W nowohuckiej aglomeracji ¿yj± nestorzy, których wiek powoli siê zbli¿a do 100 lat. Przed laty aktywni zawodowo odgrywali istotn± rolê w Nowej Hucie. Emilia Olszewska jest by³± nauczycielk± z bogat± histori± zawodow±, której istotna czê¶æ przypad³a w tej czê¶ci Krakowa. Obecnie mieszka w os. Na Stoku.
Urodzi³a siê w przed 91 laty w Rychwa³dzie na Zaolziu, nale¿±cym dzisiaj w wiêkszo¶ci do Czech. Jej rodzice Teresa i Stanis³aw Adamczykowie byli Polakami. Ojciec pochodzi³ z kieleckiego i pracowa³ jako górnik, a matka by³a ¦l±zaczk±. Swoje dzieci syna i dwie córki wychowywali w duchu polskim. Pani Emilia i jej rodzeñstwo ukoñczyli szko³y podstawowe na Zaolziu. Ona kontynuowa³a naukê w Gimnazjum i uczy³a siê w dwuletnim Seminarium Nauczycielskim dla Polaków w Ostrawie. O pracy z dzieæmi marzy³a od dzieciñstwa, a zatem wybór szko³y i zawodu by³ w pe³ni ¶wiadomy. Jednak realizacjê planów przerwa³a II wojna ¶wiatowa. W 1940 roku okupanci wywie¼li j± na roboty w Sudety, gdzie pracowa³a 2 lata u bauera. Pó¼niej do koñca wojny pracowa³a w fabryce chemicznej w Boguminie na Czechach. W 1945 roku jednym z pierwszych poci±gów wraz z uchod¼cami z Niemiec pojecha³a do Polski do Tarnowskich Gór, gdzie mieli rodzinny dom jej znajomi ze szko³y. Tutaj przez piêæ lat by³a kierowniczk± przedszkola. Z uwagi na ciê¿k± chorobê ojca powróci³a w rodzinne strony i pe³ni³a funkcjê kierownicz± w przedszkolu w Cieszynie przez kolejne lata. Poznaje swojego przysz³ego mê¿a krakowianina i wyje¿d¿a z nim po zawarciu ma³¿eñstwa do Nowej Huty, gdzie m±¿ pracuje w Zak³adach Przemys³u Tytoniowego. Wspomina jak wybiera³a siê do królewskiego Krakowa i prze¿y³a rozczarowanie, gdy trafi³a na pocz±tek do nowego bloku, brodz±c w b³ocie na os. Na Stoku. Z czasem jednak pokocha³a Now± Hutê. Ukoñczy³a Studium Nauczycielskie i zosta³a kierowniczk± Przedszkola nr 46 w os. Na Skarpie. Mile wspomina czasy zarz±dzania t± placówk±, choæ nie by³o to ³atwe, bo uczêszcza³o tu wówczas ok. 140 dzieci. Wspó³pracownicy byli wspaniali, a rodzice w pe³ni wspierali dzia³alno¶æ placówki. Zreszt± by³y to zupe³nie inne czasy, gdzie nie liczy³ siê g³ównie pieni±dz jak obecnie, ale co¶ wiêcej, czyli aktywno¶æ spo³eczna, dzia³anie na rzecz lokalnych grup bez pytania o zap³atê. Zdrowie jej zaczê³o szwankowaæ i zgodnie z Kart± Nauczyciela skorzysta³a z rocznego urlopu na poratowanie zdrowia. Po powrocie z urlopu przepracowa³a jeszcze rok w przedszkolu nr 68 w os. Górali i przesz³a w wieku 56 lat na emeryturê. Ceni sobie cz³onkostwo w Zwi±zku Nauczycielstwa Polskiego, w którym jest od roku 1945. W tej organizacji ma wielu Przyjació³ jak np. Annê Szablewsk±, z której pomocy wielokrotnie skorzysta³a. Martwi j± tylko jedno, ¿e Zwi±zek ma coraz mniej pieniêdzy i kiedy¶ dostawa³a regularnie zapomogi, a ostatnio nie, bo ponoæ brakuje funduszy.
W bloku, w którym mieszka mia³a dobrych s±siadów, ale oni te¿ siê ju¿ wykruszaj±. Mieszka tu ju¿ tylko kilka rodzin bêd±cych od pocz±tku. Jest wdziêczna za s±siedzk± troskê pañstwu Nogieciom, paniom: Królowej i Stopowej. Niestety jej najbli¿sza rodzina mieszka poza Krakowem i w jej wieku jest to trudne. Brat Mieczys³aw ju¿ nie ¿yje, a Jego potomkowie mieszkaj± w rodzinnych stronach na Zaolziu. Siostra Olga wysz³a za Czecha i obecnie mieszka w Pradze. Dzisiaj mimo podesz³ego wieku i licznych niedomagañ jest osob± pogodn± i mimo przeciwno¶ciom losu, u¶miechniêt±. Niedawno dziêki pomocy Przyjacio³om sprzed lat, pañstwu Skopowskim (wozili j± do stomatologa) uda³o siê jej wyremontowaæ uzêbienie. Dziêkujê tak¿e opiekunkom, które od lat pomagaj± w codziennych sprawach, bo ju¿ od 3 lat nie opuszcza swojego mieszkania. Aniela Miêso mimo, ¿e jest ju¿ na emeryturze i nie wykonuje zawodu opiekunki nadal j± odwiedza i pomaga na miarê swoich mo¿liwo¶ci.
(SP)
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
