Wybierając się nad otwartą wodę, zwłaszcza wczesnym rankiem, często zaobserwować możemy spławiające się w niej ryby. Najczęściej na powierzchni swoją obecność zdradzają leszcze, które z głębokiej, nawet na kilka metrów toni, podpływają do powierzchni i mocno uderzają o wodę ogonem lub całym swoim szerokim bokiem. Z kolei w upalne dni całe ławice leszczy i płoci potrafią wędrować niemal po całym obszarze jeziora – na powierzchni możemy wówczas zobaczyć ich grzbiety. Tyle tylko, że takie wędrówki nie są związane z żerowaniem, więc nie można takiej obserwacji wykorzystać jako wskazówki do wyboru właściwego łowiska. Prognozą słabych połowów są z kolei stojące nieruchomo, jakby zawieszone na skos w toni, małe okonie czy płocie. W upalnie dni można je zaobserwować przy drewnianych filarach mostów, przy konarach zatopionych drzew czy z drewnianych pomostów.
Nasze szanse zmieniają się, gdy zauważymy przemieszczającą się powoli przy powierzchni ławicę małych rybek, które co chwilę wyskakują nad wodę. To może być oznaką, że w okolicy pojawiły się żerujące drapieżniki – okonie, a czasami sandacze. Jeśli zaś nad głębszą tonią zauważymy wyskakujące lub uciekające z dużą prędkością ryby średnich rozmiarów, może to oznaczać, że na polowanie wybrał się gruby szczupak. Wtedy dobrze jest taką okolicę obrzucić solidną blachą.
Wiele ciekawych spostrzeżeń może nam przynieść cichy, spokojny wieczór. Można wtedy zauważyć trasy przemieszczania się na przykład wzdręg, ryb żerujących z powierzchni. Obecność krasnopiórek sygnalizują szeroko rozchodzące się po wodzie koła, które pojawiają się po kilka naraz. Kółka te przemieszczają się powoli wzdłuż wynurzonych roślin wodnych lub wzdłuż pasa trzcin.
Ale nie tylko w jeziorach, także w rzekach, o obecności ryb w tym czy innym miejscu świadczą spławiające się ryby. Najbardziej intensywne spławianie się ryb ma miejsce zwykle o świcie, chociaż zjawisko to można obserwować także w innych porach dnia. Spławiają się leszcze, krąpie, jazie, płocie…, a częsta obserwacja spławiania się ryb pozwala ustalić, jak ryby zmieniają swoje stanowiska w zależności od pory dnia, pogody czy pory roku. I tak, na przykład w lecie, gdy słońce skryte jest jeszcze za horyzontem, ale pierwsze jego promienie zdążyły się już przebić, możemy zaobserwować spławiające się leszcze w przybrzeżnych płyciznach czy zastoiskach. A gdy słońce wznosi się już wysoko, wtedy leszcze przenoszą się w głębsze, ogarnięte nurtem miejsca – tam spławiają się i żerują. Czasami, na napływie ostrogi można dostrzec żerujące klenie. Jeśli ich tam nie ma, można przypuszczać, że żerują gdzieś głębiej albo… nie żerują wcale.
W mniejszych rzekach i potokach, w okolicach kamienistych wypłyceń, z łagodnie przelewającą się wodą można niekiedy zauważyć nagłe zafalowanie powierzchni. To może być ślad dużego, żerującego klenia, który często odwiedza kamieniste płycizny, ale znika w mgnieniu oka, gdy tylko ktoś blisko podejdzie do wody. Generalnie jednak, wypatrzenie większych ryb w niewielkiej rzece czy strumyku jest trudne. Ryby takie zwykle kryją się w zakamarkach dna, pod wchodzącymi w wodę korzeniami przybrzeżnych drzew czy pod innymi podwodnymi przeszkodami.
Kończąc te krótkie refleksje z pełnym przekonaniem można stwierdzić jedno: warto uważnie obserwować potencjalne łowiska, warto posiąść sztukę „czytania” i rozumienia wody. Ale to sztuka niełatwa. Bywa, że uczymy się jej przez całe życie. I nadal pozostajemy tylko uczniami.
Jakub Kleń
Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".
