W przysz³y pi±tek ju¿ marzec. A tak siê sk³ada, ¿e tegoroczny luty – pomimo, i¿ nie by³o trzaskaj±cych mrozów, które lubi± w tym miesi±cu nadej¶æ wraz z syberyjskimi wy¿ami – by³ jednak stosunkowo ch³odny. To za¶ sprawi³o, ¿e w rzekach i jeziorach temperatura wody nadal jest do¶æ niska. A taka temperatura, to raj dla miêtusów, dla których z ostatnim dniem lutego koñczy siê okres ochronny.
Miêtus by³ kiedy¶ ryb± wystêpuj±c± w Polsce do¶æ powszechnie. W rzekach mo¿na go by³o ³owiæ nawet w ich górnym biegu (a wiêc w krainie pstr±ga) a¿ po s³onawe partie przyuj¶ciowe (jeszcze dzisiaj miêtusa spotkaæ mo¿na zalewach Wi¶lanym i Szczeciñskim). W jeziorach zamieszkiwa³ i nadal zamieszkuje miejsca dobrze natlenione, g³êbsze, ciemniejsze i zimniejsze, z czyst± wod±. Miêtusy ³owi³em kiedy¶ w Dunajcu poni¿ej zapory w Czchowie. Ale mo¿na go by³o z³owiæ nawet w „m³ynówkach” czy niewielkich zimnych strumykach. Czasami wyjmowa³o siê go wrêcz z le¿±cej na dnie starej, przerdzewia³ej rury albo spod le¿±cego w wodzie czarnego pnia dêbu. Pó¼niej miêtusa uby³o. I dlatego wprowadzono dla niego okres ochronny w okresie jego tar³a.
Za bardzo dobry okres do ³owienia miêtusów uchodzi³ zawsze ch³odny i wietrzny listopad. Kolejnym miesi±cem uznawanym za korzystny jest w³a¶nie marzec. Miesi±c, który pachnie ju¿ wiosn±. To czas, gdy dni staj± siê coraz d³u¿sze i cieplejsze, ale pogoda nadal lubi byæ zmienna i bardzo kapry¶na. I choæ od czasu do czasu zawieje jeszcze ¶niegiem, to przecie¿ w rowach i na podmok³ych ³±kach pojawiaj± siê pierwsze kwiaty kaczeñca. Na niebie zobaczyæ mo¿na klucze powracaj±cych ¿urawi. W wodzie co prawda nie ma jeszcze ro¶linno¶ci, a w marcowym wietrze szeleszcz± tylko wyschniête, przybrze¿ne szuwary, ale pojawiaj± za to pierwsze wodne owady i drobne bezkrêgowce. W drugiej po³owie marca do ¿ycia budzi siê ¿aba trawna, która w wodzie sk³ada skrzek w formie charakterystycznego, utrzymuj±cego siê przy jej powierzchni galaretowatego ¶luzu. Trwa tar³o pstr±ga têczowego, rozpoczyna siê tar³o szczupaka, okonia i lipienia. Wylêgaj± siê pstr±gi potokowe – frajda dla ¿ar³ocznego miêtusa.
W marcu, jak ju¿ wspomnia³em, temperatura wody jest nadal stosunkowo niska. A jak wiadomo, miêtus ¿eruje najlepiej gdy jej temperatura wynosi od o do 4 stopni w skali Celsjusza. Im temperatura wody jest wy¿sza, tym procesy ¿yciowe w organizmie miêtusa ulegaj± stopniowemu zahamowaniu. Przy temperaturze powy¿ej 25 stopni, grozi mu zag³ada.
Miêtus gromadzi zapasy t³uszczu, uganiaj±c siê za po¿ywieniem, przed nadej¶ciem dni „chudych” i dni ciep³ych (gdy jego aktywno¶æ zanika). Wiosna zwiastuje nadej¶cie lata i gor±ca, wiêc miêtus, jakby to przeczuwaj±c, ¿eruje do¶æ dobrze.
Miêtusa ³owiæ mo¿emy na przeró¿ne przynêty. Sprawdzaj± siê zarówno rosówki, ¶limaki, ma³a rybka, fileciki z wiêkszej rybki, zwierzêca w±tróbka, niewielka ¿abka, pêczek czerwonych robaków czy znalezione w wodzie pijawki. Do po³owu najczê¶ciej stosuje siê gruntówki. Trzeba tylko pamiêtaæ, ¿e miêtus do¶æ charakterystycznie zachowuje siê po po³kniêciu przynêty. Po pierwszej próbie ucieczki, rezygnuje z walki, „przyczaja siê” przy dnie, „stoi” – czasami nawet parê godzin. Gdy wêdkarz nie zauwa¿y pierwszego szarpniêcia, pó¼niej mo¿e tkwiæ nad wod± w przekonaniu, ¿e ryby nie bior±. A tymczasem od paru godzin na jego haczyku mo¿e byæ zapiêty miêtus. Poluj±c na tê rybê, warto co jaki¶ czas po prostu sprawdzaæ przynêtê.
Jakub Kleñ
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
