Głos - Tygodnik Nowohucki

03/05/2024

Nawigacja

· Strona główna
· Nowohuckie Linki
· Fotohistorie
· Szukaj
· Dzielnice
· NH - Miejsce dobre do życia

W Głosie

Felietony
Miss Nowej Huty -
XXI edycja
Nowohucianie
Humor
Prawnik radzi

Ostatnie artykuły

· [2024.04.26] Karasie...
· [2024.04.26] Nie będ...
· Na niedzielę 28 kwie...
· [2024.04.26] Kłopoty...
· [2024.04.19] Druga t...

Ostatnio na forum

Najnowsze tematy

· Na sprzedaż działka ...
· Akcja poboru krwi
· Krótkie włosy - piel...
· Sekcja rekreacyjna G...
· TBS w nowej hucie?

Najciekawsze tematy

Brak tematów na forum

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Lajkoniki na kolejnej nowohuckiej linii

Dzięki kolejnym dostawom nowych tramwajów od soboty, 27 marca nowoczesne, niskopodłogowe Lajkoniki zaczęły kursować na kolejnej trasie do Nowej Huty. Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami jest to linia nr 9, łącząca Mistrzejowice z Nowym Bieżanowem P+R.
Na trasie pojawiły się trzy Lajkoniki, co oznacza, że niemal połowa kursów będzie tam obsługiwana nowymi, niskopodłogowymi tramwajami. Liczba posiadanych obecnie przez MPK SA Lajkoników umożliwi wysyłanie tych nowych wagonów na linię nr 9 tylko w weekendy, ale wraz z przyszłymi kolejnymi dostawami, najprawdopodobniej już w najbliższych tygodniach, zaczną one kursować na tej trasie także w dni powszednie.
Przypomnijmy, że pierwsze Lajkoniki na nowohuckich torowiskach pojawiały się niemal rok temu – w czerwcu 2020 roku. Wyjechały wtedy na linię nr 52 (Czerwone Maki P+R – Os. Piastów). Obecnie te najnowsze w Krakowie wagony przewożą mieszkańców nowohuckich Mistrzejowic na trasie linii nr 14 (Mistrzejowice – Bronowice). Każdego dnia na tej trasie w dzień powszedni kursują już cztery Lajkoniki. Docelowo z Mistrzejowic do Bronowic będą kursować wyłącznie nowoczesne Lajkoniki i wagony NGT6 Bombardiera. Warto pamiętać, że najdłuższe w Polsce niskopodłogowe tramwaje, czyli Krakowiaki, już od kilku lat obsługują w całości linię nr 4 (Wzgórza Krzesławickie – Bronowice Małe) i większość kursów na linii nr 52 (Czerwone Maki P+R – Os. Piastów).
Wraz z kolejnymi dostawami Lajkoników wagony z niską podłogą będą jeszcze w tym roku coraz częściej pojawiać się na nowych trasach. Niezależnie od tego na jaką linię zostaną skierowane wagony Stadlera pozwolą na wycofywanie z ruchu kolejnych pociągów E1 i c3 lub 105Na. Już teraz w weekendy wagony niskopodłogowe kursują na 14 z 19 krakowskich linii tramwajowych.
Lajkoniki to nowoczesne tramwaje wyposażone w klimatyzację, monitoring, oświetlenie ledowe wnętrza oraz nowoczesny system informacji pasażerskiej złożony z głosowego zapowiadania przystanków i tablic wyświetlających trasę przejazdu. W każdym z tramwajów jest zamontowana specjalna platforma, która ułatwia wsiadanie i wysiadanie osobom niepełnosprawnym poruszającym się na wózkach. Z myślą o użytkownikach smartfonów w pojeździe do dyspozycji są porty USB umożliwiające ładowanie urządzeń mobilnych oraz gniazdka elektryczne.
(f)

Dźwiękowe spacery po Nowej Hucie z Klubem 303

Projekt Syntezy powraca! Tak jak jesienią, Klub 303 Ośrodka Kultury Kraków-Nowa Huta zaprasza na spacery dźwiękowe. Tym razem jednak - w wersji on-line, zachęcając by samemu ruszyć śladem brzmień Nowej Huty.
Od 27 marca co tydzień, przez 4 kolejne soboty, w aktualnościach na stronie www.krakownh.pl i na fanpage’u Klubu 303 na Facebooku, prezentowane będą trasy spacerowe szlakiem miejsc charakterystycznych i ważnych dla Nowohucian. Biegnąc w czterech różnych kierunkach, stworzą mapę dźwiękową Nowej Huty, ukażą jej niesamowity pejzaż brzmień. Spacery skupią się także na miejscach, w których ludzie kiedyś się spotykali i zweryfikują, jak one brzmią dzisiaj. Nie zabraknie też krótkiej informacji historycznej związanej z danym miejscem. Spacery podzielone będą na kolory, z których każdy obejmie określoną trasę. W odcinku pierwszym zaprezentowany zostanie spacer zielony, którego trasę wyznaczą następujące miejsca: Plac Centralny, Osiedle Wandy, dawne Kino Stal a dziś szkolna sala gimnastyczna, Kombinat, Kopiec Wandy i Pleszów.
Syntezy to projekt, który ma charakter interdyscyplinarny. Za punkt odniesienia i główną oś artystycznych działań przyjęte zostały nowohuckie przestrzenie. Projekt zainaugurował w marcu 2020 roku koncert Fischerle - nietuzinkowego artysty zajmującego się muzyką elektroakustyczną, preparowanym field-recordingiem, dubem i instrumentalnym hip-hopem. W drugiej części projektu, w czasie lockdownu, zaprezentowany został w sieci cykl Dźwiękowe podróże. W październiku ubiegłego roku Klub 303 zaprosił mieszkańców do udziału w trzeciej części projektu - dźwiękowych spacerach po Nowej Hucie, które zostały przerwane przez obostrzenia wprowadzone w związku z rozwojem pandemii.
(f)

NA PAŃSKIM STOLE

„Zaś dla mężczyzn wędliny leżą do wyboru:
Półgęski tłuste, kumpie, skrzydliki ozoru,
Wszystkie wyborne, wszystkie sposobem domowym
Uwędzone w kominie dymem jałowcowym”
A. Mickiewicz, „Pan Tadeusz”

