[2011.05.25] JANINA ANNA MISIAK
Dodane przez Administrator dnia 25/05/2011 20:28:59

---

Jest obecnie słynną osobą w Nowej Hucie, jako dziewczyna z portretu, o której rozpisują się wszystkie gazety. Przed 56 laty została namalowana przez Antoniego Kwieka, a jej obraz kupił przed 10 laty, obecny radny M. Krakowa, Tomasz Urynowicz i postanowił odnaleźć namalowaną młodą dziewczynę. Udało mu się to dzięki pomocy Antoniego Kwieka i właśnie w ub. tygodniu doszło do spotkania dziewczyny z portretu z autorem i obecnym właścicielem obrazu. Piszemy o tym na stronie 3 w tym numerze “Głosu”.
Janina Zasada (nazwisko panieńskie) urodziła się w Podgórzu, ale w wieku kilku lat wraz z rodziną przeniosła się do Nowej Huty, gdzie mieszka blisko 60 lat w os. Górali. Ojciec Stanisław Zasada, głowa rodziny, już w 1950 roku zatrudnił się w hucie jako tokarz i pracował do śmierci w 1962 roku będąc w ostatniej fazie pracy mistrzem na Wydziale Mechaniczno-Odlewniczym. Mama Anna pracowała długie lata w laboratorium w hucie. Stanowili dużą rodzinę. Janina Misiak miała czterech braci. Starszego Andrzeja, który już nie żyje i też pracował jak ojciec na Wydziale Mechaniczno-Odlewniczym. Młodsi bracia to bliźniacy Wiesław i Stanisław, byli pracownikami huty. Stanisław pracował tak jak cała rodzina we wspomnianym wydziale huty i też już nie żyje, a drugi brat bliźniak Wiesław mieszka w Nowej Hucie w os. Centrum A i pracuje w zakładach Philip Morrisa. Najmłodszy brat Witold też kiedyś pracował w hucie, ale wyjechał do Austrii, gdzie założył rodzinę i mieszka w Wiedniu. Cała rodzina zatem była związana z hutniczym zakładem pracy.
Młoda Nina (tak nazywali ją bliscy i do dzisiaj znajomi) ukończyła SP 81 w os. Krakowiaków i XI LO im. Marii Dąbrowskiej w os. Teatralnym. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczęła pracę w hucie, początkowo w narzędziowni, a potem została sekretarką kierownika Wydziału Mechaniczno-Odlewniczego, wówczas w połowie lat sześćdziesiątych Jerzego Strychaluka. Na tym stanowisku przepracowała ponad trzydzieści lat, by w roku 2002 przejść na rentę. W roku 1966 wyszła za mąż za Nikodema Misiaka, oczywiście pracownika Huty na Zgniataczu. Wychowali wspólnie jednego syna Marka, który mieszka w Krakowie i prowadzi własny zakład usługowy z montażem alarmów. Została wcześnie wdową, bo w roku 1997, utraciała dwóch braci, a w roku 2005 pochowała mamę. Tak mocne przeżycie powiązane z własnymi problemami zdrowotnymi wyzwoliły w niej chęć pisania wierszy, które oddają emocje i głębie jej przeżyć. Ma je pięknie wydane i oprawione sumptem młodego sąsiada zafascynowanego jej wierszami. Zacytuję fragment wiersza na czasie “Uroki Wiosny”. “Poszłabym daleko stąd// ale gdzie, dokąd i po co// Piękny jest świat w dzień// A szary nocą// Piękne są uroki lata// Wiosna jest też wspaniała// Zdejmę różowe okulary// To będę lepiej widziała…
Pani Janina mieszka w os. Górali, jej codziennym towarzyszem jest mały piesek york o Imieniu “Sunia”. Jest lubiana przez sąsiadów i utrzymuje bliskie więzi z synem Markiem i jego żoną Iwoną, która jest jej kochaną synową oraz z bratem Wiesławem i jego rodziną. Bardzo ucieszyła ją historia dziewczyny z obrazu, której okazała się bohaterką. Nie ma z tego tytułu żadnych dochodów, ale złośliwi ludzie zazdroszczą jej popularności z tego tytułu i starają się jej dokuczyć...
(SP)


Fot. Autor