Brzana (Barbus barbus), to jedna z najsilniejszych ryb, ¿yj±ca w polskich wodach. Jest jednym z przedstawicieli z rodziny karpiowatych. Mimo, ¿e brzany nie nale¿± do najwiêkszych ryb, to s± rybami cenionymi za swoj± waleczno¶æ. ¯yj± przede wszystkim w rzekach. Oprócz Wis³y, Odry, Dunajca, Sanu i innych polskich rzek gatunek ten wystêpuje praktycznie we wszystkich wiêkszych rzekach Europy, od Rodanu, przez Loarê, Ren, £abê, po Dunaj, Tamizê czy Dniepr. Brzana preferuje odcinki rzek o twardym dnie. Idealnie czuje siê w miejscach kamienistych i ¿wirowych, gdzie nurt rzeki jest szybki i wartki – w³a¶nie taki jaki jest w Dunajcu poni¿ej zapory w Czchowie, a¿ pod most na starej „czwórce” pod Tarnowem.
Bez wzglêdu na to, jak± metoda wêdkarsk± zdecydujemy siê ³owiæ brzany, musimy pamiêtaæ, ¿e – jak wspomnia³em na pocz±tku dzisiejszych zapisków - ten gatunek nale¿y do jednych z najsilniejszych ryb ¿yj±cych w naszych wodach. Dlatego te¿ dobierany sprzêt powinien byæ solidny, tak aby w trakcie holu brzany nie przytrafi³a siê nam niemi³a niespodzianka.
Brzanê mo¿na ³owiæ wieloma technikami wêdkarskimi. Najpopularniejsze jest ³owienie brzan z gruntu i na spinning. Nie mniej jednak mo¿na ryby te ³owiæ równie¿ metoda sp³awikow±, np. na przep³ywankê. Coraz popularniejsze staje siê te¿ ³owienie brzan na tyczkê. Emocje w trakcie holu s± gwarantowane.
Wachlarz przynêt na brzanê jest bardzo du¿y. £owi±c z gruntu lub na sp³awik warto mieæ ze sob± co najmniej kilka z nich. Na pewno warto wzi±æ pod uwagê ser ¿ó³ty (w kostkach), bia³e robaki, pinki, bu³kê lub chleb, dendrobeny, rosówki, kukurydzê, groch i pêczak. Popularne staje siê tez ³owienie brzan na pellet. Moda na t± przynêtê przysz³a z Wielkiej Brytanii, gdzie pellet w rozmiarze 8-12 mm stosowany jest nie tylko jako przynêta ale te¿ i zanêta. Chocia¿ w listopadzie ja bym preferowa³ przynêty zwierzêce.
Poluj±c na brzany pamiêtajmy przede wszystkim, ¿e brzana to to silna i energicznie walcz±ca ryba. Branie brzany jest gwa³towne, a podczas zaciêcia odnosi siê wra¿enie, ¿e to nie ryba, a zaczep. Podczas holowania brzana stale ucieka do dna. Podczas walki nie pozwala siê podnosiæ w wy¿sze rejony wody. Ale unikajmy holowania tej ryby na si³ê, bo mo¿e siê to skoñczyæ zerwaniem przyponu. Nie nale¿y tak¿e spieszyæ siê z jej doholowaniem. Zbyt pospiesznie holowana brzana tu¿ pod brzegiem lubi zerwaæ siê do gwa³townego nurkowania i wtedy ³atwo j± straciæ. Walka z brzan± wymaga du¿ego opanowania. I trochê to wszystko trwa. Niekiedy wyci±gniêcie kilogramowej ryby potrafi zaj±æ nawet kilkana¶cie minut.
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
