Brzana nale¿y do rodziny karpiowatych. Z powody swojego kszta³tu – p³aski brzuch, niskie wygrzbiecenie, prawie okr±g³y przekrój poprzeczny, piaskowoszare ubarwienie grzbietu oraz charakterystyczne w±siki - bywa nazywana kie³biem morskim, a niekiedy kie³biem wi¶lanym. Istotnie, przypomina trochê kie³bia – mamuta. To chyba najbardziej waleczna ryba naszych wód. Holowanie pó³metrowej sztuki potrafi dostarczyæ emocji, których nie zapomnimy do koñca ¿ycia. Twardy pysk ryby sprawia, ¿e wbity weñ haczyk, raczej wyprostuje siê lub z³amie, ni¿ wysunie z zak³ucia. Gdy wiêc zatniemy brzanê, mo¿emy spokojnie skupiæ siê na walce, nie martwi±c siê zbytnio o ewentualne wypiêcie siê ryby.
Brzana potrafi dorosn±æ do sporych rozmiarów. Z³owiona w roku 1980 przez Stanis³awa Maciszewskiego sztuka mierzy³a 85 centymetrów, osi±gaj±c wagê sze¶ciu i pó³ kilograma. O tym, gdzie w Polsce jej szukaæ, po¶rednio informuj± zestawienia medalowych okazów, publikowane w czasopismach wêdkarskich. W jednym z nich (z wakacyjnego numeru „Wiadomo¶ci Wêdkarskich” z 1988 roku) czytamy, ¿e najwiêcej medalowych brzan (16) z³owiono w Warcie, w Wi¶le i Drawie z³owiono ich po 11, w Drwêcy i Gwdzie po 10, a w Dunajcu i Wis³oku po 7. Z doniesieñ o medalowych brzanach mo¿na tak¿e wysnuæ pewne wnioski na temat atrakcyjno¶ci brzanowych przynêt. Okazuje siê, ¿e najwiêcej du¿ych sztuk z³owiono na rosówkê (24 sztuki), na drugim miejscu uplasowa³ siê groch (18 sztuk), na trzecim ¿ó³ty ser (10), na czwartym pszenica (9) i na pi±tym d¿d¿ownice (8). Ale rekordowe brzany ³owiono te¿ na ciasto, p³atki owsiane, ¿abki, ma³e rybki i szyjki raków. Kilka brzan z³owiono równie¿ na niewielkie blaszki wahad³owe i wirowe.
Oczywi¶cie z przynêtami sprawa nie jest tak jednoznaczna. Du¿o zale¿y od tego, do czego przyzwyczajone s± ryby (na przyk³ad poprzez wcze¶niejsze nêcenie czy przez przynêty powszechnie u¿ywane przez miejscowych wêdkarzy). W opowiadaniu Franciszka Zamojskiego pt. „¦lub” mo¿emy przeczytaæ, jak wêdkarz wyjawia narratorowi swoj± tajemnicê powodzenia w ³owieniu brzan: „Dobrze mi siê tu ³owi³o. Powiem panu na co. Panu jednemu powiem: na zabitego polnego konika bez skrzyde³ek”. Ja z kolei wielokrotnie ³owi³em brzany w Dunajcu, na odcinku pomiêdzy Biskupicami Melsztyñskimi a mostem w kierunku Zakliczyna – i wszystkie z³owi³em na parzony pêcak (dzieñ wcze¶niej, wieczorem, wsypywany do termosu i zalewany wrz±tkiem). Przy okazji dodawa³em go do smu¿±cych kul zanêtowych wrzucanych w nurt Dunajca, nieco powy¿ej stanowiska, w którym ostatecznie ³owi³em.
Dlaczego w³a¶nie teraz piszê o brzanie. Bo wydaje siê, ¿e najlepszymi miesi±cami na z³owienie tej ryby s± sierpieñ i wrzesieñ. I je¶li kto¶ w sierpniu nie mia³ czasu wybraæ siê na „wi¶lane kie³bie”, to wrzesieñ – zw³aszcza je¶li ciep³y – jest kolejnym doskona³ym miesi±cem na przygodê z brzan±. W pa¼dzierniku bêdzie o ni± trudniej – chocia¿ i wtedy ³owiono medalowe sztuki.
Jakub Kleñ
· Napisane przez Administrator
dnia September 02 2011
1353 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
