Urodzi³a siê 12 maja 1965 roku w Szpitalu im. ¯eromskiego. Od urodzenia mieszka w Nowej Hucie, o której mówi „mój kawa³ek ¶wiata”. Edukacjê rozpoczê³a w Szkole Podstawowej nr 104 na os Wysokim, nastêpnie uczy³a siê w „Gastronomiku” na os. Z³ota Jesieñ. Po maturze kontynuowa³a edukacjê w Studium Nauczycielskim, a pó¼niej w Wy¿szej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” (kierunek pedagogika spo³eczno-opiekuñcza oraz katechetyka). Pierwsze pedagogiczne kroki stawia³a w przedszkolu na os. Ko¶ciuszkowskim. - To by³y mi³e czasy. Dosta³am grupê maluszków, któr± prowadzi³am przez trzy lata, razem rozpoczêli¶my drogê edukacji i razem j± zakoñczyli¶my – wspomina. W tym czasie otrzyma³a od ¿ycia nowe zadanie - zosta³a mam±. Najpierw urodzi³a syna Mariusza, który rós³ zdrowo. W 1989 roku na ¶wiat przyszed³ Tomasz wraz z którym Gosia otrzyma³a nowe wyzwanie – stawienie czo³a niepe³nosprawno¶ci intelektualnej. - Niestety, wówczas zdecydowa³am siê na d³u¿sz± przerwê w pracy zawodowej. Tomek wymaga³ czasu, sta³ej obecno¶ci i d³ugiej rehabilitacji (dzieciêce pora¿enie mózgowe) –wspomina. Dziêki pomocy swoich rodziców po kilku latach przerwy, podczas których jej ¿ycie ogranicza³o siê do pracy w domu i opieki nad synami, mog³a wróciæ do pracy zawodowej. W 1994 r. postawi³a pierwsze kroki w Domu Dziecka i ju¿ wtedy „wiedzia³am, ¿e to jest to, co chcê robiæ. Praca z dzieæmi „oszukanymi, bo kto¶, kiedy¶ obieca³ je kochaæ” sta³a siê moim drugim domem” – opowiada.
Pracowa³a z dzieæmi zdrowymi i niepe³nosprawnymi, które by³y dla niej wspania³ymi nauczycielami ¿ycia. Kiedy w 2000 roku zlikwidowano placówkê by³a jedn± z kilku rodzin, które sta³y siê nowohuckim pogotowiem rodzinnym. Od 2005 roku jest rodzin± zastêpcz± specjalistyczn±. Mówi jednak, ¿e nie traktuje tego jako pracy. Zawodowo wróci³a do edukacji. Najpierw kilka lat w Szkole Podstawowej nr 92, gdzie za³o¿y³a ¶wietlicê ¶rodowiskow± pod patronatem Stowarzyszenia na Rzecz Rozwoju Nowej Huty, a nastêpnie rozpoczê³a pracê w Gimnazjum 42 na os. J. Strusia, gdzie, do dzi¶, jest nauczycielem katechezy. - Bardzo lubiê moj± pracê, jestem dumna ¿e mogê ¶wiadczyæ o Bogu choæ niektórzy siê dziwi± - nie do¶æ, ¿e gimnazjum, to jeszcze religia, i to w Nowej Hucie, ale wiem jedno - nie zamieni³abym mojej pracy.
M³odzie¿ w szkole mówi o niej „szkolna mama”, która nie tylko prowadzi ciekawe katechezy, wpaja nam wiedze o Bogu, ale przede wszystkim ¶wiadczy o Nim swym przyk³adem”. Od 8 lat Gosia ma w swojej rodzinie jeszcze jednego syna, który jest ch³opcem obci±¿onym genetycznie z chorob± FAS i upo¶ledzeniem umys³owym w stopniu umiarkowanym. Ch³opiec jest z rodzin± od momentu likwidacji Domu Dziecka. - By³am dla niego najpierw pogotowiem rodzinnym, ale nie umiem kochaæ przez okre¶lony czas. Tak ja, jak i moja rodzina, pokochali¶my ma³ego Darka i sta³ siê on naszym rodzinnym s³onkiem, które ¶wieci do dzi¶. Darek chodzi do szko³y specjalnej na ul. Ptaszyckiego w Nowej Hucie i dziêki pracuj±cym tam wspania³ym ludziom robi coraz wiêksze postêpy – opowiada dumna Gosia-mama.
