[2012.01.20] Ryba z głębin, czyli… sieja
Dodane przez Administrator dnia 20/01/2012 10:58:22

---

W pierwszym, noworocznym wędkarskim felietonie wspomniałem o siei – rybie łowionej w mazurskich jeziorach. Jeden z czytelników prosił mnie, bym napisał coś więcej o tej rybie, której nazwa jest powszechnie znana, ale mało który z nowohuckich wędkarzy zetknął się z nią osobiście. To prawda. Sieja należy do tych gatunków ryb, których nie łowimy zbyt często. Najczęściej można ją spotkać w jeziorach mazurskich - Śniardwy, Dargin, Hańcza, kiedyś było jej dużo w jeziorze Kownatki koło Olsztynka. A okazy dochodzące do pół metra nie należały do rzadkości.
Sieja, to ryba z rodziny łososiowatych. Jej korpus ma wygląd śledziowaty - zależnie od lokalnej rasy, mniej lub bardziej wysmukły. Głowę ma stosunkowo małą, o spiczastym, często nawet wyciągniętym w kształcie nosa pysku. Wąsko wycięty otwór gębowy sięga do przedniej krawędzi oka - w zależności od rasy ma on położenie końcowe bądź dolne. Grzbiet sieja ma niebieskawozielony do ciemnozielonego. Boki i brzuch białe lub srebrzyście lśniące. W jeziorach ubogich w pokarm występują karłowate formy siei, osiągające długość 10-20 cm, średnia długość tej ryby wynosi 30-50 cm, a maksymalnie około 60 cm.
Sieja poławiana jest przez wędkarzy spod lodu. Typowa podlodowa wędka ma 60-80 cm długości. Nie może być ani zbyt miękka, ani zbyt twarda. Żyłkę grubości 18-22 mm, przecieramy oliwą, a przelotki wazeliną, aby sprzęt nie zamarzał w czasie łowienia. Najlepsze przynęty to błystki. podlodowe Rapalla, ale sprawdza się też mormyszka.
Sieja jest rybą typowo toniową, bardzo ciężką do zlokalizowania, dlatego przy jej łowieniu bardzo pomocna jest echosonda, która pozwala ustalić, gdzie znajdują się ławice. Wiadomo też, że ryba przebywa w pobliżu swojego ulubionego pokarmu, czyli stynki.
Łowiąc sieję musimy obławiać całą warstwę wody. Z uwagi na fakt, że jest to ryba typowo głębinowa, występuje raczej na głębokości 30-40 m, co jednocześnie nie oznacza, że będziemy łowić ją wyłącznie na 40 metrach. Może się okazać, że pojawi się w strefie 15 metrów. A zdarzało się, że sieja brała pod lodem jakieś 5-10 m, a więc bardzo płytko – wszystko zależy od tego, gdzie znajduje się stynka, jaka jest temperatura wody i ciśnienie powietrza.
Samo wędkowanie polega na tym, aby wykonywać spokojne ruchy, na zasadzie unoszenia wędki. Najpierw celujemy na przykład w 18 metrów, potem 2 metry wyżej, potem na głębokość 5 metrów, aż do lodu i czekamy, aż będą brania.
Nie trzeba przypominać, że na taką wyprawę zabieramy ciepłe ubranie, raki i termos z herbatą, które sprawią, że wielogodzinne wyczekiwanie na lodzie będzie przyjemniejsze i mniej odczuwalne.
Jakub Kleń