Trwa (chocia¿ powoli bêdzie siê koñczy³) najlepszy okres polowania na sandacze. Za taki w³a¶nie czas uznawane s± trzy miesi±ce: sierpieñ, wrzesieñ i pa¼dziernik. Sandacz uchodzi za arystokratê wód s³odkowodnych. Przede wszystkim ze wzglêdu na walory smakowe swojego miêsa. Patrz±c od strony kulinarnej zalet± sandacza jest tak¿e niewielka ilo¶æ o¶ci. Pojedyncze o¶ci znajduj± siê tylko w miê¶niach grzbietowych tej ryby na odcinku od g³owy do koñca pierwszej p³etwy grzbietowej.
Sandacz jest atrakcyjny tak¿e dlatego, ¿e dorasta do sporych rozmiarów, jak na ryby spotykane w naszych polskich wodach. Jego d³ugo¶æ mo¿e dochodziæ nawet do 120 centymetrów, a ryba mo¿e osi±gaæ wagê od 8 do 12 kilogramów. Polski wêdkarski rekord w po³owie sandacza ustanowi³ w roku 1980 Wac³aw Biegan, który z³owi³ osobnika mierz±cego 109 centymetrów i wa¿±cego 15,6 kg (a tak na marginesie – sandacz ten zosta³ z³owiony na ¿abê; na drugim marginesie mo¿na dodaæ, ¿e Wac³aw Biegan mo¿e siê te¿ pochwaliæ rekordowym szczupakiem, który wa¿y³ 24,6 kg).
Za ojczyznê sandacza uwa¿a siê wschodni± Europê, a w szczególno¶ci uj¶cia i dolne biegi takich rzek jak: Don, Kubañ i Wo³ga. Próby introdukcji tej ryby do wód, w których wcze¶niej nie wystêpowa³ podjêto w XVI wieku. W wieku XIX sandacz wystêpowa³ ju¿ w ca³ej Europie. Tak¿e w Polsce.
W naszych wodach sandacz wystêpuje przede wszystkim w ¶rednio g³êbokich jeziorach i w zbiornikach zaporowych (z du¿ej ilo¶ci sandaczy s³yn±³ kiedy¶ zbiornik zaporowy w Ro¿nowie, a i dzisiaj spotkanie ze sandacze w jeziorze ro¿nowskim nie nale¿y do rzadko¶ci; sandacze s± równie¿ w Zes³awicach i w nowohuckim zalewie przy ul. Bulwarowej). Ryby te wystêpuj± tak¿e w Wi¶le i Odrze oraz w zalewach Wi¶lanym i Szczeciñskim. Spotkaæ go mo¿na tak¿e w strefie przybrze¿nej Ba³tyku.
W jeziorach sandacz przebywa najczê¶ciej z dala od brzegu. Dobrymi ³owiskami tej ryby w takich wodach s± stoki podwodnych górek i wysp. Miejsca takie nie zawsze s± dostêpne z brzegu, a wiêc konieczna bywa ³ód¼. Chyba, ¿e sandacza ³owimy w niewielkich zbiornikach (jak choæby w Zes³awicach) – wtedy z brzegu jeste¶my w stanie zarzuciæ przynêtê w dowolne miejsce. Tak¿e blach± spenetrujemy ca³e ³owisko.
A gdzie szukaæ go rzekach? Nestor polskiego wêdkarstwa, a zarazem autor poczytnego poradnika wêdkarskiego „Wêdkarstwo na wodach polskich” Feliks Choynowski tak pisa³ na ten temat w „Wiadomo¶ciach Wêdkarskich” w roku 1949: Sandacz szczególnie lubi „odmêty i wiry na krañcach nurtów, s³abe pr±dy wsteczne, zw³aszcza w podmytych zakolach, rumowiska g³azów, zatopione pnie oraz korzenie drzew i za³amania g³êbokich nurtów, na filarach mostowych lub umocnieniach brzegowych”.
Generalnie sandacz wybiera miejsca g³êbsze, poni¿ej 3 metrów, w zacisznych partiach wody, o s³abym pr±dzie.
A o tym, jakimi przynêtami skusiæ sandacza i jakim sprzêtem siê pos³u¿yæ napiszê w przysz³ym tygodniu.
Jakub Kleñ
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
