Czy mijaj±cy powoli rok by³ rokiem leszczowym? Dla mnie nie za bardzo. Bywa³y lata, gdy leszczy ³owi³em bardzo du¿o. W tym roku by³o ich zdecydowanie mniej. Prawdopodobnie dlatego, ¿e i rzadziej wybiera³em siê na leszczowe ³owy. A leszcze potrafi± zachwyciæ. Zw³aszcza te du¿e – takie po piêædziesi±t, sze¶ædziesi±t centymetrów. Takie leszcze trafiaj± siê w Wi¶le w okolicach Mogi³y. Takie leszcze mo¿na te¿ czasami wyci±gn±æ z Jeziora Ro¿nowskiego. O dwudziestocentymetrowym drobiazgu nie piszê, bo takie leszczyki z³owiæ mo¿na praktycznie wszêdzie.
Czasami spotykam m³odych wêdkarzy, którzy skar¿± siê, ¿e leszcze nie bior±. Siedz± godzinami, a one jakby wyparowa³y. To prawda. Zdarzaj± siê dni, gdy trudno liczyæ na branie leszcza. Zauwa¿y³em, ¿e ryby te silnie reaguj± na gwa³towne wahania ci¶nienia atmosferycznego, a zw³aszcza na jego spadek – w takich sytuacjach praktycznie przestaj± ¿erowaæ. Drugim, wa¿nym czynnikiem maj±cym wp³yw na ¿erowanie leszczy jest kierunek i si³a wiatru. Najmniej korzystne wydaj± siê wiatry pó³nocne i pó³nocno-wschodnie, natomiast ryby te ¿eruj± doskonale, gdy wieje z zachodu albo po³udniowego zachodu. Z wiatrem wi±¿e siê jeszcze jednak wa¿na sprawa. Jak wiadomo, dostatecznie silny wiatr powoduje mieszkanie wody w jeziorze czy zalewie. A to poprawia tzw. warunki tlenowe. I chocia¿ leszcz nie ma specjalnych wymagañ tlenowych, to jednak po dop³ywie tlenu zaczyna lepiej ¿erowaæ. Zauwa¿y³em ju¿ wiele razy, ¿e najlepsze leszczowe brania mia³em wtedy, gdy na wodê wybra³em siê po kilku wietrznych dniach, gdy nasta³ dzieñ spokojny.
Z ¿erowaniem leszcza wi±¿e siê równie¿ temperatura wody. Ryba ta najlepiej trawi pokarm w wodzie o temperaturze oko³o 20 stopni C. Je¶li temperatura wody spadnie poni¿ej 9 stopni C., leszcze praktycznie przestaj± ¿erowaæ. Dlatego tytu³ dzisiejszego felietonu brzmi „O leszczach po sezonie”. Z³owienie leszcza w drugiej po³owie listopada czy w grudniu jest zupe³nie przypadkowe. Mo¿na wiêc spokojnie powiedzieæ, ¿e tegoroczny sezon leszczowy mamy ju¿ za sob±.
Leszcze maj± wyj±tkow± zaletê. Ich miêso jest wyj±tkowo smaczne (przynajmniej mnie bardzo smakuje zgrilowany czy usma¿ony leszcz), a warto¶æ tego miêsa jest zbli¿ona do miêsa okonia, szczupaka czy karpia. Z tej czwórki, to w³a¶nie w miêsie leszcza jest najwiêcej zwi±zków mineralnych, a samo miêso tej ryby zawiera wiêcej t³uszczu ni¿ miêso karpia (o okoniu czy szczupaku nawet nie wspominam, gdy¿ te dwie ostatnie ryby maj± miêso „chude”).
Do dzisiaj pamiêtam smak leszcza z³owionego w zbiorniku czchowskim, którego pó¼niej z bratem upiekli¶my w popiele. Wypatroszon± i pokrojon± w filety rybê przyprawili¶my sol±, pieprze i odrobin± kminku. Zawinêli¶my j± w kilka warstw bia³ego papieru, oblepili¶my cienk± warstw± gliny i zagrzebali¶my w ¿arz±cym siê popiele ogniska. Tak przygotowanego leszcza piekli¶my oko³o pól godziny. Pó¼niej zrobili¶my sobie ucztê. Gor±ce kawa³ki leszcza przegryzane chlebem i zapijane zimnym piwem smakowa³y jak najbardziej wykwintne danie z dobrej hotelowej restauracji. A my, takie danie pa³aszowali¶my nad sam± wod±, przy ognisku, przed rozbitym namiotem…
Jakub Kleñ
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
