Od wyborów parlamentarnych i prezydenckich minê³o ju¿ parê miesiêcy, a emocje towarzysz±ce nam podczas kampanii dawno ju¿ opad³y. To znaczy opad³y emocje nasze – wyborców, podczas gdy wielu polityków nadal zajmuje siê roztrz±saniem wyników dawno minionej konfrontacji. O ile jeszcze w koñcu zesz³ego roku p³aczliwe narzekania tych, którym siê nie powiod³o, mogli¶my sobie t³umaczyæ zaskoczeniem, jakiego dozna³y niektóre ugrupowania, to trwaj±ca nadal frustracja wydaje siê wskazywaæ na brak ich politycznych perspektyw.
Przed paroma miesi±cami wiêkszo¶æ wyborców opowiedzia³a siê za daleko id±c± reform± pañstwa. Naprawy wymaga³o wiele dziedzin ¿ycia spo³ecznego: podatki i s³u¿ba zdrowia, polityka gospodarcza w zakresie budownictwa mieszkaniowego i dzia³alno¶ci ma³ych przedsiêbiorstw, stan dróg i niebezpiecznie wysoka liczba bezrobotnych. Wszystkie partie, startuj±ce w wyborach, obiecywa³y wprowadzenie niezbêdnych zmian; mówi³y o tym tak¿e te ugrupowania, które za z³y stan pañstwa ponosi³y odpowiedzialno¶æ. Ale wiêkszo¶æ wyborców za najpilniejsze reformy uwa¿a³a zmiany dotycz±ce wymiaru sprawiedliwo¶ci, zmierzaj±ce do tego, aby przestêpcy zaczêli czuæ siê mniej pewnie, a ich ofiary mog³y mieæ nadziejê, ¿e policjanci, prokuratorzy i sêdziowie stan± po ich stronie.
Poczucie bezpieczeñstwa jest jedn± z najwa¿niejszych potrzeb spo³ecznych: gdy na ulicach brakuje policji, gdy przestêpcy pozostaj± bezkarni, gdy prokuratura i s±d dzia³aj± opieszale, gdy zapadaj± wyroki sprzeczne z elementarnym poczuciem sprawiedliwo¶ci, gdy szerzy siê korupcja oraz gdy skazani traktowani s± niejednakowo w zale¿no¶ci od uk³adów i zasobów finansowych – wtedy zwyk³y obywatel nie mo¿e byæ przekonany, ¿e op³aca siê byæ uczciwym i ma sens przestrzeganie prawa.
Dlatego z niepokojem obserwujemy, gdy próbom reformowania wymiaru sprawiedliwo¶ci sprzeciwiaj± siê nie tylko ci – co jest oczywiste – którzy prawo ³ami± lub naginaj± je do w³asnych interesów, ale tak¿e spora grupa twórców i nauczycieli prawa. Zamiast podj±æ merytoryczn± dyskusjê, rzucaj± najciê¿sze oskar¿enia: o nawi±zywanie do wzorów z czasów komunistycznej dyktatury. Je¿eli dojdzie do sytuacji, gdy w obronie nieudolno¶ci, niekompetencji, kumoterstwa czy ³apówkarstwa stan± prawnicze autorytety, to czego zwyk³y obywatel bêdzie móg³ oczekiwaæ, gdy przyjdzie mu upominaæ siê o sprawiedliwo¶æ?
To smutne, gdy przeciwko uzdrowieniu pañstwa opowiadaj± siê nie tylko politycy, obficie korzystaj±cy z jego s³abo¶ci, ale tak¿e funkcjonariusze publiczni, odpowiedzialni za bezpieczeñstwo obywateli. Niestety, coraz liczniejsze przyk³ady, o których niemal codziennie informuj± media, ¶wiadcz± o potrzebie szybkich i g³êbokich zmian. Potrzebne s± nie tylko nowe urzêdy i nowe przepisy, ale tak¿e upowszechnienie przekonania, ¿e ³amanie prawa jest niebezpieczne dla ka¿dego, kto sobie na to pozwoli – bez ró¿nicy, czy bêdzie to wp³ywowa osobisto¶æ ¿ycia publicznego, czy anonimowa osoba, bez znajomo¶ci i funduszy pozwalaj±cych na rozdawanie kosztownych prezentów.
Zwolennicy reformy wymiaru sprawiedliwo¶ci nie musz± pisaæ petycji, domagaj±cych siê przyspieszenia naprawy pañstwa. Przecie¿ za takim w³a¶nie programem oddali swoje g³osy w wyborach. Je¿eli jednak kto¶ móg³by odnie¶æ wra¿enie, ¿e w miêdzyczasie nastroje spo³eczne uleg³y zmianie, to mo¿e trzeba bêdzie wystosowaæ odpowiedni apel, zachêcaj±cy rz±d i Parlament do bardziej stanowczych kroków?
Ryszard Terlecki
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
