Do karasi mam sentyment szczególny. Nie dlatego, ¿ebym lubi³ je pa³aszowaæ. Akurat w charakterze przek±ski nie przepadam za nimi. Maj± mnóstwo o¶ci, a za sznycelkami z karasiowego miêsa te¿ nie przepadam (chocia¿ niektórzy takie sznycelki sobie chwal±, poniewa¿ o¶ci w nich zanikaj±). Do karasi mam sentyment dlatego, ¿e to pierwsze ryby mojego dzieciñstwa – ³owione w niewielkim stawie w¶ród ³±k. By³y to oczywi¶cie rybki niewielkie, ale dla siedmioletniego brzd±ca, taki dziesiêcio- czy piêtnastocentymetrowy kara¶ to ryba ogromna.
Ale przejd¼my mo¿e do g³ównego w±tku dzisiejszej opowie¶ci. W naszych wodach spotkaæ mo¿na zarówno karasia pospolitego jak i srebrzystego. Kara¶ pospolity ma z³otaw± barwê, z oliwkowym odcieniem i miedzianym po³yskiem ciemniejszych boków. Karasie, które ¿yj± w ciemnych wodach torfowych bywaj± prawie brunatne, a wêdkarze nazywaj± je „murzynkami”. Niemal przys³owiowa jest wytrzyma³o¶æ karasia na trudne warunki bytowe. Potrzebuje on o¶miokrotnie mniej tlenu w wodzie ni¿ ³oso¶ i czterokrotnie mniej ni¿ szczupak. Ginie dopiero wtedy, gdy temperatura wody przekroczy 38,5 stopnia w skali Celsjusza, a potrafi wytrzymaæ krótkotrwa³e och³odzenie nawet do – 4,8 stopnia C. Opisane s± przypadki, gdy o¿ywa³y karasie wykopane z dna wyschniêtego jeziora (kara¶ potrafi zaryæ siê w mu³ na ponad pó³ metra), a tak¿e wyr±bane z bry³ lodowych.
Z kolei ciekawostk± dotycz±c± karasia srebrzystego (japoñczyka) jest to, ¿e jego populacja, bytuj±ca w naszych wodach, sk³ada siê prawie wy³±cznie z samic. Dlaczego? Wyja¶nienie znajdziemy w ksi±¿ce pod red. M. Bryliñskiej „Ryby s³odkowodne Polski”. Czytamy w niej: „W czasie rozrodu, jaja z³o¿one przez samice zostaj± pobudzone do rozwoju przez plemniki innych gatunków ryb. Nie nastêpuje przy tym po³±czenie j±der komórek rozrodczych. Potomstwo uzyskane z takich jaj sk³ada siê prawie wy³±cznie z osobników p³ci ¿eñskiej, pozbawionych cech genetycznych gatunku, który by³ dawc± plemników. Tego rodzaju proces nazywany jest gynogenez±”.
Wspomnia³em o niewielkim stawie w¶ród ³±k, w którym ³owi³em pierwsze w swoim ¿yciu karasie. Otó¿ jedn± z najwiêkszych zalet tej ryby jest to, ¿e spotkaæ j± mo¿emy nawet w takich zbiornikach, w których nie podejrzewaliby¶my obecno¶ci jakiejkolwiek ryby. Karasie z powodzeniem ³owiæ mo¿emy zarówno w zbiornikach powsta³ych po wyrobiskach torfowych (w tzw. torfiankach), jak i w stawach, ¶ródle¶nych oczkach wodnych, gliniankach, starorzeczach, kana³ach, w du¿ych jeziorach, w zbiornikach zaporowych i rzekach.
Ale kara¶ karasiowi nierówny. I o ile dziecinnie ³atwo jest z³owiæ piêtnastocentymetrow± sztukê, to upolowanie trzydziestoparocentymetrowego karasia nie jest ju¿ takie proste. Bo kara¶, szczególnie ten wiêkszy, uchodzi za rybê przezorn± i p³ochliw±.
Za najlepsze miesi±ce karasiowych ³owów uchodz± czerwiec i lipiec. Niestety, oba te miesi±ce mamy ju¿ za sob±. Ale i sierpieñ jest miesi±cem niewiele gorszym. A ¿e w³a¶nie sierpieñ siê rozpocz±³, i niektórzy dopiero teraz rozpoczn± urlopy, za tydzieñ opowiem trochê wiêcej o sprawdzonych sposobach i sztuczkach w po³awianiu tej ryby.
Jakub Kleñ
· Napisane przez Administrator
dnia August 01 2013
1457 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
