[2017.03.18] Europa na rozdrożu
Dodane przez Administrator dnia 18/03/2017 06:51:29

---

Czy było warto? Czy kanclerz Merkel opłacało się narazić Unię Europejską na kolejny kłopot? Wybory europejskich urzędników, którzy nie mają poparcia własnych państw, tylko pogłębią i tak poważny kryzys. Czyim kandydatem jest Tusk? Swoim własnym? Niemieckim? Co z tego, ze zmanipulowano wybory i zamiast głosować za jego kandydaturą, zapytano jedynie: kto jest przeciw? Tusk był marnym przewodniczącym Rady Europejskiej, teraz jego pozycja będzie jeszcze słabsza. Pozostanie figurantem brukselskiej biurokracji, która jak ognia boi się reformy Unii. A zmiany są konieczne, jeżeli kryzys w Europie ma zostać zażegnany.
Nie rozumieją tego opozycyjne głupki, które swoimi mądrościami popisują się w telewizyjnych programach. Podobno Schetyna ma zamiar zgłosić wotum nieufności dla premier Beaty Szydło. Konstytucja wymaga, aby w takiej sytuacji wystawić kandydata na szefa rządu. Kto nim zostanie? Sam Schetyna, który nie cieszy się popularnością nawet we własnej partii? A może posłanka Kopacz, której nieudolność przyczyniła się do klęski wyborczej Platformy? To może Petru-Portugalczyk, najzabawniejsza postać polskiego Sejmu? Nieudacznicy potykają się o własne nogi, więc może znów zaczną okupację sejmowej sali, z występami niezawodnych Muchy i Nitrasa?
Niemcy po czasie zorientowali się, że popełnili błąd, ale naprawić go nie będzie łatwo. Kanclerz Merkel żyje w strachu o wynik wyborów, które w Niemczech odbędą się jesienią. We własnym kraju krytykowana jest przede wszystkim z powodu sprowadzenia uchodźców, teraz jeszcze dodatkowo pogorszyła swoje stosunki z Polską. Niemiecka prasa już jej to wytyka. Francuski prezydent, który za kilka miesięcy nie będzie już prezydentem, wygłupił się mówiąc, że ważniejsze są pieniądze od zasad. Dla niego pewnie tak, świadczy o tym śladowe poparcie, jakie dają mu sondaże francuskiej opinii publicznej. Ale Europa potrzebuje zmian, a dotychczasowi przywódcy nie mają żadnej recepty na wyjście z kryzysu. Teraz będą uroczyście obchodzić jubileusz powstawania europejskiej wspólnoty, ale po powrocie ze szczytu w Rzymie będą musieli zmierzyć się z kłopotami, których nie rozwiążą drobne intrygi i nieustanna gra na czas. Wybór Tuska, to właśnie taka gra na przeczekanie: może stanie się cud, uchodźcy wrócą skąd przyszli, Rosjanie wycofają się z Ukrainy i Syrii, terroryści zrezygnują z zamachów, a Brytyjczycy wychodząc z Unii nie zabiorą ze sobą swoich pieniędzy. Wtedy Unia nadal będzie mogła zajmować się organizowaniem bankietów, a jej urzędnicy udawaniem, że są do czegoś potrzebni.
Polska nie zamierza opuszczać Unii, chce tylko, aby obowiązywała zasada, że liczy się głos każdego z państw członkowskich. Pragnie tego wiele państw, ale nie wszystkim starcza odwagi, by sprzeciwić się Niemcom. Tej odwagi zabrakło nawet Węgrom. Co nie znaczy, że porozumienia w ramach Grupy Wyszehradzkiej (Polska, Czechy, Słowacja i Węgry) przestają obowiązywać albo że plan bliskiej współpracy w ramach regionu Europy Środkowo-Wschodniej przestaje być aktualny. Zresztą konflikt holendersko-turecki i oczekiwane wyniki wyborów w Holandii, przyciągają znacznie więcej uwagi europejskich komentatorów. Podobnie jak wiosenne wybory we Francji i jesienne w Niemczech. Europa czeka na zmiany i z niepokojem obserwuje kolejne objawy kryzysu.
Ryszard Terlecki