Jeszcze tylko kilka dni dzieli nas od Świąt Wielkiej Nocy. Czas do ich nadejścia wypełniają przygotowania, zarówno w sferze duchowej, jak i materialnej. Aspekt pierwszy wiąże się z uczestnictwem w modlitwach, nabożeństwach oraz poście. Działaniom tym często towarzyszy refleksja i skupienie. Jednakże zbliżająca się Wielkanoc, oprócz wymiaru sakralnego, posiada też drugą, bardziej przyziemną postać. Polega ona na szczególnej dbałości o stół – pięknie udekorowany i suto zastawiony rozmaitymi potrawami. Owe wielkanocne dania, tak pieczołowicie przygotowywane i szykowane, mają tradycję i symbolikę ściśle związaną z charakterem tych uroczystości.
Przed laty, gdy życie ziemian toczyło się wraz ze zmieniającymi porami roku, a jego rytm wyznaczał kalendarz liturgicznych świąt, Wielkanoc była szczególnie ważnym czasem. Tradycją było gromadzenie solidnych, mięsnych zapasów oraz szykowanie słodkości, które następnie miały się znaleźć na świątecznym stole. Co istotne przygotowania do ucztowania czyniono odpowiednio wcześniej, albowiem zwyczaj nakazywał ograniczenie wszelkich prac domowych, a zatem i gotowania, w Wielkanoc. Dlatego też gospodynie szykowały rozmaite specjały z kilkudniowym wyprzedzeniem.
Na stole, oprócz żuru, zimnego mięsiwa, jajek, chrzanu czy chleba, królowały słodkości: mazurki, placki czy ciasto drożdżowe. Szczególną jednak pozycję zajmowały wielkanocne baby będące najważniejszym, świątecznym wypiekiem. Były one pieczone z mąki pszennej z dodatkiem dużej ilości żółtek utartych z cukrem. Bardzo często do ciasta dodawano bakalie – migdały oraz rodzynki. Wysokość, puszystość i delikatność owego ciasta wiele mówiła o kulinarnych talentach pani domu, gospodynie starały się więc, aby ich działo nie zostało wcześniej zniszczone. W tym celu ciasto na baby chowano przed domownikami i przykrywano lnianą ściereczką, mającą zapobiec jego opadnięciu.
Ozdobą stołu były pięknie zdobione pisanki. Skorupki barwiono na jednolity kolor mocząc je w łupinach cebuli, wywarze z młodego żyta czy ciemnej malwy. Wcześniej, przed zanurzeniem skorupek w naturalnym barwniku, nanoszono za pomocą wosku ornament. Te najpiękniejsze, bogato udekorowane pisanki, podarowywano bliskim w prezencie.
Oczywiście należy pamiętać, iż liczba potraw i ich rodzaj był zależy od zasobności danego gospodarstwa. Zanim jednak zostawały one spożyte przez mieszkańców dworu koniecznie musiały zostać pobłogosławione przez kapłana. Nie przynoszono ich jednak, jak dziś w koszyczkach do kościoła, lecz to ksiądz w Wielką Sobotę przychodził do ziemiańskich domostw i tam też dokonywał ich poświęcenia. Pokarm do święcenia układano na białym obrusie, ozdobionym girlandami z bukszpanu, baziami, rzeżuchą oraz kwiatami.
W uroczystości tej brali udział wszyscy mieszkańcy folwarku, którzy cierpliwie czekali przed dworem z kobiałkami wypełnionymi pokarmem. Przyniesione przez włościan specjały były następnie ustawiane przed gankiem dworu. Tam ksiądz poświęconą wodą kropił zgromadzonych i naszykowane w koszach przysmaki.
Długo oczekiwana wielkanocna biesiada mogła się odbyć dopiero po rezurekcyjnym nabożeństwie. Wówczas domownicy zasiadali do wystawnego śniadania. Zgodnie ze zwyczajem ucztowanie poprzedzało dzielenie się jajkiem, przy czym tradycja nakazywała, aby nie pomijano nikogo, również służby.
Wiele z tych obrzędów jest kultywowanych do dziś. Wprawdzie tegoroczne święta Wielkiej Nocy będą zapewne celebrowane mniej hucznie, niż to bywało w latach minionych, najważniejsze jednak, aby nie zatracić pamięci o istocie tych uroczystości.
Anna Kolasa

Specjalna szkoła, dla wyjątkowych dzieci...

