W minion± niedzielê odby³y siê do¿ynki miejskie w Dzielnicy XIV Czy¿yny w których uczestniczy³em. Piszemy o nich na str. 3 tego wydania „G³osu”. To jedna z dzielnic, która wchodzi w sk³ad starej dzielnicy Nowa Huta. Nie przypadkowo do¿ynki odbywaj± siê w tej czê¶ci Krakowa, bo w³a¶nie tutaj znajduje siê najwiêcej osiedli obecnie miejskich, a kiedy¶ wiejskich. Akurat dzielnica XIV nie jest potentatem liczbowym takich osiedli, ale to tutaj znajduje siê £êg, który ma mocn± grupê aktywnych mieszkañców, organizuj±cych nie po raz pierwszy do¿ynki Na Za³êczu. Mocnym wsparciem kultywowania tej piêknej tradycji jest ks. proboszcz miejscowej parafii z ko¶cio³a pw. ¦w. Judy Tadeusza. Kilka lat temu msza otwieraj±ca do¿ynki odbywa³a siê w ko¶ciele parafialnym, a tym razem odby³a siê msza polowa na miejscu uroczysto¶ci. Proboszcz zaprosi³ jako koncelebransa mszy ksiêdza infu³ata Franciszka Ko³acza pochodz±cego z £êgu. Ksi±dz w stanie spoczynku i dostojnym wieku, ale nadal maj±cy jeszcze sporo wigoru odprawi³ mszê z pe³nym antura¿em, a nawet wspomnia³ historyczne wydarzenia ze swojej m³odo¶ci, z tego miejsca swoich urodzin. Z du¿ym humorem nawi±za³ do swojego nazwiska, ciesz±c siê, ¿e widzi dorodne bochny chleba wypieczone z tegorocznej m±ki, ale brakuje mu ko³acza. Du¿o rado¶ci sprawi³o mu wniesienia ko³acza, na stó³ pañski, podczas procesji darów, przed podniesieniem.
Natomiast z du¿± uwag± wys³ucha³em kazania wyg³oszonego przez ks. Czes³awa Sandeckiego. Nawi±za³ on do wcze¶niej odczytanej Ewangelii o posiewie ziarna na grunt, które mo¿e wydaæ ró¿ny plon. Na skale nie wiele uro¶nie, ale i w ¿yznej glebie plon mo¿e byæ trzydziestokrotny lub stukrotnie wiêkszy. ¯yczenia ksiêdza aby¶my byli gruntem wydaj±cym stukrotny plon nabieraj± symbolicznego znaczenia, bo okazuje siê w ¿yciu, ¿e tak piêknie nie jest. Czasami ziarno rzucone nawet na podatny grunt przynosi mierny plon…
W swoich s³owach skierowanych do zebranych na tej Eucharystii ksi±dz Sandecki nawi±za³ do piêknych tradycji o poszanowaniu chleba. Mówi³ o tym jak kiedy¶ chleb szanowano i nawet opuszczon± na ziemiê kromkê, szybko podnoszono i z szacunkiem spo¿ywano. Nie wolno by³o chleba wyrzucaæ, bo on stanowi podstawê naszego po¿ywienia. Powiedzia³ – „u kogo jest chleb i woda to nie zazna g³oda”.
Ja jednak zwróci³em szczególn± uwagê na s³owa o mi³osierdziu i wzajemnym przebaczaniu kierowane do zebranych. Nabieraj± one szczególnego znaczenia w dzisiejszych czasach, gdy przez niektórych polityków budowany jest mur nienawi¶ci i z³o¶ci. Czasami siê nawet zastanawiam, czy przyk³adowo ludzie wchodz±cy w sk³ad obozu rz±dz±cego, ziej±cy procedur± rozliczeniow±, a z drugiej strony tak ponoæ ceni±cymi ko¶ció³ katolicki, s± naprawdê jego szczerymi wyznawcami tej wiary.
I tutaj ksi±dz proboszcz z czy¿yñskiej parafii znalaz³ znakomit± odpowied¼ w swoim do¿ynkowym kazaniu. Nawi±za³ do ¦w. Brata Alberta Chmielowskiego z Krakowa, który swoim ¿yciem da³ przyk³ad jak byæ dobrym jak chleb, pomagaj±c innym i znajduj±c swoj± drogê ¿yciow± w samorealizacji, dzia³aj±c na rzecz innych ludzi.
S£AWOMIR PIETRZYK
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
