30 kwietnia koñczy siê okres ochronny dla bolenia. Mo¿e wiêc w nadchodz±cy d³ugi weekend pomy¶leæ o zapolowaniu na tego, jedynego w¶ród karpiowatych, drapie¿nika? Boleñ, zwany te¿ rap±, jest dla wêdkarza fascynuj±cym przeciwnikiem. Do legendy przesz³y typowe dla bolenia bicia, poprzedzane niekiedy srebrnym deszczem wyskakuj±cej w pop³ochu drobnicy. Czasem rapa wyskakuje po prostu w powietrze, poziomo, z lekko uniesion± g³ow±, i tak samo sztywno, po chwili, chlupie z powrotem do wody. Trudno siê wiêc dziwiæ, ¿e ka¿dy wêdkarz widz±c, namacalnie wrêcz, tak du¿± rybê, staje siê nerwowy, podniecony… I czym prêdzej chcia³by j± upolowaæ. W po¶piechu wi±¿e wiêc blachy, woblery i ¶miga tymi przynêtami po wodzie. A boleñ naprawdê potrafi byæ du¿y. Dorasta do osiemdziesiêciu centymetrów i osi±ga masê 5 kilogramów. Chocia¿ zdarzaj± jeszcze wiêksze osobniki.
Boleñ wystêpuje na terenie ca³ej ¶rodkowej, wschodniej i pó³nocnej Europy. ¯yje w zlewiskach Morza Pó³nocnego, Ba³tyku, Morza Czarnego i Kaspijskiego. W Polsce znale¼æ go mo¿na w wiêkszych rzekach i zbiornikach zaporowych. Wystêpuje m. in. w Wi¶le, w Sanie i Dunajcu. Z boleniami spotyka³em siê w Wi¶le na wysoko¶ci Kujaw i w okolicy U¶cia Solnego. W rzekach ulubionymi stanowiskami bolenia s± granice nurtu i spokojnej wody, miejsca w s±siedztwie g³ówek, przegród, filarów mostowych, zwalonych drzew i g³azów. W zbiornikach zaporowych naj³atwiej znale¼æ bolenia w rejonach ¿erowania drobnicy.
Chocia¿ boleñ ³owiony jest w zasadzie wszystkimi metodami wêdkarskimi, to jednak najczê¶ciej po³awiany jest na spinning. £owi siê go zarówno blaszkami obrotowymi jak i wahad³ówkami, skuteczne bywaj± woblery, a tak¿e specjalne systemiki spinningowe z martw± rybk±. Co ciekawe, rzut b³ystk± w miejsce, gdzie przed chwil± z hukiem uderzy³ ogon rapy – co z regu³y robi± pocz±tkuj±cy wêdkarze – z regu³y nie przynosi efektu. Przy rzutach nale¿y posy³aæ blachê kilka metrów dalej od miejsca zaobserwowanego ¿erowania bolenia. Ryba atakuje przynêtê gwa³townie. Je¿eli blachê prowadzimy na napiêtej ¿y³ce, ryba zwykle zacina siê sama. Z naszej strony wystarczy jedynie krótki, energiczny ruch zaciêcia.
Najwiêcej emocji przynosi pierwsza faza walki z zaciêtym boleniem. Czêsto ryba wyskakuje wtedy ponad wodê. Skoki te trzeba kontrolowaæ ruchami wêdziska, tak by ¿y³a przez ca³y czas pozostawa³a napiêta. Zluzowana ¿y³a powoduje najczê¶ciej odhaczenie siê ryby. Warto te¿ pamiêtaæ o nale¿ycie ustawionym hamulcu ko³owrotka, by unikn±æ zerwania ¿y³ki. W tej pierwszej fazie nale¿y umo¿liwiæ boleniowi ucieczkê. Po gwa³townej, choæ krótkiej walce, opór bolenia s³abnie. Gd ryba wyp³ywa na powierzchniê i k³adzie siê na bok mo¿na rozpocz±æ holowanie.
Najwiêkszego bolenia, o którym s³ysza³em, z³owi³ w Polsce w roku 1985 Jan Dworak z Tarnowa. Boleñ wyci±gniêty przez niego z Jeziora Ro¿nowskiego mierzy³ 93 centymetry i osi±gn±³ wagê 7,4 kg. A ponoæ w Dunaju na Wêgrzech ³owi siê bolenie wa¿±ce ponad 10 kilogramów. I w³a¶nie takich boleni wszystkim ¿yczê.
Jakub Kleñ
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