Gdy mówimy, że coś jest specjalne – większość myśli o czymś wyjątkowym, ekskluzywnym, unikatowym. Kiedy natomiast pojawia się określenie szkoła specjalna – emocje bywają już różne. Okazuje się, że zupełnie bezpodstawnie bo te placówki – czyli szkoły specjalne to miejsca naprawdę wyjątkowe! Zajrzyjmy do jednej z nich, do Zespołu Szkół Specjalnych nr 6 na ul. Ptaszyckiego.
Rozgorzała w mediach dyskusja na temat szkół specjalnych. Rodzice, nauczyciele i dzieci zgodnie występują w ich obronie – choć oficjalnie nie mówi się o ich zamykaniu czy przekształcaniu - coś się w sprawie dzieje. Nowostworzony przez Ministerstwo Edukacji i Nauki dokument pod bardzo ogólną nazwą „Edukacja dla wszystkich”, który w założeniach ma m.in. edukację włączającą - budzi niepokój, gdyż póki co owiany jest tajemnicą. W rodzicach dzieci z niepełnosprawnościami sytuacja budzi strach, który jak wiadomo zawsze jest pochodną niewiedzy. Nie ma jednak możliwości aby tą wiedzę uzupełnić, gdyż nie można poznać jeszcze rozwiązań przyjętych do realizacji. Wciąż trwają prace nad dokumentem, rodzice pytają jednak zgodnym głosem – czemu nie są do tych prac zaproszeni! Pozostają w nadziei, że nowe rozwiązania nie zburzą wypracowanego przez lata systemu, który ich dzieciom daje poczucie bezpieczeństwa i możliwość rozwoju. O tym jak wyjątkowe są szkoły specjalne i czy umieszczenie dziecka niepełnosprawnego w szkole masowej to sposób na skuteczną integrację czy raczej droga do pogłębiania się różnic między dziećmi zdrowymi a tymi, które mają dysfunkcje rozmawiam z rodzicami dzieci, które uczą się w nowohuckim Zespole Szkół Specjalnych nr 6.
Bezpieczeństwo, radość, rozwój
Te słowa najczęściej padają gdy pytam o to co daje ta szkoła ich dzieciom. Mamy są zgodne okazuje się, że dla każdej z nich oznacza to co innego. -Bartuś chodzi do II klasy i od pierwszego dnia w szkole – mimo moich wielkich obaw - odnalazł się świetnie. Atmosfera jaka tu panuje, kameralny klimat placówki, jej doskonałe wyposażenie, organizacja a przede wszystkim świetna kadra – wszystko to sprawia, że syn wręcz nie lubi weekendów, bo tak dobrze czuje się w szkole. Zajęcia są dla niego bardzo atrakcyjne i rozwijające, robi ogromne – jak na swoje możliwości – postępy. Najbardziej cieszy nas rozwój umiejętności komunikacyjnych i samoobsługowych. Przez niespełna dwa lata spędzone w szkole osiągnął progres jakiego nie udało mu się uzyskać przez 9 wcześniejszych lat intensywnej pracy na zajęciach wczesnego wspomagania i w przedszkolu. – opowiada mama małego chłopca z zespołem Downa. Zupełnie inaczej wygląda rozwój autystyka – 12-letniego Mikołaja. – U syna nie widać spektakularnej różnicy – podkreśla jego mama – on idzie do przodu bardzo małymi kroczkami. Odnalazł się w tej szkole, funkcjonuje dużo lepiej niż w przedszkolu, tu jest wielu terapeutów, z pomocy których może skorzystać, on kwitnie – oczywiście na miarę swoich możliwości. Dobrze działają na niego zajęcia sensoryczne, masaże – to go wycisza. Mama Julki, dziewczynki z rzadkim schorzeniem jakim jest Zespół Angelmana z dumą opowiada o tym, że jej córka gdy wraca, że szkoły z książką do komunikacji pokazuje jej co robiła w szkole, przy pomocy znajdujących się w książce obrazków. Dla Julki to właśnie jest rozwój. Bezpieczeństwo i radość – dla wszystkich chyba mam i dzieci mają jeden wykładnik entuzjazm z jakim dzieci idą do szkoły! Bo uczniowie Zespołu Szkół Specjalnych nr 6 czują się w tej szkole po prostu dobrze.
Integracja ważna rzecz
Co do tego żadna z mam nie ma wątpliwości, jednak swoich dzieci nie posłałyby do szkoły integracyjnej - wybrały placówkę specjalną z pełną świadomością. – Wiktoria chodziła do przedszkola integracyjnego, pierwsze lata było w porządku. Małe dzieci nie widzą różnic między sobą. Dziewczynki były w stosunku do niej bardzo opiekuńcze. Ale pod koniec, jak już miały 5, 6 lat wiedziałam, że nie będzie kontynuowała nauki w integracji. Po co mam dziecko stresować? Chciałam, żeby trafiła do grupy z dziećmi na podobnym poziomie. – opowiada mama 14-latki z zespołem Downa. Wszystkie zgadzają się, że powinno się rozpocząć działania uświadamiające ludziom zdrowym, że w społeczeństwie są osoby niepełnosprawne. Być może rozwiązaniem były projekty, w ramach których uczniowie ze szkół masowych i specjalnych podejmowały by wspólne działania. – Podkreśla się rolę integracji w wieku szkolnym jako ważnego elementu przygotowującego nasze dzieci do życia w społeczeństwie, do późniejszej pracy, ale przecież nasze dzieci raczej do pracy nie pójdą. Integracja ważna rzecz, ale czy trzeba ją przeprowadzać na siłę?- pytają mamy.
Wyłączeni przez włączanie
Bo źle przeprowadzona integracja może wyrządzić ogromną krzywdę i to zarówno dzieciakom z niepełnosprawnościami jak i tym zdrowym. – Absolutnie nie wyobrażam sobie Mikołaja w szkole masowej. Prosta sprawa jak zadzwoni dzwonek Mikołaj zatka uszy. A przecież w szkole masowej dzwonek dzwoni właściwie co chwilę! – mówi mama autystyka. Moje rozmówczynie są zgodne co do tego, że umieszczenie ich dzieci w placówce z dziećmi zdrowymi mogłoby skończyć się katastrofą. - Mieliśmy krótką „przygodę” z nauczaniem integracyjnym na poziomie przedszkola. Wydawało nam się wówczas, że Bartek będzie się szybciej uczył głownie przez naśladownictwo od zdrowych rówieśników i dzięki intensywnej pracy nauczyciela wspomagającego. Z perspektywy czasu widzimy, że to był stracony rok, bo niestety syn nie funkcjonował w grupie, znacznie cofnął się w rozwoju, przestał mówić a zdrowe dzieci traktowały go jak dziwoląga - wspomina mama chłopca z Zespołem Downa. – Mówi się, że połączenie dzieci zdrowych z niepełnosprawnymi w jednej placówce miałoby przeciwdziałać dyskryminacji. Mnie się wydaje, że zmuszanie ich by rywalizowali z rówieśnikami, z którymi tak naprawdę nie mają szansy rywalizować to dopiero byłaby dyskryminacja – podkreśla mama Wiktorii. Jej córka jak każda nastolatka lubi być chwalona, w szkole specjalnej codziennie ma na to szansę. Czy podobnie byłoby w szkole masowej? -Z naszego doświadczenia integracja dzieci niepełnosprawnych intelektualnie ze zdrowymi to tylko pobożne życzenie. Dajmy więc szansę zdrowym dzieciom na zrównoważony rozwój na w miarę zrównoważonym poziomie, ale w warunkach zdrowej szkolnej konkurencji. Pozostawmy natomiast dzieciom niepełnosprawnym intelektualnie szansę na rozwój i edukację na poziomie dostosowanym do ich możliwości, dajmy im szansę na rozwój komunikacji i maksymalne usamodzielnienie w bezpiecznej, świetnie wyposażonej specjalistycznej placówce, w przyjaznym gronie podobnych sobie rówieśników, pod opieką wysokiej klasy specjalistów. Nie róbmy krzywdy dzieciom. ani tym pełnosprawnym, ani tym niepełnosprawnym. Dajmy im równe szanse, dostosowane do ich możliwości. – apeluje mama Bartka. A mama Julki wspomina – Kiedy córka była w przedszkolu w grupie z dziećmi, które funkcjonowały lepiej niż ona była płaczliwa, nie chciała nic robić. Gdy trafiła do grupy gdzie były dzieci na jej poziomie odżyła. Ten przykład wyraźnie pokazuje że włączając dziecko niepełnosprawne na siłę w grupę dzieci zdrowych można je tak naprawdę skutecznie wyłączyć.
Czemu ktoś ma za nas decydować?
To pytanie w rozmowie pojawia się najczęściej. Żadna z mam uczniów ZSS nr 6 nie twierdzi, że szkoły integracyjne są złe. Z rozmowy wynika jednak wyraźnie, że dzieci niepełnosprawne – to niezwykły zbiór osobowości. Nie da się ich objąć, nie da zdefiniować tym bardziej nie da się wrzucić do jednego worka i zastosować jednej reguły, która uczyni ich życie lepszym, łatwiejszym. – Przecież jak ktoś chce to jego dziecko może chodzić do szkoły integracyjnej, są dzieci, które dadzą sobie tam radę - mówi z przekonaniem mama Kuby, który ma zespół Downa- ale mój syn by sobie tam nie poradził. Poszedł by dzień , może dwa trzy a potem powiedziałby, że nie idzie i co ja miałabym zrobić? On potrafi być bardzo uparty. I dodaje - Dobrze jest tak jak teraz kiedy to mama ma wybór czy jej dziecko będzie chodzić do szkoły masowej, integracyjnej czy specjalnej. Dla moich rozmówczyń ten wybór był oczywisty -Żadna masowa czy nawet integracyjna szkoła nie zapewni naszym dzieciom takich warunków edukacji, wspomagania rozwoju, takiego poziomu opieki, komfortu i bezpieczeństwa jak szkoła specjalna. – podkreśla mama Bartka i nie są to puste słowa szkoła ma bowiem niezwykle bogate zaplecze zarówno kadrowe jak i pod względem wyposażenia są tu m.in. sale specjalistyczne – sala do integracji sensorycznej, gabinet hydromasażu, sala doświadczania świata, ścianka wspinaczkowa. Tu uczniowie, w malutkich klasach, odziały są bowiem kilkuosobowe – są klasy do których chodzi 2 lub 3 dzieci, rozwijają się na miarę swoich możliwości.
Bo sukces ma różne oblicza
Każda mama marzy o tym by jej dziecko go osiągnęło. Dla każdej mamy znaczy to co innego. Każde też dziecko różne ma predyspozycje i w różnych dziedzinach może być najlepsze. Niezaprzeczalnie jednak osiąganie sukcesów, dużych czy tez małych jest konieczne do prawidłowego rozwoju, daje nam wiarę w siebie i pozwala się iść do przodu. Mamy są zgodne -Szkoły specjalne wyciągają z naszych dzieci to co najlepsze, sprawiają ze są one w stanie normalnie funkcjonować – normalnie czyli zjeść przespać się, może cos koło siebie zrobić! To jest sukces na miarę ich możliwości. Są przekonane, ze w szkole masowej nikt by dziecka za taki sukces nie pochwalił, nikt by go nie docenił. Sukcesem Julki jest „zdanie złożone” w postaci dwóch obrazków w książce do komunikacji i to że chce się sama myć, sukcesem Wiktorii wyprawa do sklepu podczas której „umiała się zachować” i umiejętność ubrania się, sukcesem Bartka to, że nauczyć się sygnalizować potrzeby fizjologiczne zespół pracujących w Zespole Szkół Specjalnych nr 6 nauczycieli to ludzie, którzy doceniają te, może dla as ludzi zdrowych małe sukcesy, ale dla tych młodych ludzi to wielkie sprawy! Dobrze, że jest miejsce i że są ludzie dzięki którym są one „oklaskiwane”
Agnieszka Łoś

