Chocia¿ w³a¶nie teraz s± chyba najlepsze okresy jego ¿erowania, to i tak go nie po³owimy. Bo od jakiego¶ czasu dla tej ryby wprowadzono okres ochronny, który zaczyna siê 1 grudnia a koñczy ostatniego dnia lutego. Oczywi¶cie chodzi o miêtusa. Tego nocnego szkodnika, uganiaj±cego siê za rakami, po¿eraj±cego ikrê i narybek pstr±ga czy sielawy, a wiêc gatunków z gruntu szlachetnych. A jednocze¶nie miêtus, to jedyna ryba dorszowata ¿yj±ca w wodach s³odkich. Wyj±tkowo smaczna. Ryba, której w±tróbka uchodzi wrêcz za przysmak. To tak¿e ryba, któr± niewielu wêdkarzy widzia³o na swoim haczyku. Dlatego, ¿e nie wystêpuje ju¿ tak powszechnie jak kiedy¶ (dlatego zreszt± wprowadzono dla niej okres ochronny), a tak¿e dlatego, ¿e ¿eruje aktywnie w porach nieszczególnie przez ogó³ wêdkarzy lubianych. Jego ulubion± por± jest noc – ale nie ta ciep³a, lipcowa czy sierpniowa, gdy po¶wiata jasnego ksiê¿yca b³yszczy srebrem na wodach jeziora czy rzeki. Nie. Miêtusowa noc, to noc listopadowa, ciemna, z zacinaj±cym deszczem, a nawet deszczem ze ¶niegiem. W tak± pogodê, to ¿al psa z domu wygoniæ, a co dopiero wybieraæ siê ryby. Ala taka jest w³a¶nie najlepsza miêtusowa pora.
W wyj±tkowo sprzyjaj±cych warunkach miêtus mo¿e dorastaæ do 1 metra d³ugo¶ci i osi±gaæ wagê 35 kilogramów (takie osobniki ³owiono na przyk³ad w jeziorze Onega. To drugie co do wielko¶ci jezioro w Europie, po jeziorze £adoga. Po³o¿one w pó³nocno-zachodniej Rosji, w Republice Karelii, na obszarze obwodów leningradzkiego i wo³ogrodzkiego, miêdzy Jeziorem £adoga i Morzem Bia³ym). W naszych, polskich wodach, miêtusy osi±gaj± mniejsze rozmiary – dochodz± do 70 centymetrów d³ugo¶ci, osi±gaj±c wagê 4 kilogramów.
Przypadaj±cy na grudzieñ i pierwsze dwa miesi±ce nowego roku okres ochronny nie wzi±³ siê oczywi¶cie przypadkowo. To w³a¶nie wtedy, gdy temperatura wody wynosi od 0 do 4 stopni w skali Celsjusza miêtus przystêpuje do rozrodu. Sk³ada od 5 000 do 3 000 000 jaj na 1 kilogram masy cia³a. Miêtus, choæ sam drapie¿nik, nie ma co liczyæ na to, ¿e jego ikra bezpiecznie doczeka siê wylêgu. Niestety, bywa ona dziesi±tkowana przez ¿eruj±ce w pobli¿u stada okoni, p³oci i innych gatunków ryb. No, ale tak ju¿ jest w przyrodzie. Tam nie ma sentymentów. Tam jest walka o prze¿ycie. A gdy siê trafi jaki¶ smaczny k±sek, to nawet gdy nazywa siê on „ikra miêtusa”, konsumowany jest bez zbytnich ceregieli.
Miêtus, jak ju¿ wspomnia³em, lubi zim± wodê. Intensywno¶æ jego ¿erowania zale¿y w³a¶nie od temperatury wody w zbiorniku. Najwiêksz± intensywno¶æ ¿erowania miêtusa mo¿na zaobserwowaæ albo wczesn± wiosn± (od marca do kwietnia, czasami nie¼le ¿eruj± jeszcze w maju, gdy nie jest zbyt ciep³o) albo pó¼n± jesieni±. Oczywi¶cie dla wêdkarza zdecydowanie przyjemniejsze s± miesi±ce wiosenne ni¿ ponure i wietrzne dni listopada.
Wiosna do dobry czas na miêtusowe zasiadki. Miêtus nie¼le ¿eruje, jakby przeczuwaj±c, ¿e nieub³aganie zbli¿a siê lato, z jego obrzydliw±, ciep³± wod±, której ryba ta nie znosi, wpadaj±c wtedy w stan odrêtwienia. Ale wiosn±, zw³aszcza wczesn± ma jeszcze apetyt. Szukamy tej ryby w pobli¿u wodnych kryjówek: m³yñskich zastaw, mostowych filarów, le¿±cych na dnie g³azów i kamieni czy w pobli¿y faszynowych i kamiennych g³ówek.
Miêtus z regu³y przynêtê po³yka g³êboko. Na ogó³ nie bêdziemy w stanie wyj±æ haczyka tkwi±cego g³êboko w rybim prze³yku. Najczê¶ciej trzeba po prostu odci±æ przypon. Dlatego wybieraj±c siê na miêtusa, warto zaopatrzyæ siê w kilka gotowych przyponów.
Jakub Kleñ
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
