Zwycięskie wybory już za nami, choć rozmaite głupki usiłują same siebie przekonywać, że ich wynik można jeszcze podważyć. Jest jasne, że jakiś procent tych, co głosowali na Trzaskowskiego nie pogodzi się z jego klęską i będzie dalej bruździć, choćby to było ze szkodą dla Polski. Najważniejsze, że Platforma przegrała i koalicja 13 grudnia straciła grunt pod nogami. Trzaskowski przegrał wybory, ale największym przegranym jest Tusk, który obiecał w Berlinie i Brukseli, że definitywnie rozprawi się z Prawem i Sprawiedliwością. Teraz jego pozycja w partii, w rządzie oraz w Europie, została bardzo osłabiona.
Wielu wyborców, głosując na Karola Nawrockiego wyrażało równocześnie nadzieję, że jego zwycięstwo doprowadzi do upadku rządu nieudaczników i oszustów, a przede wszystkim do odwołania Tuska. On sam wymyślił szybkie przegłosowanie wotum zaufania dla siebie i swojego rządu, aby w ten sposób uprzedzić powyborcze rozliczenia. Koalicjanci Platformy, chociaż narzekają, że kampania Trzaskowskiego była źle prowadzona, nie mają dość siły, aby niepopularnego Tuska przegonić z powrotem do Brukseli. Będą musieli się z nim męczyć tak długo, aż stracą resztę swoich rozczarowanych wyborców i wtedy przyjdzie czas na refleksję oraz ucieczkę z tonącego okrętu, ewentualnie – i jest to druga możliwość – aż w Platformie dojdzie do antytuskowego przewrotu. Dla Hołowni, Kosiniaka-Kamysza i Czarzastego ostatnią szansą utrzymania choćby najskromniejszej pozycji w wyborach parlamentarnych za dwa lata (albo wcześniej) jest pozbycie się Tuska. Największą przeszkodą są posady ministerialne, które dostali ich ludzie, najczęściej bez żadnych kwalifikacji i których teraz będą trzymać się za wszelką cenę.
Tusk bardzo chce utrzymać się przy władzy, ale gdy przekona się, że to niemożliwe, czmychnie do Brukseli i zostawi rząd oraz partię któremuś ze swoich przybocznych, tak jak kiedyś zostawił Kopaczowej. Na razie głosy krytyczne, zarówno koalicyjnych przystawek, jak i działaczy Platformy, są jeszcze dość nieśmiałe, ale wiadomo, że krytyka nieudolnego rządu będzie narastać i doprowadzi do poważnego fermentu w obozie władzy. Tym bardziej, gdy brukselski parasol ochronny nad rządem zacznie być zwijany. W Brukseli uważają, że skoro Tusk okazał się fajtłapą i nie doprowadził do zwycięstwa swojego zastępcy, to trzeba będzie poszukać innego rozwiązania, które zapewni ochronę niemieckich interesów. Ale Polacy nie lubią, gdy władza w Polsce troszczy się o niemieckie, a nie polskie interesy.
Jeszcze przed wyborami Tusk zapowiadał głęboką rekonstrukcję rządu, wymianę części ministrów i odchudzenie aparatu władzy. Teraz jednak widzi, że nie będzie to łatwe, bo przystawki, czyli PSL, Hołownia i lewica, stawiają twarde warunki poparcia rządu w zamian za kolejne stanowiska. Problem polega na tym, że ani Platforma, ani przystawki, nie dysponują fachowym zapleczem i nie ma z kogo wybierać kandydatów na ministerialne fotele. A wymiana słabych ministrów na innych, podobnie słabych albo jeszcze słabszych, w niczym nie poprawi wizerunku tej rozpaczliwie nieudanej ekipy. Nie bez powodu komentatorzy uważają, że jest to najgorszy rząd od przeszło 30 lat. Na razie wszystko wskazuje na to, że przez najbliższe miesiące koalicja Tuska będzie brnąć w kolejne kłopoty, o ile oczywiście wcześniej nie rozpadnie się z hukiem. Co byłoby najlepsze, bo każdy miesiąc trwania tego rządu to konkretne i bolesne straty dla Polski.
Ryszard Terlecki
· Napisane przez Administrator
dnia June 15 2025
38 czytań ·
Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".