CIEPŁO, CIEPLEJ… WIOSNA

„Bo już bocian przyleciał do rodzinnej sosny
I rozpiął skrzydła białe, wczesny sztandar wiosny;
A za nim, krzykliwymi nadciągnąwszy pułki,
Gromadziły się ponad wodami jaskółki”
A. Mickiewicz, „Pan Tadeusz”

Mówi się, że „w marcu jak w garncu” – w istocie miesiąc ten jest niezwykle chimeryczny i zmienny. Jednakże to właśnie wówczas, kiedy dni są coraz dłuższe, a słońce mocniej przyświeca, powoli zaczyna budzić się wiosna. Jej nadejście otwierało też nowy rozdział w życiu mieszkańców ziemiańskich siedzib.
Wiosna to, po zimowym odpoczynku, czas ożywienia i wzmożonej pracy. W okresie tym rozpoczynają się prace na roli, w domach zaś ruszają wiosenne porządki. Nie inaczej było w dworskich majętnościach. Gospodarz, gdy tylko pozwalała na to pogoda, udawał się w pole, gdzie nadzorował orkę i zasiewy. Jeśli wiosenne roztopy uniemożliwiały robotę na zagonach, to ziemianin zlecał swoim pracownikom inne zajęcia związane z naprawą szkód wyrządzonych przez mrozy i śniegi, czyli łatanie dziurawych dachów, naprawa murów, uszczelnianie grobli. Z kolei gospodynie wiosnę witały wielkim praniem. W pralniach czyszczono i krochmalono bieliznę stołową i osobistą, firanki oraz zasłony. Każda szanująca się pani domu miała swoje sprawdzone sposoby na odświeżanie odzieży i odplamianie uporczywych zabrudzeń.
Gdy marcowe słońce przygrzewało coraz mocniej kobiety zaczynały bielić płótno, które utkały przez zimę. Ziemianki zajmowały się także farbowaniem tkanin naturalnymi barwnikami oraz naprawą znoszonej, podartej odzieży. Co ciekawe, mimo iż maszyna do szycia była w XIX wieku znana polskim gospodyniom, to początkowo nie darzyły ją one zbytnią estymą. Po pierwsze praca na niej uchodziła za ciężką i niezdrową. Po drugie mieszkanki dworu nie afiszowały się z przerabianiem na maszynie starej, nieco uszkodzonej odzieży, gdyż zajęcie to uznawano za niezbyt eleganckie. Stąd też wytworne panie domu wolały najmować do tego typu prac szwaczki, same natomiast zajmowały się robótkami ręcznymi, z którymi modnie i w dobrym tonie było pokazywać się w towarzystwie.
Dworskie prace obejmowały też bielenie pomieszczeń, mycie i malowanie okien, zamiatanie obejścia, czyszczenie studni. W pobliskim sadzie przycinano i szczepiono drzewka, grabiono zleżałe liście.
Nadejście wiosny witano także w bardziej symboliczny sposób – otóż wiele obrzędów miało na celu wyrzucenie wszelkiego zła i chorób, jak i również zapewnienie urodzaju. Dlatego, chcąc pozbyć się resztek zimy w środę popielcową topiono w stawach bądź rzekach tzw. bałwana. Zwyczaj ten, rozpowszechniony głównie na ziemiach Kielecczyzny, polegał na zagonieniu przystrojonego w pędy grochowin parobka do pobliskiego stawu. Tam zdzierano z niego to zielsko po czym wrzucano je do wody. Po tak symbolicznym akcie odegnania złego ducha ruszano do karczmy, gdzie tłumnie świętowano zakończenie zimy. Natomiast, znany nam do tej pory, zwyczaj topienia lub palenia Marzanny, czyli kukły odzianej w kobiece stroje, wiązał się z czwartą niedzielą Wielkiego Postu (tzw. Białą Niedzielą). Kultywowany był także obyczaj Gaika (niekiedy zwany też Maikiem) będącego zieloną, świerkową bądź sosnową, gałązką sowicie przybraną w kolorowe wstążki, którą obnoszono po wsi. Zarówno Marzanna jak i Gaik to obrzędy zapowiadające Wielkanoc. Okres Wielkiej Nocy miał dla mieszkańców folwarku szczególnie znaczenie. Był bowiem czasem, w którym głęboka duchowość łączyła się z dużym przepychem… ale o tym będzie jeszcze mowa.
Anna Kolasa

