[2021.06.25] Wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z lokalu
Mieszkam w prywatnej kamienicy. Administrator przez 6 lat nie żądał ode mnie czynszu, a obecnie nowa administracja orzekła, że mam płacić podwyższony czynsz z tytułu bezumownego zajmowania lokalu oraz spłacać w miesięcznych ratach dług powstały za poprzedniego administratora. Czy to w świetle prawa jest w porządku?
Odnośnie do żądanego „czynszu” za bezumowne korzystanie z lokalu, to zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. „O ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego” (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 611 z późn. zm.) „osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie”. Na podstawie ust. 2 ww. przepisu odszkodowanie odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu, a jeżeli nie pokrywa ono poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby zajmującej bezumownie lokal odszkodowania uzupełniającego. Wedle art. 18 ust. 3 ww. ustawy „osoby uprawnione do lokalu zamiennego, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, uiszczą odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł”, zaś zgodnie z jego ust. 3a, „osoby uprawnione do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, uiszczają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać za zajmowany lokal, gdyby lokal ten wchodził w skład mieszkaniowego zasobu gminy na podstawie umowy najmu socjalnego lokalu. Obowiązek pokrycia właścicielowi różnicy między wysokością odszkodowania, o której mowa w ust. 3, a wysokością odszkodowania uiszczanego przez byłego lokatora ciąży na gminie”. W kwestii żądania spłaty zadłużenia, to wedle treści art. 118 Kodeksu cywilnego, „jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Roszczenie o zapłatę czynszu, a także roszczenie wynajmującego o zapłatę za bezumowne korzystanie z lokalu przedawniają się z upływem lat trzech. Zobowiązanie się najemcy do spłaty odleglejszego zadłużenia (lub też jego faktyczne spłacanie – choćby w ratach) może zostać poczytane za uznanie długu (co zniweczy skutki przedawnienia), dlatego przed zaakceptowaniem jakiejkolwiek propozycji spłaty zadłużenia warto skonsultować to z prawnikiem.
(sp)
· Napisane przez Administrator
dnia July 02 2021
566 czytań ·
Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".
