Coraz częściej czytamy o niedobrym zjawisku jakim jest spadek urodzin i związane z tym niekorzystne procesy demograficzne. Mamy w krajach Europy, w tym Polsce coraz mniejszy przyrost naturalny. Podstawowym sposobem naprawiania tej tendencji jest poprawa sytuacji gospodarczej i stworzenie odpowiednich warunków dla rodzin, które zdecydują się na dzieci. Niestety nasze pomysły obecnie są ułomne i żadne jednorazowe wypłaty za urodzenie dziecka, zwane „becikowymi” nie rozwiążą problemu. Dzieci będą rodzić się wtedy, gdy ich rodzice nie będą musieli oboje pracować w okresie wychowania dziecka. Obecnie największy przyrost naturalny małych Polaków ma miejsce w Wielkiej Brytanii. Dlaczego? Bo tam są odpowiedniej wysokości zasiłki na dzieci pozwalające matkom dziecka nie pracować, ale się nim opiekować, przynajmniej w tym początkowym okresie kilku lat. Potem są ogólnie dostępne przedszkola i rozwinięty system opieki nad małymi dziećmi. U nas próbowaliśmy to załatwić „becikowym”, ale jest to działanie pozorowane i bezskuteczne w sytuacji narastającego kryzysu i rosnącego bezrobocia wśród ludzi młodych. Dzisiaj startujący w dorosłe życie myślą jak tu zdobyć pracę i ją utrzymać, robiąc karierę, a nie o powiększaniu rodziny, co wymaga wyrzeczeń i jest w naszych warunkach coraz droższe.
Efektem niżu demograficznego jest spadek uczniów w szkołach. I co z tego wynika? Zamiast na to zareagować, dokonując zmian w oświacie, to my tylko pogłębiamy kryzys, wyrzucając pieniądze w błoto. Zamiast dostosować system oświaty do obecnej rzeczywistości, to my dajemy przykład indolencji. Zamiast zmniejszać liczbę zatrudnionych w oświacie to udajemy jakby nic się nie stało i mało tego nadal kształcimy nauczycieli na potęgę. Są pseudonaprawiacze, którzy zdają sobie sprawę z otaczającej rzeczywistości, ale unurzani w funkcjonujący system, twierdzą, że trzeba dokonywać zmian, ale nie u źródła, lecz gdzie indziej. Tylko nasuwa się pytanie gdzie? Jest to postawa bardzo wygodnicka i nic nie wnoszącą do otaczającej rzeczywistości. Jeśli będziemy podtrzymywać obecny system oparty na utrzymywaniu pustoszejących szkół, które trzeba będzie zasilać z naszych podatków. Jeśli będziemy płacić nauczycielom, mającym jedne z najniższych pensji w Europie za pozorowanie pracy, to daleko nie zajdziemy. Sam przez lata byłem nauczycielem, ale zdaję sobie sprawę z konieczności reformy, bo jeśli to nie nastąpi, to zabraknie pieniędzy w całym systemie nawet na te jeszcze w miarę zapełnione szkoły. Samorządy, które niosą na swych barkach ciężar oświaty, zdają sobie sprawę z postępującego deficytu w wydatkach na oświatę. Nie może być tak, że „dobry wujek” premier Tusk daje podwyżki nauczycielom, a następnie te wydatki przerzuca na samorządy. Łatwo jest dzisiaj znaleźć diagnozę kryzysu, ale o wiele trudniej wskazać drogę wyjścia z niego. I nie może być tak, że to załatwią jacyś abstrakcyjni rządzący, te decyzje muszą zapaść w samorządach tam gdzie najlepiej wiadomo, jak zoptymalizować system oświaty dokonując połączenia, czyli likwidacji niektórych placówek. Do tego trzeba mieć jednak odwagę, a nie umiejętność wykrzykiwania populistycznych hasełek bez merytorycznego pokrycia, jak to czynią niektórzy radni do których te decyzje należą.
SŁAWOMIR PIETRZYK
· Napisane przez Administrator
dnia July 12 2012
1064 czytań ·
Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".
