[2011.12.29] ŻEGNAJĄC SEZON NAD DUNAJCEM (IV)
Dodane przez Administrator dnia 29/12/2011 19:03:20

---

Jeszcze za dnia, to znaczy, gdy było jeszcze jasno (zegarek pokazywał godzinę czwartą po południu), zarzuciliśmy w upatrzone wcześniej miejsca sześć zestawów gruntowych. Wszystkie z dogodnym zejściem nad wodę. Na szczytówki przypięliśmy sygnalizacyjne dzwoneczki i… pozostało czekać. Wraz z zapadnięcie zmroku robiło się coraz chłodniej. Gdyby nie ognisko, nad wodą trudno byłoby wytrzymać. Siedzieliśmy więc przy ogniu, od czasu do czasu dorzucając kolejne kawałki drewna i gawędziliśmy. Od czasu do czasu z latarkami sprawdzaliśmy zestawy, które milczały jak zaklęte. A wokół cisza. Na niebie coraz wyraźniej widać było gwiazdy, a księżyc, po nowiu, powoli przybierał postać srebrnego rogalika. Było pięknie. Tyle, że ryby nie brały.
O dziesiątej w nocy postanowiliśmy się zwijać. Nienaruszone przynęty świadczyły o tym, że ryby – jeśli tam gdzieś były – nieszczególnie się nimi interesowały. Spakowaliśmy sprzęt i o wpół do jedenastej ruszyliśmy w kierunku Krakowa. Poza moim, niewielkim kleniem, tego dnia nie wzięło nic.
Była godzina jedenasta, gdy pomiędzy Brzeskiem a Bochnią, Andrzej zobaczył otwarty całodobowy, przydrożny bar i rzucił w naszą stronę: – Panowie, może coś zjemy? – Czemu nie – odpowiedział Leszek i podjechał pod drzwi czynnego całą dobę „Taurusa”. Po przejrzeniu karty zamówiliśmy… a jakże by inaczej, trzy smażone pstrągi. Po dziecięciu minutach na stole pojawiły się smażone ryby. Zjedliśmy je z frytkami, popijając gorącą herbatą z cytryną. Co prawda, nie były to pstrągi złowione przez nas, zresztą nawet nie mogłyby być złowione, ponieważ teraz znajdują się w okresie ochronnym. Pochodziły z hodowli (być może nawet były przetrzymywane w zamrażarce), ale i tak smakowały wyśmienicie. Tak kończyliśmy tegoroczny sezon - pałaszując szlachetne i wyjątkowo smaczne ryby.
Leszek, jak przystało na dżentelmena, podwiózł, najpierw Andrzeja, a później mnie, pod samą klatkę schodową. W domu zjawiłem się tuż przed północą. Dzięki temu, że żona już spała, uniknąłem pytania o to, co złowiliśmy? Bo specjalnie nie było się czym pochwalić. Niemniej, zakończenie sezonu, jak zwykle, uznaliśmy za niezwykle udane. Bo przecież nie chodzi o to, żeby zawsze złowić rybę. Chodzi o to, by być nad wodą i rybę łowić. Na dodatek, gdy było się w miejscu tak pięknym jak Dunajec pomiędzy Melsztynem a Tuchowem, wspomnienia pozostają na długo.
A ryby? Złowimy je w przyszłym roku.
Jakub Kleń