Z żałobnej karty – Zmarł Zbigniew Ferczyk

6 marca 2021 roku, w wieku 96 lat zmarł Zbigniew Ferczyk, żołnierz NSZ i AK, działacz „Solidarności”, w stanie wojennym organizator Duszpasterstwa Hutników przy parafii M. B. Częstochowskiej na Szklanych Domach.
Zbigniew Ferczyk urodził się 1 października 1925 roku w Nowej Wilejce niedaleko Wilna. Był jedną z najwybitniejszych postaci ruchu społecznego „Solidarność” w Małopolsce. Działał dla niej nieprzerwanie od pierwszych chwil. Po podpisaniu Porozumień Sierpniowych zaczął namawiać pracowników do wstępowania do nowych niezależnych, samorządnych związków zawodowych. Wkrótce został wybrany przewodniczącym komisji zakładowej Dyrekcji Inwestycji i tak zaczęła się jego związkowa i solidarnościowa droga. W latach stanu wojennego, w ramach Duszpasterstwa Hutników organizował kolonie dla dzieci. Przez wszystkie lata działalności w koloniach, obozach, zimowiskach, wycieczkach uczestniczyło blisko 2000 dzieci. Koordynował działalność charytatywną, w ramach której rozdano wiele tysięcy paczek świątecznych, a sam Zbigniew Ferczyk wcielał się w rolę św. Mikołaja.
W trakcie przemian ustrojowych działał aktywnie w ramach komitetów obywatelskich. W listopadzie 1989 roku został członkiem Prezydium Krakowskiego Komitetu Obywatelskiego a w latach 1990 1994 został radnym miasta Krakowa. Wreszcie, był pierwszym marszałkiem województwa krakowskiego.
Odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi (2001), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Krzyżem Wolności i Solidarności (2014) a także Medalem „Dziękujemy za wolność” (2014).
Msza św. pogrzebowa zostanie odprawiona 15 marca (poniedziałek) o godz. 11.30 w kościele M.B. Częstochowskiej na os. Szklane Domy. Kondukt pogrzebowy na miejsce wiecznego spoczynku wyruszy o godz. 13.00 spod bramy głównej na cmentarzu w Grębałowie.
(f)

Nowohuckie rodziny wspierane programami rządowymi

Rządowe programy prorodzinne, wparcie organizacji pozarządowych oraz pomoc dla najuboższych – to tematy, które poruszyliśmy w rozmowie z wojewodą małopolskim Łukaszem Kmitą.

+ Jan L. Franczyk: Panie Wojewodo, od wielu lat m.in. do mieszkańców Nowej Huty płyną środki w ramach programów rządowych dotyczących polityki społecznej. O jakiej skali możemy mówić?
- Wojewoda małopolski Łukasz Kmita: Skala pomocy jest ogromna. Programy takie jak „Rodzina 500+”, „Dobry Start” czy „Maluch+” już od lat wspierają mieszkańców Nowej Huty, Małopolski i całej Polski. W ramach programu „Maluch+” w Nowej Hucie powstało aż 655 nowych miejsc w żłobkach. Dofinansowanie w wysokości ponad 6,6 mln zł otrzymało 17 działających tu instytucji opieki nad dziećmi w wieku do lat 3. Dzięki tym środkom rodzice najmłodszych dzieci mogą efektywnie godzić życie zawodowe i rodzinne, a ich pociechy mogą cieszyć się opieką wyspecjalizowanego personelu oraz kontaktem z rówieśnikami. Dlatego, z myślą o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, przygotowaliśmy kompleksową propozycję wsparcia, która dotychczas była niedostępna. Nie dostrzegano potrzeb w tym zakresie. Tymczasem to właśnie inwestycja w rodzinę jest inwestycją w rozwój całego państwa. Małopolska rodziną stoi i wyraźnie widać też w Nowej Hucie, jak ważne jest życie rodzinne, a tym samym stałe i wielowymiarowe wsparcie dla rodzin.
+ Największa pomoc do mieszkańców Nowej Huty i całego naszego miasta płynie z sztandarowego rządowego programu „500+”.
- To historyczny program w skali całego naszego kraju, ponieważ jest fundamentem wsparcia rodzin. Przyczynił się do poprawy ich sytuacji materialnej, wzmocnił je i nadał im należny priorytet. W ostatnich dwóch latach (2019-2020) do Małopolan popłynęła rekordowa kwota blisko 7 mld zł! W 2020 roku programem „Rodzina 500+” w Małopolsce było objętych blisko 600 tys. dzieci. To ogromne i realne wsparcie, które popłynęło do mieszkańców naszego województwa. Od 1 lutego trwa nabór wniosków na kolejny okres świadczeniowy. Można je składać drogą elektroniczną, a od 1 kwietnia także tradycyjną.
+ Wiemy, że w tym roku następuje zmiana terminów związana z ustalaniem okresu świadczeniowego. Czego ona dotyczy?
- Od 2021 roku prawo do świadczenia „500+” będzie ustalane na okres od 1 czerwca do 31 maja następnego roku kalendarzowego. Aby uzyskać prawo do świadczenia wychowawczego od 1 czerwca tego roku, wnioski można składać już od 1 lutego drogą elektroniczną – za pośrednictwem portalu Empatia, przez bankowość elektroniczną lub przez portal PUE ZUS.
+ Program „Dobry Start” – czy jak popularnie mówi, „300+” lub „Wyprawka+” – to pomoc raz w roku. Dlaczego jest ona aż tak potrzebna?
- To inwestycja w edukację dla 4,5 mln polskich uczniów. Faktycznie jest jednorazowe, ale płynie do rodzin w newralgicznym punkcie, bo na początku roku szkolnego, kiedy to te wydatki są większe. Świadczenie przysługuje wszystkim dzieciom uczącym się aż do 20. roku życia i dzieciom niepełnosprawnym do 24. roku życia. Aby otrzymać wsparcie, wystarczy, aby jeden z rodziców, opiekun prawny lub opiekun faktyczny dziecka złożył wniosek. Do małopolskich uczniów w ramach rządowego programu „Dobry Start” w latach 2019-2020 popłynęło ponad 258 mln zł!
+ Panie Wojewodo, w jaki sposób Małopolski Urząd Wojewódzki w Krakowie wspiera nowohuckie organizacje pozarządowe?
- Pochodzące z Nowej Huty lub tu funkcjonujące organizacje pozarządowe w latach 2018-2020 otrzymały z budżetu Wojewody Małopolskiego ponad 385 tys. zł na realizację zadań z zakresu pomocy społecznej. Ich charakter oddają nazwy projektów, które otrzymywały dofinansowanie: „Aktywny Senior”, „Świąteczny krąg pomocy” czy „Integracja, terapia i aktywizacja społeczna osób niepełnosprawnych poprzez spotkanie Mikołajowe i Wigilijne”. Nawet w trudnym 2020 roku, zdominowanym światową walką z pandemią COVID-19, trzy nowohuckie organizacje pozarządowe otrzymały wsparcie na kwotę 79 300 zł. To dla mnie niezwykle ważne, aby to wsparcie docierała do potrzebujących. Jak głosi nazwa jednego z projektów, „pomoc i integracja społeczna wspólnym dobrem”.
+ Ostatnio również ogłosił Pan konkurs w ramach pomocy społecznej. Przypomnijmy, do kogo jest on kierowany?
- Tak, to otwarty konkurs ofert skierowany m.in. do organizacji pozarządowych. Mogą one włączyć się w realizację zadania publicznego w zakresie pomocy społecznej. O dotację mogą ubiegać się organizacje pozarządowe lub podmioty prowadzące działalność pożytku publicznego oraz działalność o charakterze wolontaryjnym, mające w statucie działalność z zakresu pomocy społecznej na terenie województwa małopolskiego.
+ Jaka kwota zostanie tym razem przekazana do organizacji w ramach konkursu i na jakie cele?
- Jako Wojewoda Małopolski, przekazałem środki w wysokości 500 tys. zł. Przygotowany program pomocy społecznej powinien być skierowany w szczególności do osób skrajnie ubogich, bezdomnych, dzieci i młodzieży z rodzin dysfunkcyjnych osób z niepełnosprawnością lub w podeszłym wieku, zamieszkującym na terenie naszego województwa. Zaproponowane działania powinny zmierzać do poprawy ich funkcjonowania w środowisku społecznym, w tym możliwe jest zapewnienie schronienia oraz pomocy doraźnej, w szczególności rzeczowej i żywnościowej. Wśród propozycji może znaleźć się zorganizowanie śniadania wielkanocnego dla osób tego pozbawionych.
+ Przypomnijmy do kiedy można składać oferty na konkurs?
- Termin składania ofert upływa 5 marca. Ale z tego, co wiem, to wasz tygodnik informował o tym konkursie już dwa tygodnie temu. Zachęcam wszystkie organizacje, do których konkurs jest kierowany, aby wzięły w nim udział. Wspólnie możemy pomóc osobom, którym to wsparcie jest najbardziej potrzebne.
+ Dziękuję za rozmowę.

