Co mo¿emy zrobiæ dla demonstrantów w Miñsku, którzy do¶wiadczaj± brutalnej przemocy ze strony bandyckich formacji £ukaszenki? Jak mo¿emy pomóc ¿yj±cym na Bia³orusi Polakom, którzy musz± znosiæ postsowieck± dyktaturê? Czy s±siaduj±cy z Polsk± kraj, cierpi±cy biedê i niewolê, mo¿e liczyæ na nasz± pomoc?
Taka pomoc potrzebna by³a od dawna. Niestety, jak to zwykle bywa, deklarujemy j± dopiero teraz, gdy bia³oruska milicja w ¶rodku nocy wy³apuje garstkê demonstrantów, bije aresztowanych, a pó¼niej rozpêdza protestuj±ce t³umy. Wtedy ³apiemy siê za g³owê i gor±czkowo naradzamy nad najskuteczniejsz± form± pomocy. Czym zajmowali¶my siê wówczas, gdy parê lat temu, z braku funduszy – a potrzebne by³y naprawdê niewielkie pieni±dze – przesta³a z Polski nadawaæ wolna bia³oruska rozg³o¶nia radiowa? Albo wówczas, gdy mieszkaj±cy w Polsce Bia³orusini apelowali o nasz± pomoc? Obecnie, od kilku miesiêcy, tocz± siê ja³owe dyskusje i spory, kto takie radio powinien na nowo uruchomiæ. A ono mog³o nadawaæ bez przerwy, na ró¿nych falach, tak aby by³o odbierane przez ró¿ne, czêsto staro¶wieckie odbiorniki.
To samo z telewizj±. Dlaczego w Polsce lub na Litwie nie dzia³a bia³oruska telewizja? A je¿eli ju¿ nas nie staæ – nas, a tak¿e ca³ej Europy – na za³o¿enie takiej stacji, to dlaczego w lokalnych programach, nadawanych we wschodniej czê¶ci Polski, nie zosta³y dot±d uruchomione programy bia³oruskie? Przynajmniej to mo¿emy zrobiæ, podobnie jak w telewizyjnych serwisach informacyjnych – odbieranych przynajmniej w czê¶ci Bia³orusi – jak najwiêcej miejsca po¶wiêcaæ wiadomo¶ciom z Miñska. Przecie¿ bia³oruska telewizja nie pokazuje ani demonstruj±cych tam t³umów, ani rozpêdzanych demonstracji.
A czy protestuj±cy Bia³orusini rzeczywi¶cie mog± liczyæ na wsparcie ze strony Polski? Czy na naszych uczelniach znajd± siê miejsca dla wyrzuconych bia³oruskich studentów? Czy znajd± siê dla nich miejsca w akademikach i stypendia? Czy zapewnimy mo¿liwo¶æ spêdzenia wakacji w Polsce polskim dzieciom z Bia³orusi? A tak¿e dzieciom bia³oruskich opozycjonistów, karanych aresztami i grzywnami. Mo¿liwo¶ci s± spore i nasze dzia³ania nie powinny ograniczyæ siê do dyplomatycznych protestów oraz zakazu wjazdu do Polski dla £ukaszenki oraz kilku czy kilkunastu wysokich funkcjonariuszy jego re¿imu. Mo¿e nale¿a³oby uruchomiæ publiczn± zbiórkê pieniêdzy na wsparcie polskich organizacji, szykanowanych przez dyktaturê, a mo¿e zacz±æ wysy³aæ transporty z pomoc±, takie same, jakie dociera³y do Polski z wielu pañstw Europy po wprowadzeniu stanu wojennego przez Jaruzelskiego, starszego brata £ukaszenki.
Gdy Polska walczy³a o swoj± wolno¶æ, z pomoc± spieszy³y zwi±zki zawodowe, europejskie i amerykañskie. Czy nasza „Solidarno¶æ” powo³a³a centrum pomocy dla bia³oruskich przeciwników dyktatury, koordynuj±ce zarówno zbiórkê pieniêdzy i darów, jak i manifestacje poparcia? A mo¿e – skoro „Solidarno¶æ” nie ma na to do¶æ energii – powinni to zrobiæ studenci krakowskich szkó³ wy¿szych? Albo akademickie duszpasterstwa?
Jedno jest pewne: Polska jest najbli¿szym zachodnim s±siadem Bia³orusi, której mieszkañcy powinni wiedzieæ, ¿e przede wszystkim w Polsce mog± liczyæ na solidarno¶æ i wsparcie. A równocze¶nie to Bia³oru¶ oddziela nas od Rosji i jest w naszym interesie, aby jak najszybciej Bia³orusini poczuli siê Europejczykami, a nie pos³usznymi poddanymi Putina i zabiegaj±cego o jego wzglêdy £ukaszenki.
Ryszard Terlecki
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
