Kleñ, to ryba na któr± polowaæ mo¿na przez ca³y rok. Latem i zim±. Wiosn± i jesieni±. Zasiedla on prawie wszystkie nasze wody – zarówno rzeki, jeziora, stawy, glinianki, a nawet potorfowe do³y. W rzekach mo¿emy go spotkaæ zarówno w krainie leszcza, jak i pstr±ga. Kleñ dociera nawet do morza – wystêpuje w zatokach morskich i s³onawych zalewach. Najchêtniej jednak wybiera wody o szybkim pr±dzie, o twardym i ¿wirowatym dnie.
Kleñ jest wszystko¿erny. Nie gardzi faun± bezkrêgow±, organizmami ro¶linnymi i mniejszymi rybkami. Drapie¿ny tryb ¿ycia prowadzi g³ównie jesieni± i zim±, chocia¿ i wtedy ¿ywi siê równie¿ innym pokarmem. Niestety, wyjada te¿ ikrê innych ryb. Dlatego, szczególnie w potokach pstr±gowych, traktowany jest jako szkodnik.
Klenie stanowi± ciekawy obiekt wêdkarskich po³owów. I nie tylko dlatego, ¿e ³owi siê je praktycznie przez ca³y rok, ale przede wszystkim dlatego, ¿e du¿e osobniki s± rybami bardzo ostro¿nymi i wyj±tkowo p³ochliwymi.
W naszych rzekach najczê¶ciej spotkamy go w ró¿nego rodzaju rynnach oraz przelewach a w okresie ¿erowania na p³yciznach, w miejscach gdzie obok p³ycizny mog± znale¼æ g³êbok± wodê poniewa¿ ka¿dy cieñ oraz jakikolwiek obcy d¼wiêk mo¿e go sp³oszyæ i kleñ bêdzie mia³ miejsce aby siê schowaæ… Pamiêtajmy ¿e je¶li trafimy na klenie to przy wyjêciu pierwszego mo¿emy na jaki¶ czas odpu¶ciæ miejscówkê gdy¿ reszta ryb siê po prostu wyp³oszy.
Klenie mo¿na ³owiæ prawie wszystkimi znanymi metodami wêdkarskimi – na przep³ywanki, gruntówki, spinning a¿ po muchówki. Równie¿ bogactwo mo¿liwych przynêt te¿ jest wyj±tkowe. Skuteczne okazuj± siê zarówno pijawki jak i ma³e ¿abki, bia³e i czerwone robaki, przeró¿ne owady i ich larwy, ale tak¿e bu³ka, owoce (zw³aszcza czere¶nie, wi¶nie i ¶liwy) lub niewielkie ¿ywczyki. Do po³owu na spinning u¿ywa siê podobnych blaszek jak na bolenia. Sprawdzaj± siê zarówno b³ystki obrotowe jaki woblery. Niektórzy, by zwiêkszyæ skuteczno¶æ b³ystek zastêpuj± kotwiczkê gumow± rybk±. Muszkarze z kolei u¿ywaj± do po³owu kleni sprzêtu pstr±gowego, stosuj±c zarówno suche jak i mokre muchy.
Mniej do¶wiadczenia wêdkarze miewaj± problemy z odró¿nieniem klenia od jazia. Faktycznie obie ryby s± do¶æ podobne do siebie. Cech±, która pozwala jednak bez pud³a odró¿niæ od siebie te dwie ryby jest kszta³t p³etwy odbytowej. Bo, co prawda, oba gatunki wykazuj± spore ró¿nice w ubarwieniu, jednak w naturze nie zawsze s± tak oczywiste jak na rycinach. Za to p³etwa odbytowa klenia jest zawsze wypuk³a, a jazia – wklês³a. Kolejna ró¿nica tkwi równie¿ w budowie cia³a – klenie s± ob³e, a jazie sp³aszczone bocznie z wiêkszym garbem, co przek³ada siê te¿ na ró¿nice w masie. Oba gatunki dorastaj± mniej wiêcej do 60 centymetrów d³ugo¶ci, ale ja¼ przy tej d³ugo¶ci mo¿e wa¿yæ do 7 kilogramów, natomiast kleñ – trzykrotnie mniej.
Kleñ jest chêtnie ³owiony dla jego walorów wêdkarskich, bo miêso ma niestety niezbyt smaczne. Dlatego rzadko trafia na ruszt czy na patelniê. Ale z³owienie du¿ego klenia zawsze daje ogromn± satysfakcjê. Wtedy do szczê¶cia wystarcza tylko pami±tkowe zdjêcie, a kleñ z powrotem wêdruje do wody.
Jakub Kleñ
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
