[2023.04.14] Kwietniowe miętusy
Dodane przez Administrator dnia 15/04/2023 11:00:04

---

Chłodny kwiecień to dobra pora, by zapolować na miętusa. Później zrobi się już zbyt ciepło, jak dla tej dorszowatej ryby i złowienie jej będzie graniczyło niemal z cudem. Pamiętajmy też, że miętus żeruje w nocy, a szczególnie w noce zimne, z wiatrem i pluchą. Stąd popularne określenie „miętusowa pogoda”, czyli taka, że nawet psa z domu nie mamy sumienia wypędzić. Ale miętus za taką pogodą przepada. Najbardziej odpowiada mu zakres temperatury wody pomiędzy 0 a 10 stopniami w skali Celsjusza. Przy 15 stopniach przestaje żerować, a w wodzie stojącej o temperaturze 25 stopni po prostu zdycha. Wędkarze nieraz obserwowali zjawisko masowego śnięcia małych miętusików z powodu przegrzania wody w gorące letnie dni w krainie leszcza, na płytkich, odciętych od rzeki łachach.
Czysta i dobrze natleniona, a jednocześnie zimna woda czeka na miętusa w rzekach górskich i podgórskich. Na nizinach spotykać go możemy w niewielkich rzeczkach o czystym i żywym przepływie, w rzekach osłoniętych gęstymi szpalerami czarnych olch. A z uwagi na to, że miętus pędzi żywot skryty i głównie nocny, wiele osób mieszkających nad takimi rzeczkami nawet nie domyśla się obecności w nich miętusa.
Przydatne z wędkarskiego punktu widzenia uwagi na temat tej ryby zawarł Wacław Strzelecki w swojej książce „Czytać w rzece. Rozumieć ryby”. Autor ten napisał: „Miętus jest wybitym drapieżnikiem i żarłokiem jednocześnie. Jego głównym pokarmem od wczesnej młodości są rybki, radzi sobie nawet z ciernikami. Zajadle prześladuje raki, którym zwykle towarzyszy, a które są znakiem jego wręcz koniecznej obecności. Pożera też ikrę, stąd w krainie pstrąga i lipienia uważany jest za wiekiego szkodnika. Również i w rzekach nizinnych, kiedy chłodną wiosną sprzyjają mu warunki, operuje na tarliskach ryb karpiowatych. Napastując inne ryby, bywa i sam pożerany. Nadzwyczaj często zdarza się spotykać małe miętuski w trzewiach szczupaka, suma lub okonia”.
Z tego opisu jasno wynika, że jako miętusowej przynęty używamy wyłącznie przynęt zwierzęcych. Ryba ta pożera wszystko, co wabi smakiem i wonią mięsa, a więc: rybie filety (łącznie z filetami z miętusa), cięte rybki, kawałki kurzych jelit, kawałki wątróbki, mięsa, słoniny itd. Ale aby przynęta przyniosła oczekiwany rezultat, musimy właściwie wybrać łowisko. W przypadku miętusa oznacza to unikanie miejsc zastałych, o mulistym dni – w takich miejsach miętus nie weźmie żadnej przynęty. Właściwym miejsce jest łowienie go tam, gdzie dno jest twarde, żwirowe. To miejsca z bystrym prądem, w głębszej rynnie koryta.
Miętus z reguły ledwie sygnalizuje branie. Przeważnie sam się zacina, dążąc do połknięcia choćby i największego haczyka. Przy holu nie stawia oporu. A z uwagi na to, iż ryba ta przynętę połyka dość głęboko, po wyciągnięciu jej na brzeg, najlepiej jest przypon po prostu odciąć.
Jakub Kleń