[2016.05.25] Od 1 czerwca czas na sandacza (2)
Dodane przez Administrator dnia 25/05/2016 16:29:08

---

W ubiegłym tygodniu obiecywałem, że tym razem napiszę więcej o sandaczowych tajemnicach. Ale zanim do nich przejdę pozwolę sobie na przypomnienie kilku sandaczowych uwag autora, cenionego przez wędkarzy, podręcznika „Wędkarstwo na wodach polskich” Feliksa Choynowskiego – podręcznika wydanego dość dawno, bo w 1949 roku (tu informacja dla miłośników i kolekcjonerów wędkarskich „białych kruków”: książkę tę nadal można znaleźć na internetowych aukcjach – w cenie od 35 do 85 zł). Tenże Choynowski w kwietniowych „Wiadomościach Wędkarskich” pisał: „Zdaje się, że nikłe wyniki takich połowów (chodzi o połowy sandacza – przyp. J.K.), zwłaszcza na naszych wodach płynących, należałoby przypisać nie tyle trudnościom natury istotnej, a w pierwszym rzędzie okoliczności, iż rybostan ilościowy sandacza w środkowym i dolnym dorzeczu Wisły oraz Odry i w niektórych jeziorach jest stosunkowo słaby, co dość powszechnej nieznajomości metod połowu tej cennej i poszukiwanej ryby.
Przy połowie sandacza warto mieć na uwadze, że:
- ryba ta, aczkolwiek może nie mniej drapieżna i agresywna niż szczupak, posiada daleko węższy od ostatniego przełyk i z natury rzeczy może atakować przynętę mniejszych rozmiarów,
- ma specjalny sposób brania żywca i wodzenia go dłuższy czas przed właściwym połknięciem,
- jest bez porównania ostrożniejsza od szczupaka i żeruje zasadniczo w dolnych warstwach wodnych i to bez względu na porę roku oraz, że tylko przy zmąconym stanie wody podchodzi za żerem w środkowe, wyjątkowo górne warstwy, w te ostatnie wczesnym rankiem i późnym wieczorem, dalej że im czystsza woda, tym głębiej stoi zawsze ryba, a więc odmiennie od karpiowatych, poniekąd i szczupaka,
- jest rybą towarzyską i obiera na swe stanowiska najchętniej wody o odcieniu brunatnym (refleks planktonu) i miejsca głębokie, poniżej 3 m, w zacisznych partiach, o słabym prądzie. Szczególnie lubi ryba odmęty i wiry na krańcach nurtów, słabe prądy wsteczne, zwłaszcza w podmytych zakolach, rumowiska głazów, zatopione pnie oraz korzenie drzew i załamania głębokich nurtów, na filarach mostowych lub umocnieniach brzegowych. W jeziorach przebywa ryba na stokach górek i spadach. Piękne okazy sandacza można spotkać nierzadko w głębokich dołach zalewowych i odlewiskach mających stałą łączność z korytem rzecznym”.
Tyle Feliks Choynowski. Co prawda, jego uwagi pochodzą sprzed blisko siedemdziesięciu lat, i - co też jest prawdą - wędkarstwo od tamtego czasu bardzo się zmieniło, to przecież ryby swoich przyzwyczajeń raczej nie zmieniły. Jak sandacze miały kiedyś węższy przełyk niż szczupaki, tak zostało im do dzisiaj. I jak kiedyś lubiły „odmęty i wiry na krańcach nurtów”, tak zapewne lubią je i dzisiaj.
Znawcy sandaczowych preferencji potwierdzą zapewne, że w rzekach sandacze przebywają najchętniej w miejscach o twardy dnie, obfitujących w różnego rodzaju podwodne zawady. Szukać tej ryby należy w spokojniejszym nurcie, za pniami czy głazami. Chętnie przebywa ona także przy stromych brzegach rzeki. W jeziorach spotykamy tę rybę najczęściej z dala od brzegu. Dobrymi łowiskami są w nich stoki podwodnych górek. Dlatego największe sukcesy odnosi się łowiąc go z łodzi.
Jakub Kleń