Nowa Huta w 3D

Kto chce może już dziś wybrać się osobiście do nowohuckiego oddziału Muzeum Krakowa, w budynku dawnego kina Światowid. Także to muzeum dołączyło do otwartych dla zwiedzających placówek. Można tam oglądać dwie wystawy: Wańka – Wstańka. Nowohucki pomnik Lenina – historię pomnika Włodzimierza Iljicza Lenina w Alei Róż oraz Atomowa groza by zobaczyć podziemny schron pod dawnym kinem.
Jednak gdy ktoś jeszcze nie chce wybierać się osobiście, może dowiedzieć się o Nowej Hucie więcej wchodząc na stronę internetową muzeum. Tam do zobaczenia jest m.in. film o projekcie urbanistycznym miasta - z ujęciem zamierzeń zrealizowanych i niezrealizowanych elementów architektury i ważnych budynków przyszłego miasta.. Animacja ukazuje zaplanowaną, „idealną” formę układu urbanistycznego Nowej Huty, zaproponowana przez zespół pod kierunkiem Tadeusza Ptaszyckiego - warszawskiego architekta. Ptaszycki został generalnym projektantem Nowej Huty i do 1960 r. kierował zespołem odpowiedzialnym za architekturę i infrastrukturę przestrzeni nowego miasta, z jego placami i budowlami reprezentacyjnymi.
Najstarsze osiedla - Wandy, Willowe i Na Skarpie, których budowę rozpoczęto już 1949 r. powstawały w południowo-wschodniej części Nowej Huty. Zaplanowano tu wybudowanie jedno- i dwupiętrowych domów projektu warszawskiego architekta Franciszka Adamskiego.
W kolejnych realizacjach stosowano większą intensywność zabudowy. Decydujący wpływ na koncepcję urbanistyczno-architektoniczną miasta wywarł realizm socjalistyczny, który obowiązywał w Polsce w latach 1949-1956. Plan Nowej Huty oparto na pięcioboku, a jej centrum zostało ukształtowane wokół Placu Centralnego i arterii odchodzących od niego promieniście.
Wśród najsłynniejszych realizacji można tu wymienić zabudowę Placu Centralnego, Teatr Ludowy, Kino Świt i Światowid, budynki Centrum Administracyjnego Huty im. Lenina.
Warto zobaczyć i dowiedzieć się więcej.
(l)

ArcelorMittal Poland zakończył inwestycję w krakowskiej walcowni zimnej – Zmodernizowano linię wytrawiania blach

