W ostatni± sobotê w ko¶ciele w Mistrzejowicach oraz w NCK-u odby³o siê spotkanie by³ych wiê¼niów stanu wojennego. Stawi³o siê ponad sto osób, g³ównie z Ma³opolski i ¦l±ska, ale tak¿e z innych regionów, a nawet z zagranicy. Przewodnicz±cy stowarzyszenia, które by³o organizatorem spotkania, górnik z kopalni „Wujek” (ranny w 1981 roku i pó¼niej wiêziony) powiedzia³, ¿e Polska nie wygl±da dzi¶ tak, jak to wyobra¿ali sobie dzia³acze „Solidarno¶ci” w 1980 i 1981 roku. A jednak spotkanie mia³o charakter wspomnieniowo-towarzyski, a jego uczestnicy zapewniali, ¿e nie oczekuj± ¿adnych dowodów wdziêczno¶ci za swoje dawne zas³ugi.
Otó¿ mo¿e wiêkszo¶æ spo¶ród uczestników tego zebrania rzeczywi¶cie ¿adnych nagród nie oczekuje, ale jest przecie¿ wielu by³ych dzia³aczy, którzy dzi¶ cierpi± biedê, choruj±, ¿yj± w samotno¶ci i opuszczeniu. Czy nie jest obowi±zkiem „Solidarno¶ci” upomnieæ siê o poprawê ich losu? Czy nie jest to tak¿e obowi±zek nas wszystkich, którzy tworzyli¶my wielki ruch spo³eczny, a potem pozwolili¶my, aby zdrajcy korzystali z jego sukcesu? Gdzie jest pomoc dla ludzi, którzy po¶wiêcili swoj± wolno¶æ i zdrowie, zrezygnowali z karier, oddali „Solidarno¶ci” swoje najlepsze lata? Wielu siedzia³o w wiêzieniach, ale wielu innych wyrzucono z pracy, nie awansowano, przeniesiono na gorsze stanowiska, zmuszono do emigracji. Przecie¿ to im Polska zawdziêcza niepodleg³o¶æ, to im wszyscy zawdziêczamy mo¿liwo¶æ korzystania z demokracji. A jak Rzeczypospolita wynagrodzi³a ich odwagê, ofiarno¶æ, determinacjê? Czy przyzna³a im dodatki do emerytur, zapewni³a zni¿ki op³at, ufundowa³a domy opieki dla ¿yj±cych w najgorszych warunkach? Niektórzy, nieliczni, dostali rozmaite odznaczenia, ale có¿ one daj± oprócz zas³u¿onej satysfakcji?
Od obalenia komuny minê³o ju¿ 20 lat. Ale polskiemu pañstwu nie starczy³o czasu, aby wyrównaæ zaci±gniête d³ugi. Przez lata polityczni cwaniacy krzyczeli, ¿e nie wolno upominaæ siê o nagrody za s³u¿bê ojczy¼nie. Pogardliwie krzywili siê na „kombatanctwo”, kpili z „roboli na styropianie”, wy¶miewali rocznicowe obchody. Ale tymczasem sami siedzieli na górze z³ota, któr± wyszarpali z narodowego maj±tku. Teraz te¿ podnios± wrzask, ¿e w czasach kryzysu nie wolno uszczuplaæ pañstwowej kasy, a pomagaæ trzeba „inwestorom” i „przedsiêbiorcom”. Rz±d libera³ów do upad³ego bêdzie broniæ maj±tków i dochodów rozmaitych kombinatorów, ale nie stanie w obronie ludzi, którzy 20 lat temu pokonali komunistyczn± dyktaturê.
Kryzys siê skoñczy, ale problem zostanie. Potrzebuj±cych pomocy bêdzie coraz wiêcej. Czy jeste¶my do¶æ silni, ¿eby upomnieæ siê o ich prawa? Co uczynimy, aby wnuki pokolenia „Solidarno¶ci” przekona³y siê na przyk³adzie w³asnych dziadków, ¿e Rzeczypospolita docenia swoich bohaterów, ¿e pamiêta o ich zas³ugach? W Polsce przed wojn± ¿o³nierze i policjanci mieli obowi±zek salutowaæ kombatantom Legionów czy Polskiej Organizacji Wojskowej. Kiedy doczekamy siê powszechnego uznania i szacunku dla dzia³aczy antykomunistycznej opozycji, dla organizatorów strajków, a potem struktur „Solidarno¶ci” w zak³adach pracy w 1980 roku, dla uczestników podziemia po wprowadzeniu stanu wojennego?
Czas mija. Ale wci±¿ jest nas wielu. Je¿eli walczyli¶my o woln± Polskê i odnie¶li¶my zwyciêstwo, to czy potrafimy zdobyæ siê na jeszcze jeden wysi³ek? Dokoñczyæ rozpoczêt± pracê?
Ryszard Terlecki
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
