Dzisiaj chcia³bym siê skupiæ na tym, w jakich miejscach w rzece brzany szukaæ? W lipcu i sierpniu ryby tej szukam na odcinkach wody o bystrym nurcie, a odcinki takie, na przyk³ad na Dunajcu, znale¼æ jest stosunkowo ³atwo. Wa¿ny, by dno takiego odcinka by³o jednak zbite, kamieniste albo gliniaste. Dobre s± te¿ miejsca w¶ród kamienistych raf, w pobli¿u przerwanych g³ówek, zatopionych lub stoj±cych w wodzie konarów drzew. Dno w takich miejscach z regu³y jest twarde, a nurt rzeki, zw³aszcza przy brzegu charakteryzuje siê wyra¼nym spowolnieniem. W takich miejscach lubi± byæ du¿e brzany. Oczywi¶cie w lipcu lub sierpniu, by zapolowaæ na brzanê, najlepiej wybraæ siê nad wodê przed ¶witem.
Na haczyk zak³adam nawet dwie albo i trzy ¿wawe rosówki, zostawiaj±c ods³oniêty grot haczyka, co u³atwia zaciêcie ryby. Przypon 0,15. I gdy brzanê uda siê skutecznie zaci±æ, a miejsce w którym stoimy na to pozwala, to brzanê najlepiej jest wyj±æ p³ynnym wy¶lizgiem. Oczywi¶cie mo¿na zastosowaæ tak¿e podbierak, ale trzeba liczyæ siê z tym, ¿e brzana w koñcowej fazie walki, ostatnim zrywem, potrafi zerwaæ os³abion± ¿y³kê. Dlatego przed rozpoczêciem ³owienia zawsze staram siê znale¼æ i przygotowaæ takie miejsce, w którym uda siê w miarê spokojnie rybê na brzeg wy¶lizgaæ. Bardziej solidne przypony (0,20 – 0,25) stosujê gdy ³owiê w Wi¶le, gdy¿ zdarza siê, ¿e miejsca odwiedzane przez brzany odwiedzaj± równie¿ sumy, a przypadkowe zaciêcie wiêkszego suma wymaga jednak solidniejszego zestawu. Piszê „przypadkowe”, bo mam na my¶li sytuacje, gdy nad wodê wybieram siê po to, by ³owiæ brzany. Inne ryby s± wtedy tylko klasycznym przy³owem.
Ciekawe uwagi na temat wi¶lanych brzan poczyni³ do¶wiadczony ³owca tej ryby, Jerzy Markiewicz, który w tek¶cie zatytu³owanym „Z wêdkarskiego dziennika”, a zamieszczonym w styczniowych „Wiadomo¶ciach Wêdkarskich” z 1981 roku pisa³: „Na Wi¶le najskuteczniejsz± przynêt± s± rosówki. Na zachwalany ser bior± raczej ma³e brzany, a i to nie zawsze. Branie du¿ych brzan jest czêsto ledwie wyczuwalne, dlatego wêdzisko trzymam ca³y czas w rêkach. Niewielkie brzany bior± natomiast ³akomie. W miejscach gdzie dno jest wolne od zaczepów, piaszczyste i lekko ¿wirowate, ³owiê na zdecydowanie cieñsze ¿y³ki i l¿ejsze ciê¿arki, które wyrzucam daleko, nieco pod pr±d rzeki. Trzymaj±c wêdzisko w rêkach obserwujê szczytówkê. Przynêta sp³ywa z pr±dem rzeki. Zaczepy s± raczej wykluczone. Branie brzany w tym przypadku jest gwa³towne, wyra¼nie czuje siê szarpniêcie wêdziska. Ten sposób po³owu brzany jest bardzo skuteczny noc±, w ¶rodku lata, kiedy woda jest dobrze wygrzana. Chc±c dostrzec lub wyczuæ branie pamiêtaæ nale¿y, by ¿y³ka przy sp³ywaniu zestawu by³a mocno napiêta”.
I pisze dalej Markiewicz: „Brzana bierze ¼le, gdy temperatura wody gwa³townie spada, np. po zimnych deszczach. I odwrotnie, gdy woda ociepla siê i wiej± ciep³e wiatry obojêtnie z jakich kierunków – bierze dobrze. Korzystne s± tak¿e dni s³oneczne. Doskonale bior± brzany przy niewielkim nawet przyborze wody, szczególnie gdy jej temperatura jest wysoka, spowodowana letnim deszczem. Natomiast tak chwalone zmêtnienie wody, wcale nie polepsza moim zdaniem, brañ”.
No có¿. Najwy¿szy czas samemu wybraæ siê na brzany – na Wis³ê, albo na Dunajec. I sprawdziæ osobi¶cie, jak to z tymi brzanami jest.
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
