Maj to z regu³y pierwszy naprawdê ciep³y wiosenny miesi±c. Dni tak¿e wyra¼nie s± d³u¿sze, zieleñ staje siê soczysta i wszechobecna. Wszystko zachêca do tego, by taki czas spêdzaæ nad wod±. Bia³ej ryby szukamy przede wszystkim w tych miejscach, gdzie woda ogrzewa siê szybciej, a wiêc w przybrze¿nym pasie jezior i zbiorników. Gdy znajdziemy siê nad wod±, oka¿e siê, ze coraz lepiej bior± karpie i leszcze. Powoli zaczyna interesowaæ siê nasz± przynêt± równie¿ kara¶. Dobrze ¿eruje p³oæ, lin, ja¼ i wzdrêga. Powoli wzrasta skuteczno¶æ przynêt ro¶linnych, które towarzyszyæ nam bêd± a¿ do jesieni. Ro¶nie te¿ obfito¶æ naturalnych przynêt pochodz±cych ze ¶rodowiska wodnego.
W maju, szczególnie dobrze bierze szczupak, któremu ostatniego kwietnia skoñczy³ siê okres ochronny. Wyg³odzony po tarle, intensywnie ¿eruje. Szczupaka w tym okresie naj³atwiej z³owiæ tam, gdzie pod±¿a drobnica. Na wiosenne szczupaki sprawdzaj± siê zarówno tradycyjne b³ystki obrotowe, jaki i stare, dobre wahad³ówki. Ja jako¶ przywi±zany jestem do tych ostatnich. Tak siê sk³ada, ¿e praktycznie tylko na blachy tego typu udawa³o mi siê wyci±gn±æ z wody niejednego zêbacza. Oczywi¶cie, poluj±c na szczupaki, mo¿na tak¿e skorzystaæ z ¿ywca. Trzeba tylko pamiêtaæ, by przynêta unosi³a siê od kilkunastu do kilkudziesiêciu centymetrów nad dnem, w zale¿no¶ci od g³êboko¶ci ³owiska. Za to na niewielkie obrotówki (zazwyczaj u¿ywane do ³owienia pstr±gów) polujê w rzekach na wiosenne klenie i jazie. £owi±c klenia zaczynam od penetracji g³êbszych miejsc, za ró¿nymi wodnymi przeszkodami, które zapewniaj± tym ostro¿nym rybom schronienie.
Maj to tak¿e nie najgorszy okres na wêgorza. Do¶wiadczeni wêdkarze poluj±c na tê rybê stosuj± jako przynêty przede wszystkim ¿ywe i martwe rybki – w ten sposób zapewniaj± sobie brania wiêkszych sztuk. Ale wêgorz, je¶li ma ochotê co¶ przek±siæ, nie pogardzi tak¿e rosówk±.
No i nie mo¿na wreszcie zapominaæ, ¿e w maju trafiæ mo¿na równie¿ na piêknego okonia. To chyba najpiêkniejsza ryba ¿yj±ca w naszych wodach. To ryba, któr± Anglik John Walton charakteryzowa³ nastêpuj±co: „Jest bowiem okoñ ryb± waleczn± (…) odwa¿nie broni±c siê prze silniejszymi drapie¿nikami, bez lito¶ci morduje s³abszych w porze ¿erowania. Jest tak zuchwa³y, ¿e atakuje ryby równe sobie wielko¶ci±”. I co prawda najczê¶ciej po³awiane s± niewielkie okonki, mierz±ce od piêtnastu do dwudziestu centymetrów, to jednak trafiæ mo¿na na okazy wyj±tkowe. Takie jak okoñ z³owiony w roku 1986 przez Jacka Nowakowskiego. Upolowany przez niego smok mierzy³ równe piêædziesi±t centymetrów i wa¿y³ ponad dwa i pó³ kilograma.
Jakub Kleñ
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
