Od kilkunastu miesiêcy Polska coraz mocniej anga¿uje siê w sprawê przybli¿ania mo¿liwo¶ci przyst±pienia Ukrainy do Unii Europejskiej. Nie ma w±tpliwo¶ci, ¿e Polska ma w tym swój wa¿ny interes: uwolnienie Ukrainy od rosyjskich wp³ywów pogrzebie rosyjskie marzenia o odbudowie imperium, a równocze¶nie uczyni z Polski naturalny pomost miêdzy Europ±, a ogromnym rynkiem ukraiñskim. Przy tej okazji zyska³by równie¿ Kraków, przez który prowadzi³yby drogi tranzytu z Zachodu ku ukraiñskiej granicy. Nikogo nie trzeba przekonywaæ, jak atrakcyjna dla turystów z Niemiec czy Francji sta³aby siê Ukraina, gdyby poprawi³y siê mo¿liwo¶ci dojazdu, a tak¿e standard us³ug turystycznych w Kijowie, we Lwowie czy w Karpatach. Wiêkszo¶æ z tych turystów, którzy wybraliby podró¿ samochodem, autokarem lub poci±giem, przeje¿d¿a³aby przez Kraków, a wielu z nich po drodze zatrzyma³oby siê przynajmniej na dzieñ lub dwa w naszych hotelach.
Jednak obecna sytuacja na ukraiñskiej granicy nie nastraja optymistycznie. Naszym wschodnim s±siadom wiele jeszcze brakuje, aby spe³niæ najbardziej elementarne warunki, stawiane kandydatom do Unii. Wielogodzinne oczekiwanie na ukraiñskiej granicy, nie tylko TIR-ów, ale tak¿e aut osobowych, z³a organizacja pracy ukraiñskich s³u¿b granicznych, fatalne warunki sanitarne dla oczekuj±cych w kolejkach – to wszystko sprawia, ¿e nawet, gdy tury¶ci zapuszcz± siê w te strony, to na pewno wiêcej nie wróc±, a wszystkich znajomych zniechêc± do pomys³u udania siê na Ukrainê. T³umy handlarzy, oczekuj±cych na granicznym przej¶ciu, przypominaj± sytuacjê sprzed lat kilkunastu, gdy podobnie wygl±da³a nasza granica z Niemcami.
Stan dróg, katastrofalny u nas, a szczególnie ponuro prezentuj±cy siê w Krakowie, wydaje siê byæ ca³kiem przyzwoitym, gdy tylko przekroczy siê ukraiñsk± granicê. Gdy dodaæ do tego komunikacyjny chaos, panuj±cy na ulicach i drogach, a tak¿e op³akany stan wiêkszo¶ci poruszaj±cych siê tam pojazdów, to jest oczywiste, ¿e stres, na jaki nara¿a siê kierowca samochodu, ryzykuj±cy wyprawê np. do Lwowa, zniechêci go na wiele lat do powtarzania takiego wyczynu.
Równocze¶nie widaæ jednak, ¿e mimo katastrofalnego bezrobocia, Ukraina rozwija siê i cywilizuje. Jednym z najpowa¿niejszych problemów przysz³ej integracji z Europ±, bêdzie problem Ukraiñców, poszukuj±cych pracy w bogatych pañstwach Zachodu. Jednak na pewno dla Europy nie bêdzie to decyzja tak ryzykowna, jak przyjêcie muzu³mañskiej Turcji, oznaczaj±ce dalsz± inwazjê islamu na europejskie miasta.
Dla nas ciekawe jest równie¿ pytanie, jak zachowaj± siê Polacy, gdy na Ukrainie otworz± siê mo¿liwo¶ci zak³adania firm, kupowania nieruchomo¶ci czy inwestowania w us³ugi turystyczne. Czy Polacy pojawi± siê na Ukrainie tak licznie, jak Niemcy na nale¿±cym niegdy¶ do nich Pomorzu? Czy liczba Polaków mieszkaj±cych we Lwowie czy na Podolu zacznie rosn±æ, podczas gdy obecnie systematycznie spada? I jak na taki proces zareaguj± ukraiñscy politycy, a w¶ród nich nacjonali¶ci, szczególnie wp³ywowi na terenach przed wojn± nale¿±cych do Polski?
W ka¿dym razie Polska i Polacy powinni dzia³aæ na rzecz zbli¿enia z Ukrain±, nie zra¿aj±c siê przej¶ciowymi trudno¶ciami. Na pewno przeszkod± nie mo¿e pozostawaæ historia i dlatego nale¿y temperowaæ emocje, pojawiaj±ce siê zreszt± po obu stronach granicy. Przyk³ad rozwi±zania napiêæ i konfliktów polsko-niemieckich pokazuje, ¿e znacznie ³atwiejsze do przeprowadzenia zbli¿enie polsko-ukraiñskie nie tylko jest mo¿liwe, ale wrêcz pilnie potrzebne.
Ryszard Terlecki
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
