[2010.09.23] Ryszard Wścisło
Dodane przez Administrator dnia 23/09/2010 17:50:45

---

Urodził się w Bieńczycach 65 lat temu. Pochodzi z zasiedziałej rodziny bieńczyckiej. Zapamiętał z dzieciństwa niechęć rodziny do budowanej huty, bo rodzina utraciła pola uprawna i ogrody, za które do dzisiaj nie otrzymała godziwego odszkodowania. Proponowano bowiem za morgę 961 zł, gdy ojciec u Baty zarabiał 1600 zł miesięcznie. Na polach rodziny dzisiaj jest część os. Piastów, stadionu Wandy i szpital Rydygiera. Ukończył SP 71 przy Fatimskiej, a potem Technikum Hutniczo-Mechaniczne na os. Szkolnym. Pracę w hucie podjął w 1964 roku i przepracował w niej 40 lat i 4 miesiące w Stalowni Konwertorowej, będąc mistrzem i st. mistrzem. Pracował rzetelnie i uczciwie, nie udzielał się zbytnio społecznie, ale gdy powstawała „Solidarność”, współtworzył ją i do dzisiaj ma legitymację z numerem 84. Związał się także z hutniczym PTTK, uczestnicząc w licznych rajdach i imprezach turystycznych. Chodził zarówno po Beskidach, jak po Tatrach. Mimo aktywnego trybu życia w 2004 r. przeżywa zawał i trafia do kliniki na Kopernika. Tutaj spotyka wspaniałego lekarza Piotra Jankowskiego, który zaleca mu ruch jako najlepsze lekarstwo na jego schorzenie. Z piechura przekwalifikowuje się na rowerzystę. Przypomniał sobie, że pierwszy rower „kolarzówkę” otrzymał od rodziców, gdy zdał do technikum. Teraz jednak kupił sobie nowoczesny rower, za radą Mariana Bani. Zaczął od 10–30 km dziennie, aby z czasem przejeżdżać po 120 km. Rower stał się jego pasją, a właściwie sposobem na życie. Z trzema kolegami od kilku lat wyjeżdża na dalsze trasy. Jeden z nich Anton jest wiedeńczykiem i specjalnie w tym celu bierze urlop, bo jeszcze pracuje. Rok temu przejechali 940 kilometrów przez polskie wybrzeże od Niemiec do granicy rosyjskiej w ciągu 12 dni. W tym roku przejechali 960 km przez Warmię, Mazury i dojechali na Litwę. W ciągu 6 lat, jak wyliczył, na rowerze przejechał już 20 000 km. Te eskapady rowerowe to wspaniałe przeżycie dla ciała i ducha. Dzięki rowerowi poznaje piękne zakątki Polski, a jak wykazały badania, nie ma już śladu po zawale i czuje się znakomicie. Zatem z radością i uśmiechem przyjął nazwę, jaką obdarzyli jego ekipę spotkani na jednej z tras młodzi ludzie, gdy jechał z kolegami – „Dziarscy dziadkowie”. Wszystkim rencistom i emerytom zaleca korzystanie z roweru. Obecnie w mieście jest sporo ścieżek rowerowych, a trasy po wałach wiślanych, czy w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Ważną sprawą jest przy takiej jeździe utrzymanie sprawne roweru i tutaj kieruje podziękowania do Mariana Zobka, właściciela firmy ELMAR z os. Piastów, prowadzącemu serwis jego roweru.
W minioną niedzielę wziął udział po raz drugi w Nowohuckim Biathlonie Rowerowym. W ub. roku zajął I miejsce w swojej kategorii wiekowej. W tym roku pomagał koledze, który złapał gumę i stracił sporo czasu, a i strzelanie nie poszło najlepiej, ale otrzymał puchar Przewodniczącego Rady Dzielnicy XVIII za udział w zawodach, jako najstarszy zawodnik. Nowohucki Biathlon Rowerowy uważa za wspaniałą imprezę i także zachęca starszych, ale i młodych rowerzystów do startu w tej imprezie w przyszłym roku. Organizatorów prosi jedynie, aby wprowadzono kategorię wiekową 60+. Na koniec powiedział mi, że urodził się w Bieńczycach i całe życie mieszka w Nowej Hucie, którą pokochał i z nią się identyfikuje. Gdy ktoś go pyta na trasie, skąd jest, dumnie mówi, że z Nowej Huty.
SŁAWOMIR PIETRZYK