Bezpieczeństwo procesu i niezmienna jakość produkowanych wyrobów, to kluczowe założenia zrealizowanej niedawno modernizacji linii wytrawiania blach w walcowni zimnej w Krakowie.
Oczyszczane tutaj blachy służą następnie do produkcji elementów konstrukcji czy butli gazowych. Są także wykorzystywane w przemyśle motoryzacyjnym - powstają z nich np. stalowe felgi samochodowe. Produkty z walcowni zimnej są także sprzedawane klientom z branży AGD – do wytwarzania pralek, lodówek czy zmywarek. Inwestycja, która wpisuje się w plan rozwoju części przetwórczej w krakowskim oddziale ArcelorMittal Poland kosztowała prawie 8 mln zł.
Blacha o długości nawet 2 kilometrów powstająca w krakowskiej walcowni gorącej, jednej z najnowocześniejszych tego typu walcowni w Europie, jest zwijana w kręgi, a następnie trafia do klienta lub do dalszej obróbki – w walcowni zimnej.
Kręgi gorącowalcowane przed walcowaniem na zimno muszą być oczyszczone z tzw. zgorzeliny, czyli mieszaniny tlenków żelaza powstałych podczas walcowania na gorąco. Wytrawianie, czyli oczyszczanie blachy z wad powierzchniowych w roztworze kwasu solnego odbywa się na - długiej na 250 metrów - linii wytrawiania.
Właśnie ta część zakładu, a dokładnie stacja regeneracji kwasu, została zmodernizowana. – Kwas solny wykorzystywany do oczyszczania blach krąży w szczelnym obiegu zamkniętym. Zużyty roztwór trafia do stacji regeneracji, gdzie przywracane są jego właściwości, tak, byśmy mogli go ponownie użyć – tłumaczy Wojciech Koszuta, dyrektor zarządzający Jakości i Oddziału Wyrobów Płaskich w ArcelorMittal Poland.
Wymiana zbiorników w stacji regeneracji kwasu solnego była nie lada wyzwaniem. By umieścić w hali te zbiorniki, czyli kolumny o wysokości kilkunastu metrów, trzeba było wcześniej przebudować dach i zamontować specjalne otwierane pokrywy. Sam proces produkcji kolumn był nietypowy, bo w związku z tym, że nie mogły być stalowe, zastosowano technologię ich wytwarzania metodą podobną do tej używanej przy budowie kadłubów jachtów żaglowych. Mata szklana, nasączona specjalną żywicą, nakładana jest warstwami na formę. Następnie żywicę utwardza się chemicznie, zapewniając ścianom zbiornika wymaganą wytrzymałość i gwarancję niezawodności pracy oraz szczelność przez 30 lat. Inwestycja kosztowała prawie 8 mln zł.
- Tak, jak deklarowaliśmy, konsekwentnie inwestujemy w rozwój części przetwórczej w naszym oddziale w Krakowie. Asortyment produkowany w tutejszej walcowni zimnej, a także gorącej, jest naprawdę wysokiej jakości, przez co jest ceniony nie tylko na rynku lokalnym, ale i zagranicznym – podkreśla Sanjay Samaddar, prezes zarządu ArcelorMittal Poland. – Nasze blachy używane są do produkcji przedmiotów codziennego użytku, m.in. produktów AGD, takich jak kuchenki, pralki, zmywarki, ale i części motoryzacyjnych np. felg stalowych – wylicza. – Bez tego trudno sobie wyobrazić nasze codzienne życie.
(f)

Czy wiesz, że…

Blacha gorącowalcowana w najcieńszym kręgu ma po rozwinięciu ok. 2 kilometry długości. To tyle, ile będzie miała planowana zachodnia obwodnica Zielonek – Trasa Wolbromska.
Linia wytrawiania jest długa na 250 metrów. Czyli mierzy tyle, ile most kolejowy na Wiśle pomiędzy przystankami Kraków Nowa Huta Północ i Podgrabie Wisła.
Koszt modernizacji stacji regeneracji kwasu solnego to prawie 8 mln zł – tyle, ile miasto Kraków planuje wydać na przebudowę targowiska na Starym Kleparzu.
Do budowy nowych kolumn i kanałów procesowych użyto ponad 20 ton żywicy i maty szklanej - to tyle, ile ważyłoby ponad 10 „głów” - rzeźb Mitoraja stojących na Rynku Głównym w Krakowie.
Do zainstalowania zbiorników użyto dźwigu, który mógł unieść 130 ton, czyli tyle ile ważyłoby łącznie 5 kamieni papieskich, takich, jak ten umieszczony na krakowskich Błoniach.

Pomoc najbardziej potrzebującym – KONKURS WOJEWODY MAŁOPOLSKIEGO

Dać ubogim i potrzebującym nadzieję oraz wsparcie – taki jest cel otwartego konkursu ofert, ogłoszonego właśnie przez wojewodę małopolskiego Łukasza Kmitę i skierowanego m.in. do organizacji pozarządowych. Poprzez swoje projekty mogą one włączyć się w realizację zadania publicznego z zakresu pomocy społecznej.
Wspólnym mianownikiem zadań konkursowych ma być udzielenie wsparcia rodzinom i osobom będącym w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywanie szans tych rodzin i osób. Na realizację zadania konkursowego od 1 kwietnia do 31 października 2021 roku wojewoda Łukasz Kmita przeznaczył 500 tys. złotych. Termin składania ofert upływa 5 marca 2021 roku.
Przygotowany program pomocy społecznej winien być skierowany w szczególności do osób skrajnie ubogich, bezdomnych, dzieci i młodzieży z rodzin dysfunkcyjnych, osób z niepełnosprawnością lub w podeszłym wieku, zamieszkującym na terenie województwa małopolskiego. Zaproponowane działania powinny zmierzać do poprawy ich funkcjonowania w środowisku społecznym, w tym możliwe jest zapewnienie schronienia oraz pomocy doraźnej, w szczególności rzeczowej i żywnościowej. Wśród propozycji może znaleźć się zorganizowanie śniadania wielkanocnego dla osób tego pozbawionych. Do zadań konkursowych zaliczać będziemy systematyczne, okresowe działania integracyjno-terapeutyczne oraz aktywizujące zmierzające do zmiany trudnej sytuacji życiowej osób i rodzin oraz umożliwiające im powrót do ponownego pełnienia ról społecznych.
- Zachęcam organizacje, do których kierowany jest konkurs, aby tak jak w poprzednim roku, przygotowały oferty i wzięły w nim udział. Z Państwa zaangażowaniem możemy pomóc osobom, którym wsparcie jest najbardziej potrzebne, a jego szczególnym wymiarem jest organizacja śniadań wielkanocnych dla osób, które same nie są w stanie ich sobie zapewnić – mówi wojewoda małopolski Łukasz Kmita.
O dotację mogą ubiegać się organizacje pozarządowe lub podmioty prowadzące działalność pożytku publicznego oraz działalność o charakterze wolontaryjnym, mające w statucie działalność z zakresu pomocy społecznej na terenie województwa małopolskiego. Szczegóły konkursu znaleźć można pod adresem: https://bit.ly/3a9OIo7
(f)

