W ostatni± ¶rodê maja, korzystaj±c z wolnego dnia i zapowiadanej, ³adnej s³onecznej pogody postanowi³em wybraæ siê z Andrzejem i Leszkiem na wspólne wêdkowanie. To by³ nasz pierwszy tegoroczny wspólny wyjazd na ryby. Ju¿ wcze¶niej postanowili¶my pojechaæ tam, gdzie Raba wpada do Wis³y, czyli w okolice U¶cia Solnego. Trochê martwi³ nad jedynie poziom wody na Wi¶le, ale liczyli¶my, ¿e tam, gdzie postanowili¶my pojechaæ da siê ³owiæ.
Pojechali¶my drog± z Niepo³omic w kierunku Szczurowej. Przed mostem na Rabie skrêcili¶my w lokaln± szutrowan± dró¿kê i potem w¶ród ³±k podjechali¶my nad Wis³ê. Niestety, uznali¶my ¿e warunków do wêdkowania nie ma. Wysoki poziom wody w Wi¶le i Rabie, zalane wod± piaszczyste ³achy i b³oto, które utrudnia³o doj¶cie do wody zniechêca³y. Na dobr± sprawê musieliby¶my ³owiæ z wysokiej skarpy, w wodzie, która p³ynê³a wartkim, szybkim nurtem. No có¿, miejsce wspania³e, ale nie na dzisiaj. Do U¶cia Solnego na pewno wrócimy, gdy woda w Wi¶le opadnie. Gdy ods³oni piaszczyste ³achy i g³ówki.
Przez chwilê zastanawiali¶my siê, co robiæ? Wtedy Andrzej zaproponowa³: - Panowie, jeste¶my na wysoko¶ci Bochni. Pojed¼my do Por±bki Uszewskiej. Przez tê wie¶ przep³ywa potok Nied¼wied¼, dop³yw Uszwicy. Dwa tygodnie temu widzia³em tam piêkne trzydziestoparo-, czterdziestocentymetrowe klenie. A w rzece (tak potok Nied¼wied¼ okre¶laj± miejscowi) ¿yj± te¿ pstr±gi potokowe. A nu¿, co¶ siê trafi. Bêdziemy tam za dwadzie¶cia minut – przekonywa³.
Przystali¶my na tê propozycjê. Tym bardziej, ¿e co do pstr±gów Andrzej siê nie myli³. Sam wyci±gn±³em stamt±d pstr±ga olbrzyma, która mierzy³ prawie piêædziesi±t centymetrów.
Jednym problem tkwi³ tylko w przynêtach. Potok Nied¼wied¼, to woda specyficzna. Uznana za swoisty inkubator pstr±gów i kleni, dlatego nie wolno u¿ywaæ tam nie tylko przynêt zwierzêcych jak bia³e czy czerwone robaki ale nawet tych pochodzenia ro¶linnego, jak chleb czy ró¿ne pasty. Jedynymi dozwolonymi przynêtami s± tam wy³±cznie przynêty sztuczne: blaszki, woblery, gumki, muchy… A takie mieli¶my przy sobie. Ja szczególnie liczy³em na niewielkie sztuczne owady, które zamierza³em puszczaæ z biegiem nurtu – taka wariacja przep³ywanki z przytrzymaniem.
Po przyje¼dzie na miejsce, potok zastali¶my takim, jakiego siê spodziewali¶my. Znaj±c jego charakter od lat, wiedzieli¶my, ¿e nawet gdy woda siê w nim podnosi, to ten wy¿szy poziom nie utrzymuje siê d³ugo. Ju¿ na drugi dzieñ po wezbraniu, poziom wody opada do pierwotnego stanu. Tak by³o i teraz. Uwagê zwraca³y przedzieraj±ce siê przez li¶cie drzew promienie s³oñca, które pada³y z³ocistymi refleksami na wodê. A w niej zobaczyli¶my kilka rybek.
- Skoro s± niewielkie rybki, to zapewne s± te¿ ryby wiêksze – stwierdzi³ filozoficznie Leszek, po czym zajêli¶my siê rozpakowywaniem sprzêtu.
Jakub Kleñ
(Ci±g dalszy za tydzieñ)
· Napisane przez Administrator
dnia June 02 2021
565 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