Zapytana o hobby wyznaje: - Zauroczy³ mnie teatr, ale nie jako widza, lecz z drugiej strony kurtyny; piszê scenariusze, które pó¼niej z Pani± Ma³gorzat± Lach (nauczycielem fizyki w naszym gimnazjum i opiekunk± gimnazjalnego kó³ka gitarowego) przenosimy na scenê. Wspólnie z m³odzie¿± wykonujê scenografiê, szyjê kostiumy do spektakli. Teatr dodaje mi si³y, w³a¶ciwie nie sam teatr, ale m³odzie¿ z jak± pracujê – praca na scenie z m³odzie¿± to moje wielkie hobby. Lubiê scenê, ¶wiat³a, muzykê, aktorów i mój „filarek” zza którego cieszê siê ich sukcesami.
Swoje pasje realizuje w pracy z nowohuck± m³odzie¿±. Od 5 lat jest opiekunem M³odzie¿owej Grupy Teatralnej „Ponad normê” dzia³aj±cej przy Gimnazjum 42 i parafii ¶w. Józefa na os. Kalinowym. Cz³onkowie tej grupy, to wspaniali ludzi. Zawsze ¿al, kiedy koñcz± gimnazjum… ale wracaj±. „Teatr pani Gosi przyci±ga jak magnez, ale ten teatr to nie tylko gra. To nauka wspó³pracy, okre¶lanie celów, rozwijanie pozytywnych warto¶ci. To pomaganie sobie wzajemnie” – mówi± uczniowie. A ona sama dodaje: - W pracy z m³odzie¿± bardzo mi pomaga to, ¿e jestem katechetk±, bo religia to nie tylko wiedza, ale przede wszystkim ¿ycie i ¶wiadczenie sob± o Jezusie – mówi. Jej zdaniem praca z nowohuck± m³odzie¿±, to bardzo dobra szko³a dla ka¿dego doros³ego. - Przepisywa³abym to na receptê tym, którzy mówi± o m³odych ludziach ¼le. Oni s± wspaniali, tylko potrzebuj± nas – doros³ych. Nie pieniêdzy, nowej komórki, ipod-a, markowych ciuchów - to wszystko, to substytuty… m³odzi potrzebuj± zainteresowania nimi, chwili rozmowy, wyznaczonych zasad, a przede wszystkim WZORCÓW! Nowa Huta wci±¿ czeka na m³odych, aktywnych ludzi. I jest ich tutaj bardzo wielu, tylko trzeba ich zachêciæ do dzia³ania, pokazaæ, ¿e to co umiej± mog± ”sprzedaæ” innym, ¿e ¶wiat jest pe³en dobrych warto¶ci. Nowa Huta zawsze kojarzyæ mi siê bêdzie z przysz³o¶ci±, z czym¶ co tworzymy, co siê rozrasta. Nowa Huta, to m³odzi ludzie, w których na nowo trzeba zbudziæ optymizm, pokazaæ, ¿e potrafi± wiele dobrego i trzeba ich tylko podprowadzaæ na drogê do celu, bo naprawdê potrafi± robiæ wiele wspania³ych rzeczy. ¯yczy³abym wszystkim nowohuckim doros³ym, by dali szansê m³odym. Poka¿my im, ¿e s± dla nas wa¿ni, dajmy im zasady i wolno¶æ, a nie ¿ycie bez zasad, bo to prowadzi do samowoli – mówi.
(a³)
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
