Tydzieñ temu zapowiada³em, i¿ w nastêpnym (czyli dzisiejszym) odcinku napiszê parê zdañ o sprawdzaj±cych siê przynêtach i najczê¶ciej pope³nianych b³êdach przy ³owieniu sumów. Zacznê od przynêt. Znawcy tej ryby jako przynêtê polecaj± filety z kr±pia, jazgarza, p³otki lub miêtusa, pêczek jelit, rosówkê lub – w charakterze ¿ywca – karasia lub kr±pia. Mnie z kolei (moim przyjacio³om równie¿) jako¶ najlepiej sprawdza³a siê zawsze w±tróbka. Na ³owisko od lat przywo¿ê przygotowane przypony z kawa³kami w±tróbek, dodatkowo przewi±zanych nitk±, tak by nie spada³y z haczyka. Wcze¶niej kawa³ki te mro¿ê i zabieram nad wodê w termosie. Taka zmro¿ona w±tróbka nie rozlatuje siê w rêkach, a w wodzie rozmra¿a siê do¶æ szybko.
Z kolei najczêstszym b³êdem m³odych wêdkarzy ³owi±cych sumy z gruntu jest – praktykowane przy ³owieniu innych gatunków – poczekanie z zaciêciem, a¿ ryba porz±dnie we¼mie. Obserwowa³em kiedy¶ takiego wêdkarza jak przypatrywa³ siê braniu suma. Zwolni³ szpulê na ko³owrotku i przypatrywa³ siê widokowi wysnuwanej z ko³owrotka ¿y³ki. By³o co obserwowaæ. Po prostu niemal namacalnie by³o widaæ jak sum ci±gnie przynêtê. Po wysnuciu paru metrów wêdkarz zacina. Szczytówka niemi³osiernie wygiêta. Nic siê jednak nie dzieje. ¯adnego ruchu, ¿adnego szarpania. Sytuacja jak przy klasycznym zaczepie. Wêdkarz pomanewrowa³ jeszcze wêdk±. Poszed³ parê metrów w dó³ rzeki, parê metrów w górê. Próbowa³ luzowaæ, próbowa³ stukaæ w kij. Wreszcie, zrezygnowany, sprawê za³atwi³ si³owo zrywaj±c zestaw. ¯eby by³o zabawniej, sytuacja taka powtórzy³a siê trzykrotnie. Na czym polega³ b³±d? Otó¿ wêdkarz ten ³owi³ w miejscu lubianym przez sumy, ale w pobli¿u faszyn i starych podwodnych korzeni. Gdy sum chwyta³ przynêtê, kierowa³ siê wraz z ni± do swojej nory, pomiêdzy spl±tane podwodne korzenie. Gdy tylko tam trafi³, dla wêdkarza by³ ju¿ stracony. Mora³ z tego taki, ¿e zacinaæ nale¿y stosunkowo szybko, by sum nie zd±¿y³ wci±gn±æ naszego zestawu do jakiej¶ podwodnej jamy.
A na koniec opowie¶æ Marka Z±beckiego z Radomia, który redaktorom „Wiadomo¶ci Wêdkarskich” zrelacjonowa³ swoj± przygodê z sumem wa¿±cym 61 kilogramów i mierz±cym 199 centymetrów. „Osiemnastego sierpnia by³o upalnie. Wybra³em siê na ryby nad Wis³ê, w okolice Solca, miasteczka w Radomskiem. Gdy znalaz³em siê nad rzek±, stwierdzi³em, ¿e woda znacznie opad³a. Wszed³em na znajom±, nieco zdewastowan± „g³ówkê”, z której wyci±gn±³em ju¿ niejednego suma. Roz³o¿y³em mocn± czterometrow± bambusówkê z kombinowan± szczytówk± ze sztucznego tworzywa. Na ko³owrotku o ruchomej szpuli by³o 100 metrów gorzowskiej ¿y³ki 0,80, przypon 0,50 mm. Nadzia³em na hak pêczek oko³o 30 czerwonych robaków. Po rzucie w nurt rzeki odczeka³em, a¿ ciê¿arek z przynêt± sp³yn±³ w wysondowany w czasie poprzednich wypraw podwodny dó³. Wbi³em wêdzisko. W chwili kiedy usi³owa³em z³owiæ ¿ywca, aby go za³o¿yæ na drug± wêdkê, ko³owrotek pierwszej zaterkota³. By³o tu¿ przed siódm±…
Czterdzie¶ci minut walczy³em, zanim go pokona³em. Wiedzia³em od razu, ¿e to by³ du¿y sum. Momentami mdla³y mi rêce, a i bambus, choæ wzmocniony metalowymi okuciami, trzeszcza³ chwilami niebezpiecznie”.
No, i takich w³a¶nie sumów ¿yczê w tym roku wszystkim nowohuckim i krakowskim wêdkarzom.
Jakub Kleñ
· Napisane przez Administrator
dnia July 21 2013
1238 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
