[2016.07.01] Europa bez Anglików
Dodane przez Administrator dnia 01/07/2016 14:19:27

---

No i stało się! Obywatele Wielkiej Brytanii zdecydowali o opuszczeniu Unii Europejskiej. Sprawdził się najczarniejszy sen europejskich biurokratów. Unię opuściło mocarstwo, które stanowiło o jej sile. Teraz pozostał niemiecko-francuski duet, usiłujący narzucić swoją polityczną wolę i gospodarczą dominację, arogancki i pewny siebie, a równocześnie skrajnie nieudolny wobec kryzysu trapiącego Europę. Oczywiście silniejsi w tym duecie są Niemcy, bo Francuzom nie zależy na niczym, poza wygodnym życiem. Ten kryzys w części wywołali Niemcy (najazd imigrantów), w części zaś Niemcy i Francuzi (kłopoty euro na południu Europy oraz bezkarna – jak dotąd – agresja Rosji). Groźba odejścia Wielkiej Brytanii również dokładała się do tych kłopotów.
Premier Wielkiej Brytanii, który opowiadał się za pozostaniem w Unii, honorowo zapowiedział swoją dymisję. Czy to samo zrobią zadowoleni z siebie brukselscy przywódcy, którzy nie potrafili zapobiec rozkładowi Unii, a równocześnie mieli czelność np. pouczać Polskę w sprawie przestrzegania demokracji? Przypomnijmy, że ich funkcje są jedynie wynikiem politycznych targów i układów, a nie woli wyborców. Czy będą teraz jeździć po Europie i płaczliwie zapewniać, że to nie ich wina? A może zaproponują dalszą integrację, czyli to samo, co w głównej mierze doprowadziło do odejścia Brytyjczyków? W kilku krajach Europy, m.in. w Holandii i Danii, zwolennicy samodzielności już podnoszą głowy i żądają podobnego referendum. We Francji rośnie w siłę Front Narodowy, otwarcie niechętny Unii Europejskiej. Również w Austrii zanosi się na to, że wybory wygrają przeciwnicy integracji.
Pierwszą reakcją na brytyjskie referendum było pospieszne zwołanie do Berlina spotkanie tzw. najstarszej szóstki, czyli państw które zapoczątkowały jednoczenie Europy (Niemcy, Francja, Włochy, Belgia, Holandia i Luksemburg). I co? I nic. Rozjechali się z niczym. Teraz w Pradze spotkają się przedstawiciele państw Grupy Wyszehradzkiej (Polska, Czechy, Węgry i Słowacja), a zaraz potem w Warszawie przedstawiciele państw, które do Berlina nie zostały zaproszone. Okaże się wtedy, czy Europa zaakceptuje niemiecko-francuski dyktat.
Co dalej? Jarosław Kaczyński zapowiedział, że w tej sytuacji konieczna będzie głęboka reforma Unii Europejskiej i prawdopodobnie nowy traktat. Polska zapewne odegra w tej sprawie kluczową rolę. Odejście Wielkiej Brytanii nie nastąpi z dnia na dzień i proces opuszczania przez nią europejskich struktur potrwa przynajmniej dwa lata. Do tego czasu trzeba przemyśleć formułę Unii: czy ma to być związek suwerennych państw (za czym opowiadała się Wielka Brytania, ale czego domaga się także m.in. Polska), czy rozpocznie się budowa jednego państwa (jak chcą Niemcy). Wydaje się, że coraz trudniej znaleźć zwolenników niemieckich planów.
Europa zjednoczona gospodarczo to dobry pomysł, pod warunkiem, że poszczególne państwa nie muszą podporządkowywać się interesom najsilniejszych (Brytyjczycy np. twierdzą, że unijne dyrektywy doprowadziły do zniszczenia ich rybołówstwa). Niedopuszczalne jest również łamanie europejskiej solidarności w obliczu zewnętrznych zagrożeń (np. budowa niemiecko-rosyjskiego gazociągu). Bez daleko idących zmian pomysł, jaki zrodził się ponad 60 lat temu, okaże się pomysłem bez przyszłości.
Ryszard Terlecki