Na 30-lecie Ośrodka Kultury Kraków-Nowa Huta – Nowe możliwości

Dzięki finansowemu wsparciu Miasta Krakowa oraz nowohuckich dzielnic - XIV Czyżyny, XV Mistrzejowice i XVIII Nowa Huta została wykonana i niedawno opublikowana nowa strona internetowa Ośrodka Kultury Kraków-Nowa Huta. Ma być bliska lokalnym mieszkańcom, przyjemna dla oka, responsywna czyli poprawnie wyświetlana zarówno na komputerach jak i smartfonach, prosta w obsłudze dla seniorów oraz dostępna dla osób z niepełnosprawnościami. To nie koniec prac, bowiem w drugim etapie projektu, realizowanym w roku jubileuszu 30-lecia instytucji, pojawią się nowe udogodnienia dla użytkowników.
Zmiana serwisu, działającego pod adresem krakownh.pl, była koniecznością, aby nadążyć za wyzwaniami współczesności, zapewnić konkurencyjność miejskiej instytucji kultury i rzetelnie prezentować, jak wiele ciekawego dzieje się na co dzień w 13 klubach Ośrodka, zlokalizowanych na terenie czterech nowohuckich dzielnic. Nową stronę da się równie wygodnie czytać zarówno na ekranie monitora jak i smartfonu, przy pomocy filtrów można szukać wydarzeń w kalendarium i przeglądać rozkład zajęć. Serwis pozwala sprawdzić, co słychać w osiedlowym klubie, poczytać o cyklach koncertowych i realizowanych projektach. Umożliwia poznanie historii i teraźniejszości Ośrodka oraz ludzi, którzy w nim pracują, pokazuje jak się z nimi skontaktować. Uwagę przyciąga też wygląd serwisu.
- Mieliśmy bardzo świadomego w wymiarze estetycznym klienta, który zostawił nam przestrzeń do kreacji i obdarzył zaufaniem, co jest niezwykle ważne z punktu widzenia projektanta. Gdy ma miejsce tego rodzaju energia, powstają satysfakcjonujące efekty. Zależało nam, aby zaprosić odbiorcę do świata kultury w wymiarze lokalnego społeczeństwa, w sposób oryginalny i pewny siebie. Właśnie dlatego grafika strony jest współczesna, o przyjemnej palecie kolorystycznej, a jej ilustracyjna narracja zaprasza odbiorcę w pejzaż kultury Nowej Huty. - opowiada Magdalena Klejdysz-Matras, art-director Openform design & digital studio – firmy odpowiedzialnej za realizację witryn wielu instytucji kultury z Zamkiem Królewskim na Wawelu i Muzeum Krakowa na czele.
Nowy serwis nie powstałby bez wsparcia finansowego Miasta Krakowa i nowohuckich dzielnic: XIV Czyżyny, XV Mistrzejowice i XVIII Nowa Huta. Pomimo trudnego czasu pandemii, a może właśnie z tego powodu, zarówno krakowski Magistrat jak i jego jednostki pomocnicze starają się zapewnić mieszkańcom dostęp do kultury, nie wykluczając przy tym nikogo.
O tym, jak ważne są nowoczesne technologie, nie trzeba już przekonywać. Dlatego też cieszę się, że Miasto Kraków sprawuje mecenat nad tego typu działaniami i że dzięki naszej pomocy udało się stworzyć w Ośrodku stronę, która daje dostęp wszystkim dotychczas nie mogącym korzystać z zasobów i dostępności cyfrowej. Zapewnienie dostępności to również są działania, które realizuje Miasto Kraków w skali całego urzędu i jednostek organizacyjnych – deklaruje Katarzyna Olesiak, dyrektor Wydziału Kultury Urzędu Miasta Krakowa. - Mam nadzieję, że strona internetowa spełni oczekiwania użytkowników i będą do niej sięgać często, korzystając tym samym z oferty kulturalnej Miasta Krakowa.
Zapewnienie tak zwanej dostępności cyfrowej było ważnym aspektem prac nad nowym serwisem. To nie tylko wypełnienie obowiązujących już ustawowych wymogów, ale przede wszystkim ułatwienie korzystania ze strony osobom o szczególnych potrzebach – nie tylko z niepełnosprawnościami, ale też na przykład seniorom. Dlatego zapewniono ułatwiający czytanie kontrast dla treści na stronie, prawidłowe działanie czytników tekstu, nawigację po stronie za pomocą klawiatury i wiele innych funkcji, niedostrzegalnych przez większość odbiorców, a niezwykle użytecznych tym, którzy ich potrzebują.
Stworzenie nowej strony jest bardzo ważnym momentem dla Ośrodka Kultury Kraków-Nowa Huta i związanych z nim lokalnych, osiedlowych społeczności. To także prezent w wyjątkowym dla tej instytucji czasie.
Cieszy mnie, że uruchomienie nowej strony internetowej Ośrodka Kultury Nowa Huta ma miejsce w roku jubileuszowym 30-lecia działalności. – Małgorzata Jezutek, dyrektor Ośrodka - Warto podkreślić, iż niektóre nasze kluby pracują dla mieszkańców Nowej Huty zdecydowanie dłużej – klub Jędruś obchodził niedawno 50-lecie. Ale nie powiedzieliśmy jeszcze ostatniego słowa. W II etapie będziemy pracować nad rozwojem takich narzędzi, które pozwolą m.in. na interakcje z mieszkańcami, zgodnie z hasłem „Tworzymy to miejsce razem”.
Nie chcemy, aby strona pełniła tylko funkcję „tablicy ogłoszeń” – dodaje Łukasz Kraczka z Działu Imprez i Promocji Ośrodka, koordynujący powstanie i uruchomienie nowego serwisu – Użytkownicy strony mają nie tylko dowiedzieć się, co proponujemy. Muszą mieć też możliwość zarezerwowania sobie miejsca na wydarzenie i zapłacenia za nie przez Internet. Stworzymy również sklepik internetowy. Kilku pracowników Ośrodka to uzdolnieni i wprawieni rękodzielnicy – wykonane przez nich ozdoby od dawna rozchodziły się na pniu wśród „wtajemniczonych” mieszkańców, korzystających z sąsiedztwa klubów. Ale wkrótce z radością dopuścimy do tych tajemnic każdego, kto zechce mieć u siebie nowohuckie rękodzieło.
Nowy serwis ułatwi też, zgodnie z przytoczonym hasłem Ośrodka, wspólne świętowanie 30-lecia powstania instytucji, informując o licznych wydarzeniach i proponując udział w ciekawych projektach, które da się przeprowadzić niezależnie od postępów pandemii.
(f)

Strona 19 z 194: 1...16 17 181920 21 22...194

Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)

Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".

Logowanie

Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj się

Nie możesz się zalogować?
Poproś o nowe hasło

Reklama

Wygenerowano w sekund: 0.07

27,616,548 unikalnych wizyt