Urodzi³ siê w Zawadce w powiecie jasielskim w 1935 roku. Szko³ê podstawow± ukoñczy³ w Brzostku po wojnie. W roku 1950, gdy dowiedzia³ siê, ¿e pod Krakowem powstaje huta, mimo m³odego wieku podj±³ decyzjê o wyje¼dzie do Nowej Huty. Jako m³odemu ch³opakowi ciê¿ko mu by³o znale¼æ pracê, ale przyjêto go jako goñca w Kierownictwie Grupy Robót nr 5. W 1951 roku podejmuje naukê zawodu elektryka w Zarz±dzie Eksploatacji Terenu i Urz±dzeñ. Równocze¶nie pracuje jako czeladnik. W 1954 roku przechodzi do pracy w Pañstwowym Wyodrêbnionym Przedsiêbiorstwie Nowa Huta, które przekszta³ci³o siê w Hutê im. Lenina. Podejmuje pracê jako elektryk na Aglomerowni 1 w dziale utrzymania ruchu. Doskonali siê w zawodzie, koñcz±c zawodow± szko³ê dla doros³ych oraz roczny kurs mistrzowski. W tym samym roku 1954, gdy zmienia³ pracê, realizuje swoje marzenie i koñczy w Lêborku Kurs Szybowcowy. Jednak by³ to, tak drogi sport, ¿e nie by³o go staæ na czynne jego uprawianie. Mieszka w hotelach robotniczych, w tym w Domu M³odego Robotnika, a w 1959 ¿eni siê z Mari±, mieszkank± osiedla Stalowego. Dziêki temu w 1962 roku otrzymuje swoje pierwsze samodzielne mieszkanie, jeden pokój z kuchni± w os. Centrum A. W trzy lata pó¼niej garsonierê zamienia na wiêksze mieszkanie, dwa pokoje z ciemn± kuchni± w os. Na Lotnisku, by w 10 lat pó¼niej dorobiæ siê mieszkania trzypokojowego w os. Boh. Wrze¶nia, gdzie do dzisiaj mieszka. Wraz z ¿on±, która pracowa³a w najstarszym nowohuckim urzêdzie pocztowym w os. Willowym, wychowuje syna Zbigniewa oraz córkê Iwonê. Syn zgin±³ tragicznie w wypadku samochodowym, a córka mieszka w Krakowie i jest nauczycielem dyplomowanym. W Nowej Hucie przepracowa³ blisko 45 lat, zmieniaj±c tylko raz miejsce pracy, z Aglomerowni 1 na nr 2, gdzie pracowa³ jako brygadzista do 1995 roku, czyli przej¶cia na emeryturê. Pamiêta, jak czuwa³ nad sprawnym funkcjonowaniem czterech ta¶m, a teraz... Pracowa³ pod wieloma dyrektorami, ale najlepiej wspomina Mieczys³awa Czechowicza. Od Eugeniusza Pustówki otrzyma³ pierwszy zegarek za sta¿ pracy, a od Jerzego Knapika drugiego „z³otego szwajcara”. Od 1973 roku dzia³a w fabrycznej organizacji Ligi Obrony Kraju. Ukoñczy³ kursy instruktorskie i sêdziowskie i wyszkoli³ wielu strzelców. W najaktywniejszym okresie prezesowa³ sêdziom i instruktorom w fabrycznym LOK-u. Do dzisiaj, je¶li zostaje zaproszony, organizuje i sêdziuje podczas zawodów. Ceni sobie odznakê Budowniczego Nowej Huty nadan± w 1977 roku. Latem najwiêcej wolnego czasu spêdza na dzia³ce w Ogrodzie „Tulipan” przy ul. Bulwarowej, któr± posiada od ponad 50 lat.
(SP) Fot. autor
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
