Lipiec, to wymarzony czas na karasie, które lubi± ciep³± wodê. A kara¶, szczególnie ten wiêkszy, mo¿e byæ ryb±, która dostarczy wielu emocji. Wszyscy, którzy wybieraj± siê na du¿e karasie, powinni jednak pamiêtaæ, ¿e du¿y kara¶, to ryba p³ochliwa. Rosyjski pisarz, znany m.in. ze swoich utworów po¶wiêconych my¶listwu, Siergiej Aksakow, napisa³ w jednej ze swoich ksi±¿ek, ¿e „ryba w ogóle bardziej boi siê ha³asu ni¿ widoku cz³owieka lub zwierzêcia, w ka¿dym b±d¼ razie szybko siê do nich przyzwyczaja”. Oczywi¶cie, bo ryba nie zdaje sobie sprawy z tego, co to jest cz³owiek. Nie wie, ¿e cz³owiek, to jej wróg i nale¿y siê go wystrzegaæ. Ryba boi siê cz³owieka, poniewa¿ cz³owiek ha³asuje – tupie nogami, trzaska ³amanymi ga³±zkami, rozmawia… Na pewno niejeden wêdkarz pamiêta sytuacje, gdy nawet ostro¿ne ryby podchodzi³y bardzo blisko, je¿eli tylko wêdkarz ów przez d³u¿szy czas siedzia³ cicho lub sta³ nieruchomo. Co prawda zdarza siê, ¿e mo¿na trafiæ w ten szczególny czas, gdy karasie (zw³aszcza te ma³e i ¶rednie), nawet gdy ha³asujemy, bior± jak oszala³e i znad stawu czy jeziora wracamy z pe³n± siatk±. Ale wêdkarskiemu szczê¶ciu warto te¿ trochê pomóc. Dlatego, przynajmniej ja, zawsze pamiêtam, by nad wod± zachowywaæ siê bardzo cicho.
Karasie ³owie siê delikatnym sprzêtem. Przypon nie powinien byæ grubszy ni¿ 0.10 – 0,12. Karasiowcy twierdz±, ¿e ju¿ przy stosowaniu przyponu grubo¶ci 0,14 karasiowe brania s± rzadsze. Do tego bardzo czu³y sp³awik, który reaguje na ka¿de drgniêcie. Kiedy ³owimy na ciasto lub pastê, wtedy ka¿de przytopienie czy ruch sp³awika jest sygna³em do zaciêcia. Oczywi¶cie karasiowe haczyki te¿ musz± byæ odpowiednio ma³e – najwiêksze, to haczyki nr 12 mustad. Ostatni±, maleñk± ¶rócinkê warto umie¶ciæ bardzo nisko – jakie¶ piêæ, sze¶æ centymetrów od haczyka. To zwiêksza czu³o¶æ ca³ego zestawu. A co na haczyku? Sprawdzaj± siê ciasta i pasty. Na przyk³ad ta, z gotowanej kaszy manny, wygniecionej z miodem. Dobr± przynêt± jest te¿ miêkisz razowego chleba na miodzie. Karasie bior± te¿ na ma³e czerwone i bia³e robaki.
Karasie z regu³y ³owimy przy dnie, chocia¿ zdarza siê, ¿e stadka tych ryb p³ywaj± okresami tu¿ pod powierzchni±. Brania karasi nie maj± sta³ego charakteru. Mniejsze karaski poci±gaj± na ogó³ sp³awik w bok. Bardzo czêsto, zanim sp³awik zacznie siê przesuwaæ, przez pewien czas nerwowo podryguje na wodzie. Brania du¿ych karasi przypominaj± trochê brania leszczy lub linów. Sp³awik kilkakrotnie przytapia siê, przesuwa siê, drga lub wyk³ada na powierzchni wody. Kiedy zacinaæ? Ostateczna decyzja i tak zale¿y od wêdkarza i jego do¶wiadczenia. Jedno wydaje siê jednak pewne – na pewno nale¿y zacinaæ podczas wy³o¿enia siê sp³awika na wodzie i podczas jego odje¿d¿ania. Ale gdy ³owimy na pastê zacinaæ nale¿y przy ka¿dym nienaturalnym ruchu sp³awika. Je¶li siê spó¼nimy, bêdzie i po pa¶cie i po karasiu.
I jeszcze jedna rada: podajmy karasiowi na haczyku to, na co on akurat ma ochotê. Je¶li nasza wspania³a kaszano-miodowa pasta mu nie zasmakuje, spróbujmy za³o¿yæ na haczyæ ziarno dobrze sparzonej pszenicy. Je¶li i to nie jest dobre – za³ó¿my czerwonego lub bia³ego robaka. Je¶li i to nie daje efektów – zmieñmy ³owisko albo porê ³owienia karasi. A je¶li to wszystko nie przynosi oczekiwanych rezultatów mo¿e to oznaczaæ, ¿e albo w pobli¿u czatuj± drapie¿niki, które p³osz± nasze karasie, albo ¿e woda akurat zakwit³a, albo ¿e… w ogóle nie ma w niej karasi.
Jakub Kleñ
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
