Okoñ nale¿y niew±tpliwie do tych ryb, z którymi chyba ka¿dy wêdkarz mia³ do czynienia. Oczywi¶cie nie ka¿dy mo¿e pochwaliæ siê rekordowymi okoniami. A przypomnê, ¿e przez wiele lat rekord nale¿a³ do Bogus³awa Sobczaka, który w roku 1975 wyci±gn±³ okonia wa¿±cego 2,64 kg przy 47 centymetrach d³ugo¶ci. Dopiero po jedenastu latach, w roku 1986, rekord ten zosta³ pobity – ale, uwaga, tylko o 1 deko! - przez Józefa Nowakowskiego. Jego okoñ wa¿y³ 2,65 kg i mierzy³ równe 50 centymetrów. No, ale o takich okoniach mo¿na tylko pomarzyæ. Ale czy ¿ycie nie polega na marzeniach i ich spe³nianiu? Tylko gdzie takich du¿ych okoni szukaæ? No có¿, chocia¿ ³aciñska nazwa tej ryby, Perca fluviatilis L. sugeruje, ¿e okoñ jest ryb± rzecz± – fluviatlis znaczy w³a¶nie rzeczny – to zdecydowanie wiêksze okonie spotkaæ mo¿emy w jeziorach ni¿ w rzekach.
Przede wszystkim jednak, okoñ jest ryb± piêkn±. Tylko nasze opatrzenie na niewielkie okonki sprawia, ¿e nie dostrzegamy wrêcz egzotycznej urody tej ryby. Szeroka gama barw na jego ciele wskazuje na sk³onno¶æ okonia do przebywania w prze¶wietlonej wodzie. I w takiej wodzie lubi polowaæ. Posiada oryginaln±, dwudzieln± p³etwê grzbietow±, która w po³owie jest kolczasta. To zreszt± typowe dla jego rodziny. Wac³aw Strzelecki w swojej pracy „Czytaæ w rzece. Rozumieæ ryby” tak charakteryzowa³ okonia: „Du¿a g³owa, du¿e oczy przy szeroko rozwieraj±cej siê paszczy oraz prawie niewyczuwalne szorstkie listewki w szczêkach wskazuj± na drapie¿ny charakter ryby. Jest to jednak drapie¿nik innego typu ni¿ szczupak. Brak du¿ych zêbów k³uj±cych ¶wiadczy, ¿e ie chwyta on z zasady wiêkszych ofiar, zadowalaj±c siê takimi, które zdo³a zamkn±æ w pysku.
Okonie w¶ród drapie¿ników wyró¿niaj± siê te¿ taktyk± zespo³owego polowania; wspólnymi si³ami stada, tatarskim pó³ksiê¿ycem otaczaj± swoje ofiary, i zagnawszy je gdzie¶ pod brzeg, w „kocio³”, morduj± z g³o¶nym cmokaniem. Takie polowanie obserwujemy g³ównie w jeziorach, ale nierzadkie s± i w rzekach. Po plusku, który przy tej okazji czyni±, orientujemy siê o czasie i miejscu ich najlepszego ¿erowania.
Przy szczupaku okoñ b³yszczy inteligencj±. Jako my¶liwy poluj±cy stadnie i atakuj±cy stada, a wiêc zmuszony do operowania w warunkach „radarowego chaosu”, w których linia boczna nie mo¿e odgrywaæ dominuj±cej roli, si³± rzeczy powinien mieæ zdolno¶æ ostrego widzenia. Jest te¿ w istocie wzrokowcem”.
I jak tu nie zachwyciæ siê okoniem? Ryb± barwn±, bojow± na wêdce i… wyj±tkowo smaczn±.
Jakub Kleñ
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
