30 kwietnia koñczy siê okres ochronny dla szczupaka, wiêc ju¿ 1 maja mo¿na wybraæ siê, by zapolowaæ na tê rybê. Szczupak w Europie nale¿y do czo³ówki ryb potê¿nych. Mo¿e nie dorasta do takich rozmiarów, jakie sugerowa³ wystawiany w katedrze w Mannheim sfa³szowany szkielet sze¶ciometrowego szczupaka, który mia³ ¿yæ ponoæ 300 lat, ale i tak jego wielko¶æ mo¿e imponowaæ. Polskim rekordem wêdkarskim je¶li chodzi o ten gatunek, jest szczupak z³owiony w roku 1976 przez Wies³awa Biegana, który mierzy³ 128 centymetrów d³ugo¶ci i wa¿y³ ponad 24 kilogramy.
Szczupak nale¿y do ryb, które ¿yj± w ró¿nych warunkach siedliskowych. Znale¼æ go mo¿na zarówno w podgórskich rzekach jak i w ma³o zasolonych wodach Ba³tyku. Dobrze czuje siê te¿ w jeziorach, stawach i zbiornikach zaporowych. Jego wymagania tlenowe nie s± du¿e. Na zmniejszon± ilo¶æ tlenu w wodzie wydaje siê byæ tylko nieco bardziej wra¿liwy od karpia. Populacjê szczupaków w naszych wodach ratuje jego korzystna dynamika rozrodowa oraz szybkie tempo wzrostu. Ryba ta w ci±gu siedmiu lat osi±ga masê oko³o piêciu kilogramów.
Podstawowym po¿ywieniem szczupaka s± ryby. Ale po¿era równie¿ ma³e ssaki, ptaki czy ¿aby. Jego zêby jednoznacznie kwalifikuj± go do grupy drapie¿ników. Mo¿na by powiedzieæ, ¿e jest konsekwentnym rybim egzekutorem. Swój rozbójnicki proceder uprawia zawsze w tym samym stylu – samotnie, atakuj±c ofiarê z przyczajenia. W chwycie ofiary pomagaj± mu wspomniane zêby. W szczêce górnej ma liczne z±bki, które przytrzymuj± zdobycz, a w szczêce dolnej – zêby du¿e i ostre, rani±ce g³êboko. Pysk szczupaka otwiera siê bardzo szeroko. Ta cecha, wraz z obszernym ¶wiat³em prze³yku i d³ugim odcinkiem jelita, który u tej ryby pe³ni rolê ¿o³±dka sprawia, ¿e szczupak jest ¶wietnym po³ykaczem.
Co ciekawe szczupak po³yka schwytan± przez siebie przynêtê zawsze g³ow± w kierunku swojego prze³yku. A wiêc je¶li j± chwyci od ogona albo w poprzek, zaczyna w pysku j± obracaæ, tak by schwytana rybka w szczupaczy prze³yk wchodzi³a g³ow±. Ta prawid³owo¶æ stawia przed wêdkarzem dylemat zwi±zany z momentem zaciêcia. Gdy ¿ywcowy sp³awik (za³ó¿my, ¿e ³owimy na ¿ywca) zanurzy siê i zatrzyma poni¿ej zwierciad³a wody, bynajmniej nie zamiera w bezruchu. On lekko drga i drganie to wyczujemy tak¿e na ¿y³ce., Po tych delikatnych ruchach domy¶lamy siê, ¿e nasz drapie¿nik szamocze siê z ¿ywcem, by ustawiæ go jak nale¿y do prze³kniêcia. Czekamy wiêc i dopiero kiedy drgania ustan± albo kiedy szczupak rusza z miejsca, zacinamy. Krótko i ostro.
Bardzo wa¿n± kwesti± jest utrzymanie kontaktu z drapie¿nikiem, a wiêc od pierwszego nurkniêcia sp³awika nale¿y ostro¿ne likwidowaæ luz ¿y³ki. Ale likwiduj±c ten luz pamiêtajmy, by czyniæ to bardzo ostro¿nie, tak, by nie poczu³a tego ryba.
A jakiej wielko¶ci dobieraæ przynêty ustawiaj±c siê na du¿e szczupaki? Znawcy twierdz±, ¿e grona granica d³ugo¶ci ofiary to oko³o 30 centymetrów, ale w zupe³no¶ci wystarcz± rybki d³ugo¶ci 10-15 centymetrów. Oczywi¶cie je¶li ³owimy na ¿ywca. Gdy na d wodê wybieramy siê ze spiningiem, to blachy te¿ powinny byæ odpowiednio wiêksze.
Hol du¿ego szczupaka dostarcza sporo emocji, ale temu zagadnieniu po¶wiêcê specjalne, kolejne zapiski.
Jakub Kleñ
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
