Tydzieñ temu pisa³em o siei. Dzi¶ parê s³ów o jej kuzynce, sielawie, ¿yj±cej w wielu mazurskich i pomorskich jeziorach. Sielawa (Coregonus albula) – to ryba, która podobnie jak sieja, równie¿ nale¿y do rodziny ³ososiowatych. Jej wystêpowanie w naszych wodach zwi±zane jest z ostatni± epok± lodow± – z tzw. zlodowaceniem ba³tyckim. Po cofniêciu siê lodowca, na terenach uwolnionych od skorupy lodowej, utworzy³y siê jeziora. I w najg³êbszych z nich, maj±cych pierwotnie po³±czenie z morzem, osiedli³a siê sielawa.
Sielawa ma smuk³e, ¶ledziowate cia³o o stosunkowo ma³ej g³owie i ostrym pysku. £uski wiêksze ni¿ u ³ososiowatych. Pe³na linia boczna. P³etwa t³uszczowa pomiêdzy p³etw± grzbietow± i g³êboko wciêt± p³etw± ogonow±. Oczy du¿e. Grzbiet ma ciemny, od niebieskawo do zielonkawo l¶ni±cego, boki i brzuch ubarwione srebrzy¶cie. Osi±ga przeciêtnie ok. 30 centymetrów d³ugo¶ci, chocia¿ zdarzaj± siê okazy dorastaj±ce do 45 centymetrów, które osi±gaj± wagê ok. 1 kilograma (tak± sielawê z³owiono swego czasu w jeziorze £adoga).
Sielawa, jako ryba zimnolubna, wystêpuje w jeziorach g³êbokich, zimnych, z dobrze natlenion± wod±, a tak¿e zasobnych w plankton skorupiakowy: du¿e wio¶larki i wid³onogi. Kszta³t cia³a sielawy jest wrzecionowaty, dobrze przystosowany do ruchliwego trybu ¿ycia, jaki prowadzi.
Sielawa jest ryb± krótkowieczn±. Rzadko osi±ga wiek 5 lat i masê 0,3 kg., chocia¿ w jeziorze Sajno ko³o Augustowa ³owiono w przesz³o¶ci osobniki o¶mioletnie i wa¿±ce po pó³ kilograma. Sielawa prowadzi ³awicowy tryb ¿ycia i od¿ywia siê zooplanktonem, który odcedzany jest z wody przy udziale wyrostków filtracyjnych, gêsto porywaj±cych ³uki skrzelowe. Wymiar ochronny sielawy wynosi 18 centymetrów, a nie mo¿na jej ³owiæ od 15 pa¼dziernika do 31 grudnia.
Jeszcze do niedawna sielawa praktycznie nie by³a ³owiona przez wêdkarzy. Jako ryba od¿ywiaj±ca siê planktonem, nie chwyta³a tradycyjnych przynêt. I chyba tak by³o rzeczywi¶cie, poniewa¿ w „Podrêczniku wêdkarskim” Józefa Wyganowskiego, wydanym w roku 1972, ryba ta w ogóle nie jest wymieniana (zreszt± sieja równie¿). Jeszcze w roku 1992 Maciej Zdzienicki w swojej ksi±¿ce „Wszystko o wêdkarstwie” pisa³, ¿e „sielawy nie ³owi siê na wêdkê”. Ale od jakiego¶ czasu s± zapaleñcy, którzy ³owi± tê rybê za pomoc± sztucznych nimf, imituj±cych po¿erane przez ryby ma³e organizmy planktonowe. Chocia¿ wêdkarskich rekordów w po³owie tej ryby nadal siê nie notuje.
I choæ najczê¶ciej po³awiane sielawy nie nale¿± do okazów, to ich bia³e miêso jest bardzo smaczne i wysoko cenione. Lekko podwêdzona sielawa zaliczana bywa do najwiêkszych przysmaków. Na dodatek ryba ta ma bardzo ma³o o¶ci, a jej ³uski daj± siê ³atwo usuwaæ. Po³awiana gospodarczo, mo¿e byæ przetwarzana ¶wie¿a, wêdzona i konserwowana.
Jakub Kleñ
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
