Pisząc o łososiowatych, trudno pominąć pstrąga potokowego (Salmo trutta m. fario) – rybę, która również należy do rodziny łososiowatych, a gatunkowo do Salmo trutta. Pstrąg potokowy to ekologiczna odmiana troci atlantyckiej (S. t. trutta) przystosowana do życia wyłącznie w wodach słodkich.
W Polsce ryba ta występuje dość licznie na południu i północy kraju. Spotkać ją możemy zarówno w górskich potokach Beskidów, Tatr, Sudetów, Jury Krakowsko-Częstochowskiej, jak i w rzekach Dolnego Śląska, Pomorza Zachodniego i Środkowego, na Warmii i Mazurach czy w dopływach Warty. Poza Polską pstrąg potokowy w naturalny sposób występuje w całej niemal Europie oraz północnej Afryce i nielicznie w Azji. Został sztucznie rozprzestrzeniony na wszystkie kontynenty oprócz Antarktydy. Żyje w zimnych, dobrze natlenionych i dzikich (nieuregulowanych) rzekach – głównie górskich.
Naturalnym środowiskiem życiowym pstrągów potokowych, na co wskazuje już sama nazwa gatunkowa tych ryb, są śródłąkowe strumienie oraz górskie i podgórskie potoki. Pstrągi potokowe preferują rzeki o żwirowym dnie, aby zimą móc skutecznie się wytrzeć; najchętniej zajmują stanowiska w burtach podmytych brzegów i w głębokich dołkach, gdyż tylko w pewnej kryjówce czują się bezpieczne. Potrzebują dużej ilości tlenu w wodzie, w związku z czym najlepiej się czują w szybko płynących ciekach. Jeżeli w wodzie płynącej żyje dużo larw owadów, licznie występują głowacze i różanki oraz trochę wścibskich lipieni i wszędobylskich kleni, to jest to klasyczny potok pstrągowy. Pstrągi potokowe spotykać możemy także w niektórych czystych jeziorach oraz w górskich zbiornikach zaporowych.
Ciało pstrąga ma charakterystyczny, torpedowaty kształt, co jest niezwykle istotne w przypadku ryb rzecznych, gdyż pozwala zmniejszać opór i pokonywać silne prądy rzeczne. Przeciętnie osiąga długość około pół metra i waży 5 kilogramów, chociaż największe okazy mogą mierzyć nawet 80 centymetrów. Pstrąg jest rybą niezwykle silną i waleczną. Jedne osobniki mają bardziej wygrzbiecone ciało, inne mniej, wszystko zależy od wody w jakiej żyją. Ryba ta posiada drobne i dobrze umiejscowione w skórze łuski. Jak większość ryb, pstrąg potokowy posiada ciemnawy grzbiet, z kolei jego boki mają barwę żółtawą lub zielonkawą, z nieregularnymi ciemnymi i czerwonymi plamkami. Charakteryzują go duże i silne płetwy oraz dobrze zaznaczony, szeroki otwór gębowy. Na szczególną uwagę zasługuje płetwa tłuszczowa, która znajduje się pomiędzy płetwami: ogonową oraz grzbietową. Odpowiada ona za magazynowanie energii.
Pstrągi są typowymi drapieżnikami, młode odżywiają się larwami owadów, owadami i skorupiakami, zaś dorosłe konsumują przeważnie mniejsze ryby oraz owady.
Największego pstrąga potokowego w Polsce złowił Marek Miłek w 1995 roku. Jego rekordowy pstrąg ważył 5,53 kg wagi i mierzył 77,5 cm długości.
Pamiętajmy, że na wodach należących do Polskiego Związku Wędkarskiego dopuszcza się łowienie pstrąga potokowego wyłącznie na spinning lub na sztuczną muchę. Obie metody są skuteczne, a wybór tej lepszej, to kwestia specyfiki łowiska i indywidualnych upodobań wędkarza.
Jakub Kleń
Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".
