, który wyposażył się w specjalną maseczkę przeciwsmogową i w ostatnich dniach raczej często jej używa.
- Dzień zaczynam oczywiście od sprawdzenia, jakie dziś mamy powietrze nad miastem. Zacząłem się tym interesować ze względu na stan zdrowia: problemy z oddychaniem, łzawieniem oczu, kaszlem. Wreszcie zdecydowałem się na kupienie specjalnej maseczki. Gdy zacząłem się za nią rozglądać - w styczniu okazało się, ze w sklepach sportowych, gdzie takie maseczki powinny być, bo interesują się nimi kolarze czy biegacze, ten asortyment się wyczerpał. Niedawno jednak żona kupiła nam obojgu maseczki i teraz je nosimy. Chciałbym jednak zmienić ją na nieco lepszą, wydajniejszą... Już nawet znalazłem firmę, która oferuje takie bardziej specjalistyczne maseczki, ale to wydatek około 150 złotych – mówi pan Leszek.
Ale on w swojej maseczce na ulicach Nowej Huty jest raczej wyjątkiem. Mieszkańców w maseczkach widać bardzo rzadko. Przywykliśmy, czy nie dowierzamy? A może ufamy, że dzięki Łąkom Nowohuckim, szerokim ulicom i wzgórzom smog w Nowej Hucie jest mniejszy? TO potwierdzają wyniki pomiarów emisji na trzech nowohuckich stacjach, pokazujące, że rzeczywiście na Mistrzejowicach (pomiar z os. Piastów) wyniki są nieco lepsze (znaczy emisja pyłu zawieszonego nieco niższa) niż w centrum Krakowa.
W związku ze smogowymi alarmami nowych klientów zyskały sklepy rowerowe, gdzie najbardziej poszukiwanym towarem są maski antysmogowe. W Centrum Rowerowym Tomar przy ul. Klasztornej w ubiegłym tygodniu maseczek antysmogowych na stanie nie było. – Większe zainteresowanie nimi pojawiło się jak ogłosiliśmy na Facebooku że maski sprzedajemy – usłyszeliśmy. – Ten boom zaczął się pół roku temu. Teraz otrzymujemy wiele telefonów z całego Krakowa z pytaniem czy mamy maseczki w magazynie. Zapotrzebowanie jest tak duże, ze producent nie wyrabia… Radzimy śledzić nasze konto na Facebooku – mówi sprzedawczyni.
Najbardziej dziś popularne maski, takie z wymiennymi filtrami kosztują od 100 do 220 zł.
***
Są tacy co to im wystarcza okutanie się szalikiem, inni - szyją maskę własnoręcznie. Rodzice, wychodząc (tylko z konieczności) z małymi dziećmi – nakrywają wózki kocykami. Inni uszczelniają okna, jeszcze inni kupują do domu filtr powietrza, zmniejszający zawartość PM 10 i PM2,5. To tez rosnący w ostatnich czasach rynek.
Wśród trzech miejskich nowohuckich stacji pomiarowych pył zawieszony mniejszej frakcji wyłapuje tylko stacja pomiarowa na ul. Bulwarowej. Ta stacja mierzy szeroki zakres parametrów: pył zawieszony PM 10 i 2,5 dwutlenek siarki, azotu, tlenek azotu, tlenek węgla, benzen.
Dwie nowsze stacje – w os. Piastów i w os. Wadów pokazują tylko pomiar emisji PM 10.
Normy stężeń pyłu zawieszonego zalecane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO)4: norma średniego 24-godz. stężenia pyłu PM10: 50 µg/m3, norma średniego rocznego stężenia pyłu PM10: 20 µg/m3, norma średniego 24-godz. stężenia pyłu PM2,5: 25 µg/m3, norma średniego rocznego stężenia pyłu PM2,5: 10 µg/m3.
Mimo smogu, alertu i apeli władz miasta, niewielu kierowców przesiada się na miejskie tramwaje i autobusy. Reszta – stoi w korkach. Na razie walczy ze smogiem przede wszystkim… pogoda. Ma powiać wiatr i smog wywieje. Na kilka dni.
Krystyna Lenczowska

Strona 66 z 200: 1...63 64 656667 68 69...200

Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)

Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".

Logowanie

Nie możesz się zalogować?
Poproś o nowe hasło

Reklama

Wygenerowano w sekund: 0.11

31,036,406 unikalnych wizyt