43 lata temu, 14 sierpnia 1980 roku doszło do wybuchu strajków w Stoczni Gdańskiej na wydziałach: K-1, K-3 i C-3. Strajkujący żądali podwyżek płac i przyznania tzw. dodatku drożyźnianego. Ale żądali również przywrócenia do pracy Anny Walentynowicz i Lecha Wałęsy. Następnego dnia do strajku dołączyła Stocznia Gdyńska i większość zakładów Trójmiasta. 17 sierpnia na terenie stoczni dla uczestników strajku odprawione zostały Msze św. 19 sierpnia rozpoczął się strajk w Stoczni Szczecińskiej – tam na czele protestu stanął Marian Jurczyk. W tym czasie gdański Międzyzakładowy Komitet Strajowy liczył już 156 zakładów pracy. Akcja strajkowa rozwijała się także w Elblągu, gdzie powstał lokalny MKS, współpracujący z MKS-em gdańskim. 20 sierpnia w radiu i telewizji wystąpił premier Edward Babiuch. Jego przemówienie zawierało ostrzeżenia zarówno pod adresem strajkujących jak i „sił antysocjalistycznych”. Tego samego dnia doszło do aresztowania działaczy KSS KOR i redakcji „Robotnika”. Jednocześnie podejmowane przez ówczesne władze próby rozbicia jedności strajkujących zakończyły się fiaskiem, gdyż wszystkie zakłady odmawiały indywidualnych rozmów z komisją rządową.
43 lata temu, na oczach Polaków toczyły się wydarzenia, które w konsekwencji doprowadziły do powstania „Solidarności” - wielkiego narodowego ruchu, który zmienił oblicze Polski. Ale to był dopiero początek zmian. Bo Polaków czekał jeszcze – jeśli można użyć tej metafory - czyściec stanu wojennego.
Trzeba o tym wszystkim pamiętać, bo Polacy zapisali wtedy wyjątkowo piękną kartę swojej historii.
Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".
