Przegl±daj±c zdjêcia z wêdkarskich wypraw natkn±³em siê na kilka fotografii wykonanych w Poraju. By³em tam cztery lata temu. Poraj to du¿y zbiornik zaporowy, po³o¿ony w odleg³o¶ci ok. 20 kilometrów na po³udniowy wschód od Czêstochowy, który powsta³ w wyniku spiêtrzenia wód Warty. Przy ¶rednim stanie nape³nienia ma oko³o 500 hektarów powierzchni. Jego dno jest mocno zró¿nicowane – mnóstwo tu zarówno p³ytkich, piaszczystych blatów, jak i g³êbokich do³ów. W jeziorze ¿yje sporo gatunków ryb – od p³oci, leszczy, linów, karpi i karasi poczynaj±c, a na drapie¿nych sandaczach, szczupakach i okoniach koñcz±c. Sporadycznie trafiaj± siê te¿ amury i wêgorze.
Z brzegu, miejscowi wêdkarze najczê¶ciej ³owi± na gruntówki z koszyczkami zanêtowymi, chocia¿ spotkaæ mo¿na tak¿e sp³awikowców. Z przynêt naturalnych u¿ywany bywa makaron, kukurydza, pêcak, czerwone i bia³e robaki, rosówki i przeró¿ne ciasta. Czyli to, co z regu³y sprawdza siê w ka¿dym jeziorze. Sandacze ³owi siê tutaj na martwe rybki lub filety. Spinningi¶ci u¿ywaj± du¿ych obrotówek na szczupaki, a na sandacze i okonie sprawdzaj± siê ponoæ rippery i twistery.
Jeden z tamtejszych wêdkarzy, mieszkaj±cy we wsi Mokrzesz, po³o¿onej przy po³udniowej stronie jeziora, opowiada³ mi, ze bardzo atrakcyjne ³owisko tworzy stare koryto Warty. Ponoæ w jego pobli¿u grasuj± najwiêksze osobniki. Problem w tym, ¿e aby siê tam dostaæ trzeba dysponowaæ ³odzi±. Nie dysponowa³em ³odzi±, wiêc wybra³em siê, by po³owiæ z brzegu.
By³a druga po po³udniu. Wiej±cy z pó³nocy lekki wiatr zupe³nie mi nie przeszkadza³. Tylko woda by³a trochê sfalowana, ale tak± wodê lubi± przecie¿ leszcze. Od strony Mokrzesza dno jeziora jest ³agodne, równe i piaszczyste. Zacz±³em od gruntówek. Na haczyk jednej zaczepi³em makaron, a na drug± za³o¿y³em pêczek czerwonych robaków. Do¶æ szybko zaczê³y siê brania na podparty bia³ym robakiem makaron. W ci±gu godziny wyci±gn±³em sze¶æ ³adnych leszczy (po dwadzie¶cia piêæ, sze¶æ centymetrów ka¿dy). Po trzeciej brania usta³y. Godzinê pó¼niej zauwa¿y³em, ¿e do boju ruszy³y drapie¿niki. A, co mi tam, pomy¶la³em. Spróbujê trochê porzucaæ. Wyci±gn±³em gruntówki na brzeg, z plecaka wyj±³em srebrn± wahad³ówkê, zmontowa³em zestaw do spinningowania i ruszy³em wzd³u¿ brzegu. Przeszed³em mo¿e z pó³ kilometra i nic. Nawet jednego uderzenia. Mo¿e trzeba by³o jednak u¿yæ obrotówki, o której mówili miejscowi? Zacz±³em wracaæ. Rzuci³em jeszcze w spotkane po drodze zakole. Bez specjalnej nadziei zacz±³em powoli prowadziæ blachê. I nagle poczu³em szarpniêcie. Cholera, zaczep – taka my¶l pierwsza przysz³a mi do g³owy. Ale zaczep nagle ruszy³, oddalaj±c siê od brzegu. Lekko ustawiony hamulec jazgota³, a ja w nerwach zacz±³em go lekko dokrêcaæ. Teraz ¿y³ka nadal wysuwa³a siê, ale jej opór by³ zdecydowanie wiêkszy. Przykrêci³em jeszcze bardziej. Kij wygi±³ siê, ale ryba stanê³a. Zacz±³em pompowaæ. Po piêtnastu minutach mia³em na brzegu szczupaka. A w³a¶ciwie szczupaczka, bo nieborak mierzy³ tylko 35 centymetrów. Na szczê¶cie by³ lekko zahaczony. Odpi±³em go i powêdrowa³ do wody. Mo¿e w tym roku spotkam go ponownie? Powinien byæ ju¿ o wiele wiêkszy.
Jakub Kleñ
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
