Wiosenne płocie to ryby, które potrafią sprawić dużo radości łowiącemu je wędkarzowi. Ale gdzie ich szukać? Jak zlokalizować łowisko?
Cóż, najłatwiej szukać płoci za pomocą własnego wzroku i słuchu, ponieważ ryby te spławiają się w dość charakterystyczny sposób, głośno chlapiąc ogonami. To najlepszy znak, że ryby są w łowisku. I w takim miejscu zawsze warto zarzucić zestaw, bez względu na porę roku. Bo tam, gdzie płocie słychać, gdzie się pokazują, tam też najczęściej żerują. Oczywiście, jak to z rybami bywa, nic nie jest pewne na sto procent, ale obserwacje wielu doświadczonych wędkarzy wskazują na to, że jeśli woda ma głębokość do trzech metrów, a ryby często się w niej pokazują, to mamy największą szansę na niezłe polowanie. Nie muszę chyba dodawać, że wykorzystanie tej szansy zależy także od takich czynników jak właściwa zanęta, przynęta czy chociażby niewielkie rozmiary haczyków, o których wspominałem w poprzednim felietonie.
Ciekawe uwagi na temat połowu wiosennych płoci poczynił Przemysław Mroczek w książce „Płoć i wzdręga”. „Wiosną częściej niż w innych miesiącach używam do połowu płoci wędki z drgającą szczytówką. Wiąże się to z faktem, że ryby wówczas częściej żerują przy dnie, gdyż niewielka ilość roślinności podwodnej powoduje, że wszelkie stworzenia będące naturalnym pokarmem płoci trzymają się dna. Poza tym wczesną wiosną woda jest jeszcze uboga we wszelkie żyjątka, a wynikające stąd zwiększenie konkurencji pokarmowej zmusza ryby do intensywniejszego poszukiwania i pobierania pokarmu. Uboga roślinność poza tym nie hamuje prądów wodnych w płytszych miejscach, toteż są one silne, zwłaszcza podczas silnych wiatrów, co jednoznacznie skłania do użycia drgającej szczytówki zamiast spławika. Wiosną również łowi się na znaczną odległość, a przecież zestaw spławikowy (nawet odległościówka) nie sprzyja dalekim rzutom. Nie można również zapominać o tym, że duża przejrzystość wody i brak zakwitów sprawiają, że ryby łatwiej się płoszą”.
Tydzień temu pisałem, że ryby te najlepiej czują się w pół wody, chociaż nie stronią ani od dna, ani od warstw powierzchniowych. Nie bez kozery wielu wędkarzy uzyskuje najlepsze wyniki łowiąc płocie w środkowych partiach wody. Chociaż zdarza się wyciągnąć piękną płoć łowiąc z gruntu. Zdarza się też, że weźmie ona przynętę niemal spod powierzchni. Z kolei Przemysław Mroczek sugerując łowienie z użyciem drgającej szczytówki proponuje łowienie z dna. Wbrew pozorom obie opinie nie kłócą się ze sobą, gdy weźmiemy pod uwagę warunki panujące na łowisku. Jeśli wczesną wiosną wszelkie żyjątka trzymają się dna, to chcąc nie chcąc płoć również żeruje przy dnie. Ale wraz z ocieplaniem się wody i rozkwitem wodnego życia, rozwojem podwodnej roślinności i pojawieniem się przeróżnych żyjątek, płocie coraz częściej zaczynają pobierać pokarm znajdujący się w środkowych partiach wody, a nawet z jej warstw powierzchniowych. Trzeba o tych zależnościach pamiętać, bo wędkarstwo to nie wyprawa do działy rybnego w supermarkecie, gdzie ryby leżą poukładane równo w chłodziarce, jedna przy drugiej, obsypane kruszonym lodem. Co więcej, nie przemieszczają się i nie uciekają.
Jakub Kleń
Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".
